Riot Horse: This Is Who We Are

Toen het Deense 'Sons Of Tomorrow' het in 2006 voor bekeken hield, wilde gitarist Nille Schuttman absoluut verder met een andere een band, maar steeds kwam er wel weer een kink in de kabel. Vooral op gebied van line-up wilde het nooit echt vlotten. Tot nu dus, want met vocalist Andreas Sydow (ex-Darkane), drummer Jonas Langebro (ex-Bai Bang) en bassist Joacim Sandin (ex-Bai Bang) klikte het tenslotte wel en werd dit twaalf nummers tellend album opgenomen. Twaalf nummers uiterst stevige, bluesy 'n' groovin' klassieke hard rock met invloeden van o.a. Led Zeppelin, Black Sabbath, The Black Crowes en Mountain om maar die te noemen. Het viertal valt meteen met de deur in huis met 'Get Your Hands Up', een stevig uit de kluiten gewassen bluesy hard rock nummer met een gemakkelijk mee te brullen refrein. Schitterende groovy baslijnen kenmerken het stevig rockende 'Bring Em On', dat opnieuw over zo'n catchy refrein blijkt te beschikken. 'Miss Mississippi' is eerder log te noemen en kan je gemakshalve catalogeren als een nummer waar de invloed van Black Sabbath centraal staat. Alhoewel, voor het aanstekelijk klinkende refrein zochten en vonden de heren inspiratie bij wat ik kan bestempelen als “Southern Rock”. 'Didn't See It Comin'' doet zijn titel alle eer aan: het begint aarzelend met erg eigenaardig klinkende gitaarklanken, gaat over in een log en dreigend nummer om plots een aantal versnellingen hoger te schakelen dank zij een superieure gitaarsolo en om dan weer eerder log af te sluiten. Ook het daaropvolgende 'My Mountain' bevat verschillende tempowisselingen maar de structuur van het nummer is hier een stuk gemakkelijker te volgen. Met een vlot bluesy boogie ritme opent het voor de rest stevige 'Going Undercover'. 'Shine' is met zijn bijna negen minuten het langste nummer op dit album. Het tempo wordt hier teruggeschroefd zonder dat de song aan kracht inboet, terwijl invloeden uit de psychedelica hier de kop op steken. 'Hold Me' is een zo'n typische langzame ballade, zodat ik blij ben dat het tempo weer de hoogte wordt ingejaagd voor het vlotte en ruig klinkende 'Took My Soul Away'. 'Torn' is dan weer eerder een log medium tempo nummer terwijl de slide gitaar de intro van 'Starlight' voor zijn rekening neemt. Het nummer steunt verder op een aantal veranderingen in ritme en tempo. Eindigen doen de heren met het vlotte en rauw klinkende 'Medicine Man'. Fans van bluesy klassieke hard rock en/of van een van eerder vernoemde bands moeten dit beslist eens beluisteren. Er bestaat veel kans dat ze met dit schijfje terugkeren van de platenboer.

Luc Ghyselen (4)

---

Metal Ville  I  MV 0046  I  Riot Horse