cd reviews
Op 9 februari brengt Uli Jon Roth, oudgediende bij de Scorpions in de periode van 1973 tot 1978, zijn album ‘Scorpions Revisited’ uit. Dit album bevat 19 nieuw opgenomen nummers die hij voor het eerst opnam met de Scorpions, maar bij deze worden ze in een nieuw jasje gestoken. De gehele release zal plaatsvinden in twee stadia. De eerste is deze dubbel CD met 19 nummers, gevolgd door een tweede release welke zal bestaan uit een Blu-ray met beeldmateriaal van Uli’s ‘Scorpions Anniversary Tour’. Het zou geen concert footage worden maar eerder een reportage over hoe de tour tot stand kwam aangevuld met live beelden en backstage materiaal. Als extra bonus komt er nog een selectie van nooit eerder vertoont Super 8 materiaal dat Uli zelf filmde ten tijde van de Scorpions waaronder backstage beelden, hotelbeelden en die zaken. Een verzamelobject voor zowel fans van Uli Jon Roth alsook de Scorpions fans dus. Deze laatste zou uitkomen tegen volgende lente. Genoeg over de release, over naar het album op zich! Alle nummers werden vorig jaar opgenomen in dezelfde ruimte in Hannover waar de Scorpions destijds hun materiaal inoefende. De nummerkeuze werd door Uli Jon Roth zelf gemaakt aan de hand van zijn persoonlijke favorieten en sommige van deze nummers werden in dezelfde ruimte geschreven als waar hij deze nu opnam. Er zitten zowel nummers bij die hij destijds zelf schreef maar ook enkele nummers van Rudolph Schenker/Klaus Meine hand. Uli had bij al deze nummers wel zulk een grote input dat hij deze voor zijn gevoel allen mede tot zijn nummers kan rekenen en een deel van zijn leven uitmaken. De opzet was om trouw te blijven aan de oorspronkelijke ‘feel’ van de nummers maar her en der wat nieuws toe te voegen waar het in het geheel past. Naar Uli’s eigen zeggen was het niet moeilijk om ze nieuw leven in te blazen en er iets nieuw aan toe te voegen. Voor Uli Jon Roth werd dit een emotioneel intense en inspirerende ervaring waaruit hij veel leerde. Hij slaagt er weliswaar in om de songs weer tot leven te brengen en wordt op dit album bijgestaan door een groepje talentvolle jonge muzikanten. Dit album gaat terug in de tijd waar de Scorpions nog een jonge rock-band uit Duisland was met hits als ‘Speedy’s coming’ & ‘Steamrock fever’ waarin Uli jon Roth gezien werd als een Hendrix geïnspireerd gitaarwonder. Op dat moment moest Roth normaal gezien na de Japanese tournee ook nog mee op Amerikaanse tournee maar liet dit na om zijn eigen ding te doen en dat is iets waar hij nooit echt spijt van heeft gehad. De Scorpions deden hun ding en Roth zijn eigen ding en die lagen te ver uit elkaar om nog echt werkbaar te zijn. Hij koos de weg van het artistieke succes meer dan de weg van het materiële en roemrijke succes, een omezwaai die destijds niemand begreep maar voor Uli Jon Roth goed uitkwam. Nadat Uli de band op eigen initiatief verliet vanwege deze artistieke verschillen heeft hij zichzelf ontplooit als meester-gitarist waarbij hij een naadloze mengeling wist te creëren tussen rock en klassieke muziek op hoog niveau. Op dit album hoor je dan ook een smeltkroes van de typische Scorpions sound van destijds vermengt met de eigen geworden Uli Jon Roth stijl. Een geluid dat eigen is aan de ‘Sky-gitaar’ die speciaal voor hem ontwikkelt werd en tot 8 octaven aankan en voorzien is van scalloped frets. Een ontwerp dat Roth reeds in de jaren ’80 klaar had liggen. Uli Jon Roth had dus niet enkel een eigen mening wat muziek betreft maar wist ook wat hij nodig had om zijn artisitiek muzikale ideeën tot leven te wekken. Scorpions klassiekers als ‘Virgin Killer’ – ‘In Trance’ – ‘Fly to the rainbow’ – ‘Hell cat’ – ‘Pictured life’ & ‘Dark lady’ komen weer tot leven en doen je aan welleer denken maar zelfs de minder aandachtige luisteraar die vertrouwt is met deze nummers zal meteen opmerken dat er iets aan de nummers is toegevoegd waardoor het net iets anders gaat klinken. Er hangt een dromerig en zweverig klankje over de nummers dat je meeneemt naar ietwat hogere sferen; luister bijvoorbeeld maar eens naar de opener ‘The sails of Charon’ (bijna dubbel zo lang als het origineel) – ‘Life’s like a River’ of ‘In trance’ en je weet wat ik bedoel. Toch blijft Uli ook trouw aan de originele sound van de nummers en je moet hem nageven dat hij er samen met zijn mede muzikanten in slaagt om de analoge sfeer van weleer weer te geven (toen werd alles nog analoog opgenomen en afgespeeld op langspeelplaat). Ook dat geeft deze dubbelaar wel een eigen sfeer. Misschien was het ook een bewuste keuze om dit album op te nemen in de repetitieruimte van toen om tot deze sound te komen. Met de moderne digitale opname technieken van nu lijkt het me geen makkelijke klus om zo retro te klinken. Roth is dan ook geen fan van dit digitale tijdperk omdat het net die ‘feel’ mist waar hij zo van houdt. Naar zijn mening maakt dit digitale tijdperk van ons muzikale junks die ganse dagen naar muziek (kunnen) luisteren zonder er echt aandacht aan te schenken en er oppervlakkig naar luisteren in plaats van dieper op de muziek in te gaan. Door de komst van de CD die 16 bit is en de uitkomst van de MP3 klinkt alles in de studio stukken beter dan wat wij horen en dat dient gecompenseerd te worden om nog goed te klinken op het eindproduct. Aan de andere zijde omhelst hij de komst van de digitale techniek dan weer vanwege de vele mogelijkheden zoals bijna onbeperkt sporenaantal en het feit dat bij langspeelplaten er een probleem was met oversturing eens je meer aan het einde van de schijf kwam. De tijdsduur op een langspeeltijd was relatief kort vergeleken met de 80 minuten die je nu op CD hebt. Maar goed… terug naar de muziek. Er is gedurende de ganse plaat wel wat extra’s te beleven want ook ‘Polar nights’ kan rekenen op een langere gitaar intro die extra dimentie aan het nummer toevoegt en ook ‘We’ll burn the sky’ is van een dromerig introotje voorzien. Het is zeker niet allemaal zacht en dromerig want er wordt ook stevig op los gerockt op deze schijf en dat merk je meteen bij ‘Virgin killer’ – ‘Dark Lady’(met een psychedelisch ondertoontje op deze versie) – ‘Catch your train’ & ‘Pictured life’. Mooi om horen is ook de intro tot ‘Fly to the rainbow’ in de vorm van ‘Rainbow Dream Prelude’ die een mooi geheel vormt met ‘Fly to the rainbow’ zelf. Voor de oude Scorpions fans is deze schijf zeker een ‘trip to the past’ die herinneringen oproept en waar favorieten op te vinden zijn maar ook nummers die je misschien mist. Ik persoonlijk vond het wel jammer om hier geen ‘Speedy’s coming’ & ‘He’s a man she’s a woman’ op te horen maar het is dan ook geen best of album maar een persoonlijke keuze van een groots gitarist die weet wat hij doet en een reden heeft waarom hij deze nummers koos. Naar mijn mening is het ook geen album om dagdagelijks op te leggen maar als tussendoor om eens wat anders te hebben en weg te zweven naar tijden van weleer is het zeker een perfecte schijf. Artistiek en muzikaal gezien valt op dit album weinig aan te merken en zou ik een hoge score geven – Als ik het album in de tijdgeest van nu bekijk scoort het minder aangezien het velen (vooral de jeugdige luisteraars) minder zal aanspreken en voor hen wat ‘oubolig’ klinkt. Ik hou het daarbij op een 3/5 om iedereen te gemoed te komen. Johan Kaethoven (3)
UDR I Promo CD I Uli Jon Roth I Uli Jon Roth Facebook
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|