|
Het Amerikaanse Riot werd in 1975 in New York City opgericht door gitarist Mark Reale. Dankzij albums als 'Narita' en 'Fire Down Under' en vooral dankzij hun uitstekende shows als voorprogramma van o.a. AC/DC, Molly Hatchet en Sammy Hagar kreeg het heavy metal vijftal naam en faam bij het publiek. Maar een echte grote doorbraak zat er, zeker in Europa, net niet in ondanks de nochtans uitstekend ontvangen albums 'Thundersteel' (1988) en 'The Privilege Of Power' (1990). Tal van wijzigingen in de line-up en misschien ook wel het feit dat Mark en kompanen meer de richting power metal insloegen, zorgde ervoor dat Riot nooit echt tot de top-liga in de metal raakte. En nu Mark overleden wilden gitarist Mike Flyntz en bassist (en voornaamste songsmid) Don Van Stavern de band nieuw leven inblazen onder de naam Riot V. Met ook nog de terugkeer van Frank Gilchriest (Virgin Steele) achter de ezelsvellen en het aantrekken van nieuwe gitarist Nick Lee en vocalist Todd Michael Hall (Burning Starr, Reverence) kan het vijftal er weer tegen aan. 'Until We meet Again' telt twaalf nieuwe tracks en een live opname van het nummer 'Thundersteel'. Elf van de twaalf nieuwe tracks zijn uiterst vlotte melodieuze power metal nummers geworden waarvan ik het meest genoten heb van het krachtige en aanstekelijke openingsnummer 'Ride Hard Live Free', het krachtige 'Bring The Hammer Down' dat voorzien is van een gemakkelijk in het hoofd rondtollend refrein, het stevige, krachtige en uptempo gebrachte titelnummer, en 'Fight Fight Fight' waarvan het refrein tijdens concerten uit volle borst zal worden meegebruld. Daarna volgen nog 'Until We Meet Again', een ode aan de overleden grondlegger van de band Mark Reale, en het eerder vernoemde 'Thundersteel', dat hier aan een uiterst vlot tempo live uit de speakers knalt. Toch vrees ik dat dit album opnieuw niet echt veel nieuwe fans zal doen stromen richting Riot. Niet dat het album slecht is, verre van zelfs, maar echt uitsteken boven de vele andere releases die we elke maand opnieuw te horen krijgen, doet het eigenlijk ook niet. Aan u rest nog de keuze tussen de “Limited digipack”-versie met een bonusnummer, de gewone “jewel-case”-versie of de dubbel-lp op blauw gekleurd vinyl-versie. Luc Ghyselen (3½)
0 Comments
Leave a Reply. |
|
RSS Feed