Spock's Beard: The Oblivion Paticle

Prog grootheid Spock’s Beard brengt met 'The Oblivion Paticle' hun twaalfde album uit. Deze band werd in 1993 gesticht door de broers Neal en Alan Morse. In 2002 verliet zanger Neal de band om zich te storten op, zijn solocarrière (en nevenprojecten als Transatlantic en Flying Colors). Alan bleef doorgaan met Spock’s Beard en vond in 2013 met Ted Leonard (Enchant ), de ideale, misschien wel beste zanger ooit, voor de groep. De band bracht dat jaar voor mij één van hun beste albums uit: 'Brief Nocturnes And Dreamless Sleep'. Met 'The Oblivion Particle' keert Spock’s Beard wel wat terug naar hun roots: prog van de allerhoogste kwaliteit, met wat langere nummers, waar de keyboards bij momenten een (te ) prominente rol spelen. Zeker op nummers als 'Hell’s Not Enough' en 'A Better Way To Fly', wordt er naarstig op de toetsen getokkeld. Het album opent echter met twee top nummers: 'Tides Of Time' en 'Minion' zijn prognummers van het hoogste niveau: mooie opbouw prachtig gezongen, feel good nummers. Het meest catchy nummer is echter 'Benny Build A Time Machine', een nummer dat je direct begint mee te zingen. Zoals elke goede progplaat dient dit album meerdere malen beluisterd te worden om het echt goed te vinden. Om alle overgangen en melodieën beter te leren kennen en te waarderen en te moeten constateren dat dit werk beter wordt bij elke draaibeurt. Dit laatste werk van Spock’s Beard is zeker verplichte kost voor de echte progliefhebber. Metalfans laten deze band beter aan zich voorbij gaan.

Bart Verlinde (4½)

---

Inside Out Records I Spock's Beard