Tribulation: The Children Of The Night

Het Zweedse Tribulation ontstond in 2004 en brengt, zoals vele Zweedse bands die in die periode het levenslicht zagen, death metal. Maar dan niet death metal om death metal te brengen, nee, het viertal – Johannes Andersson (bass, vocals), Adam Zaars (guitars), Jonathan Hultén (guitars) en Jakob Ljungberg (drums) – voegen op dit derde full-album elementen uit de black metal, dark wave, psychedelic rock en zelfs uit de progressieve metal aan hun sound toe wat resulteert in tien uiterst prachtige stukken muziek. Verwacht hier niet de ene blastbeat na de andere, want die vind je hier echt niet, wel uiterst mooi gearrangeerde melodieus klinkende death metal met de reeds genoemde invloeden. Zo opent het album met een sfeervolle pianoklanken die ervoor zorgen dat 'Strange Gateways Beckon' rustig op gang kan komen. Maar vergis je echt niet: dit mondt uit in een eerste knaller van formaat dankzij de vrij logge structuur van de track en de uiterst rauwe vocalen die een donkere atmosfeer oproepen. Ook een mooie, melodieuze, gitaarsolo ontbreekt niet. Een stuk energieker en meer gedreven gaat het eraan toe in het krachtige 'Melancholia'. 'In The Dreams Of The Dead' opent met een korte sfeervolle intro die psychedelisch aanvoelt om daarna krachtig en vol tempo uit de speakers te knallen met opnieuw schitterend gitaarspel in de hoofdrol naast de erg rauwe en ruwe vocalen. 'Winds' laat dan meer wisselingen in tempo, ritme en sfeer horen: kortom een zo goed als perfecte samensmelting van alle eerder genoemde invloeden die samen de sound van dit kwartet uitmaken. Een kort rustig intermezzo opent het instrumentale 'Själaflykt', maar zodra de drums invallen wint dit nummer aan kracht en tempo, terwijl het geheel een uiterst donkere sfeer uitademt. Na deze instrumentale track pakt de band de draad weer gewoon op voor het uiterst krachtige 'The Motherhood Of God', waarin je getrakteerd wordt op een uiterst korte en rustige break. Hoor ik nu een draaiorgeltje in de intro van 'Strains Of Honor' (iets wat ik nogmaals waarneem vlak voor de deprimerende gitaarklanken in de break), een track die verder een immens ongemakkelijk gevoel oproept door zijn duistere sfeer. In het krachtige 'Holy Libations' gaat het er vrij heldhaftig aan toe terwijl ook hier een “moment de suprème” opduikt met een schitterende gitaarsolo. In het instrumentale 'Cauda Pavonis' duiken dan strijkers op die het nummer sfeervol, donker en vooral uiterst melancholisch maakt. Met 'Music From the Other' sluit dit schijfje even weergaloos af als waarmee het album begon: een knaller van formaat met een zwaar en log ritme die ook fans van doom metal zullen weten te waarderen. Moet ik je er nog bij vermelden dat ik danig onder de indruk ben van deze derde worp van Tribulation? Ik verwacht dan ook dat dit album in heel veel metalcollecties zal opduiken en vermoed zelfs dat het in het genre zelf zal worden uitgeroepen tot een van de sterkste albums van dit jaar.

Luc Ghyselen (4½)

---

Century Media I Tribulation