|
Normaal gezien ben ik geen grote fan van puur instrumentale muziek maar voor Toundra maak ik graag een uitzondering. Deze Spaanse postrock of instrumentale, experimentele rock – het kind moet een naam hebben – heeft met Toundra II en Toundra III twee magistrale albums uitgebracht. Ik keek dus reikhalzend uit naar hun vierde album en na het beluisteren ervan bleef ik eerlijk gezegd toch een klein beetje op mijn honger zitten. Het album opent schitterend met 'Strelka', een nummer in de oude Toundra stijl. Daarna volgt 'Quarqom', voor mij één van de beste nummers van dit album, waar hier en daar wat prog elementen te horen zijn. Maar dan verlies ik mijn enthousiasme bij 'Lluvia', voor mij een overbodig nummer met oeverloos “gekras”. Gelukkig volgt met 'Belenos' weer een goed nummer, zonder meer. Met 'Viesca' gaat de band nu de wat rustiger toer op, er zijn zelfs violen en blaasinstrumenten op te horen: wat een enig nummer oplevert. Met 'Kitsune' volgt een nummer in de allerbeste Toundra stijl: rustige opbouw om daarna uit te monden in een hevige climax. 'MRWING' is door de lengte, of moet ik de korte zeggen, eigenlijk verwaarloosbaar als nummer. Deze cd wordt afgesloten met 'Orjo Oro', een weer wat steviger nummer. Dit album heeft één nadeel: dat het vergeleken wordt met het eerdere werk van deze band met topmuzikanten. En het dan verliest het album de vergelijking in zijn nadeel. Op zich ergens jammer want het is best een aardige cd maar kan het niveau niet constant aanhouden. Er staan drie à vier prachtige nummers op maar dit is naar Toundra normen net iets te weinig. Loont toch zeker de moeite om op te nemen in de collectie, en wie het oudere werk niet kent zal zeer aangenaam verrast zijn met 'Toundra IV'. Bart Verlinde (4)
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed