Pyogenesis: A Century In The Curse Of Time

Het Duitse Pyogenesis werd in 1989 opgericht als Immortal Hate om twee jaar later de naam te wijzigen tot Pyogenesis. Ook muzikaal wijzigde de band van koers daar de men eerst koos voor een mix van death en doom metal, ging de band vanaf 1995 eerder de weg op van alternatieve rock. Maar in 2005, na tal van singles en ep's en ook vijf full-albums werd de stekker eruit gehaald. Tot het huidige viertal met nog steeds oprichter Tim “Asmodeus” Eiermann (gitaar, vocals) in de rangen er sinds vorig jaar weer volop voor gaat. Dit resulteerde eerst in een aantal “come-back-concerten” en nu dus dit zesde album waarvoor Tim steun kreeg van Flo Schwarz (gitaar, vocals, keyboards), Malte Brauer (bass) en Olman Viper (drums). Het eindresultaat is een acht tracks tellend album (negen als je kiest voor gelimiteerde digipack uitgave) dat waarschijnlijk het zwaarste, maar heel zeker het meest epische album is geworden van dit viertal. Maar of dit nu ook genoeg is om weer aan te knopen met het succes van weleer, daar heb ik zo een beetje mijn twijfels over daar de band tien jaar heeft nagelaten van shows te brengen en dat er een periode van dertien jaar tussen de twee meest recente albums zit en vooral gezien het gegeven dat de muziekscene in die periode toch enorm geëvolueerd is. Ik wil hier hel zeker niet beweren dat 'A Century In The Curse Of Time' geen knap album is, maar het titelnummer bijvoorbeeld – dat het album afsluit en met zijn meer dan veertien minuten meteen ook het langste nummer van dit schijfje is geworden – is me toch te langdradig. Een aantal tracks bevatten wel zeer stevige en goed momenten, maar ook komen er veel langere fragmenten langs die eerder een gothic rock gevoel oproepen en naar mijn gevoel iets te veel elektronica bevatten! Vandaar dus mijn waarderingscijfer. Maar muziek liefhebbers die dat wel smaken, mogen dit gerust een kans geven.

Luc Ghyselen (3)

---

AFM Records I Pyogenesis