Unitopia: More Than A Dream – The Dream Complete

DETAIL ALBUM

Tracklist:
Disc 1:

1. Common Goal
2. Fate
3. Justify
4. Take Good Care
5.  Ride
6. More Than A Dream
7. Slow Down
8. Lives Go 'Round
9. Still Here
10. Unitopia (Bonusnummer)
11. There's A Place (Bonusnummer)

 
Disc 2:

1. Common Goal (Matts bewerking)
2. Fate (Matts bewerking)
3. Justify (Matts bewerking)
4. Take Good Care (Oorspronkelijke demo met ander refrein)
5. Ride (Seans bewerking)
6. Ride (Extended 321 mix)
7. More Than A Dream (Seans bewerking)
8. Slow Down (Seans remix)
9. Lives Go 'Round (Seans remix)
10. Still Here (Matts bewerking)
11. Still Here (Seans bewerking)

 
Disc 3:

1. The Outsider (Originally Released on The Stories of H. P. Lovecraft)
2. Decameron Date 6 Tale 9 (Originally Released on Decameron - 10 Days in 100 Novellas Pt.2)
3. Haunted Storm (Previously Unreleased)
4. Ride (Dance mix)
5. There's A Place (Dance mix)
6. Common Goal (Dance mix)
7. Fate (Dance mix)
8. This Life (1996 Unreleased Demo)
9. Time For Change (1996 Unreleased Demo)
10. The Dream Complete (New Song written Especially for this Release)

 
Platenlabel
GEP
 
Labelnummer
promo CD
 
Distributie
niet gekend
 
Promo-agent
Peter Klapproth
 
Website Artiest
Unitopia
Facebook

Verandering van spijs doet eten en hoewel ondergetekende recensent eigenlijk zonder enige problemen een levenslang metaldieet zou kunnen verteren, luistert hij dus ook naar andere genres. Vanzelfsprekend worden weinig artistieke, anorganische genres als house en heel wat dancemuziek daarbij links gelaten, maar AOR, prog-rock, klassiek, musical, jazz en blues wordt graag gedegusteerd. Dat een dynamische prog-rockband als Spock’s Beard bij de favorieten hoort, hoeft niet te verbazen, maar ook een album als ‘The Garden’ van het Australische Unitopia vond al behoorlijk veel speeltijd ten huize Vandereyken. Helaas: Unitopia bestaat al sinds 2014 niet meer, al zijn de voormalige bandleden nog actief binnen formaties als U.N.I.T. dB, United Progressive Fraternity en Southern Empire. De band ontstond echter uit de hechte vriendschap tussen zanger Mark Trueack (enkele jaren lang een hoge pief bij toonaangevende platenmaatschappij EMI die ooit nog zijn eigen Genesis tribuutband had) en snarenplukker/ingenieur/componist/producer Sean Timms. ‘More Than a Dream’ was het eerste studioalbum dat hun Unitopia uitbracht. Dat was in 2005, maar omdat er sinds coveralbum ‘Covered Mirror Vol. 1: Smooth as Silk’ en livealbum ‘One Night In Europe’ – beide uit 2012 – niets meer is uitgebracht van Unitopia, vonden de diverse bandleden het tijd om de fans nog een geschikt officieel afscheid te gunnen. Dat werd dus de driedelige box-set ‘More Than a Dream – The Dream Complete’, waarop de geremasterde CD wordt aangevuld met remixes, songs die het oorspronkelijke album niet haalden en meer. Er staat zelfs een nieuw nummer op, dat bewijst dat Unitopia zeker niet uit elkaar is gegaan omwille van een droogte aan ideeën (al worden wel de traditionele ‘onoverbrugbare muzikale meningsverschillen’ geciteerd). ‘More Than a Dream heeft inderdaad een beter geluid meegekregen dan de oorspronkelijke opname had. De heel afwisselende nummers klinken beter dan ooit: elk instrument komt uitstekend uit de verf en zit erg mooi op zijn plaats in de mix. Overigens moet dat geen sinecure geweest zijn voor de producers, want de vaste bandleden tref je op sommige nummers ook nog extra (achtergrond)zangers, gitaristen, trompettisten, een hoorn, een bugel, een volledig orkest en meer aan. ‘Common Goal’ is een van de stevigste songs en begint met militante drums en enkele powerchords voor de keyboards inzetten en de sfeer helpen scheppen. Alles klopt gewoon in deze song: de blazers, de heavy riff en de geweldige zanglijnen, waarvan enkele waar computereffecten op zijn geplaatst. ‘Fate’ is wat lichter, maar kent aanstekelijke baslijnen en een uitstekend refrein (dat ook wel doet denken aan een paar nummers van Spock’s Beard), waarna ‘Justify’ voor een jazzy ‘vibe’ gaat, op gepaste momenten aangevuld met overstuurde gitaren die de dynamiek versterken, terwijl ook de cello en de jonge sopraan (Marks dochter, Holly) naar het einde toe een mooie bijdrage leveren. ‘Take Good Care’ gaat dan weer de symfonische weg op en doet terugdenken aan de betere Hollywoodfilms uit de jaren vijftig. ‘Ride’ klinkt als een ‘fuzzy’ kruising tussen een song van Phil Collins (toen hij de drumstokken bij Genesis al had verruild voor de microfoon). Hét meesterwerkje op het album is echter zonder twijfel het fantastische titelnummer. Dat begint met mooie toetsen en een erg goede zanglijn, waarbij ook de knappe tekst erg centraal staat. Unitopia schuwt thema’s als de milieuproblematiek en politieke vraagstukken niet, maar ‘More Than a Dream’ klinkt op alle vlakken ronduit geïnspireerd.
Na zo’n hoogtepunt is het natuurlijk moeilijk om een album niet te laten inzakken, iets wat toch een beetje gebeurt met het iets minder goede ‘Slow Down’, dat te lang nodig heeft om op gang te komen. Met ‘Lives Go ‘Round’ en ‘Still Here’ wordt er nog degelijk afgesloten, maar het niveau van  de eerste tracks wordt niet meer gehaald. Op het eerste album vinden we twee bonusnummers. ‘Unitopoa’ laat horen dat de verschillende bandleden nog steeds zouden kunnen samenwerken als ze echt zouden willen, maar klinkt wel een heel klein beetje gezapig, met misschien te weinig elektriciteit in de gitaren en net iets té veel nadruk op de (heel degelijke) blazers. De mooie ballad ‘There’s a Place’ is een knap duet tussen Neusa Georgiou en Mark Trueack. Jammer dat de jongens niet vaker een zangeres naast hun frontman hebben laten plaatsnemen, want dit werkt wel erg goed. Op het eerste bonusalbum zijn zowel ‘Common Goal’ als ‘Fate’, ‘Justify’, ‘Ride’ en ‘Still Here’ door gitarist/zanger/banjospeler van een nieuwe mix voorzien. Die valt veel meer heavy uit dan de oorspronkelijke, want de muziek nog meer dynamiek geeft, maar helaas klinkt de productie ook iets minder vol. Dit hadden we graag gehoord met een rijker geluid.  Van ‘Take Good Care’ krijgen we nog de demo en van ‘Ride’ een goede, langere mix. Sean heeft dan weer ‘More Than a Dream’, ‘Slow Down’, ‘Lives Go Down’ en nog eens ‘Still Here’ van nieuwe mixen voorzien. Die zijn overigens minder goed dan de originele versies, voornamelijk omdat Timms iets te hard lijkt geprobeerd te hebben om een aantal muziekflanderen meer dansbaar te maken. De koude percussie en lege synthesizers devalueren het eindproduct echter enigszins. Het tweede bonusalbum is heel wat interessanter. Niet onlogisch, want het begint met het sterke (twaalf minuten durende) ‘The Outsider’, dat oorspronkelijk werd uitgebracht op ‘The Stories of H.P. Lovecraft’. Als Lovecraft fan en scenarist van de audiopilot voor ‘Achtung! Cthulhu’, schrijver van het filmscenario van ‘Achtung! Cthulhu’ en speler van het ‘Call of Cthulhu’-rollenspel kan deze journalist natuurlijk enkel erg happy worden van dit soort geniale, sfeervolle songs, met ook nog eens knappe blazers (die echter niet té lang blijven doorspelen) en een aantal memorabele solo’s. Ook het twintig minuten durende ‘Decameron Day 6 Tale 9’ werd al eerder uitgebracht op een album dat niet van Unitopia zelf was, namelijk ‘Decameron (Ten Days in 100 Novellas)’, een project van Colussus en Marco Bernard. Op dat album zijn tientallen progressieve rockbands te horen wier nummers samen het verhaal uit de veertiende eeuw vertellen waarin tien mensen zich na het uitbreken van de pest in Florence twee weken terugtrekken en elkaar elke dag (buiten op rustdagen vrijdag en zaterdag – vandaar ‘100 novelles’ en geen ‘140’) onderhouden met een verhaal. Het was de laatste song die Unitopia had gepend voor het bijltje erbij neer te gooien, maar meteen ook een van de indrukwekkendste. De opbouw en sfeer doet wat denken aan het superieure ‘Leonardo: The Absolute Man’ van Peter Moticelli en Trent Gardner (met Dream Theater-frontman James LaBrie in de hoofdrol), maar hoort zelf bij het beste wat Unitopia ooit heeft geschreven. De vele sfeerwisselingen, de renaissance-achtige interventies, de dynamiek en de goede zanglijnen zorgen voor een geweldig nummer dat niemand ooit had mogen missen. Super, dus, dat het nu in deze box-set terug te vinden is. Ook knap: het tot nu toe onuitgegeven ‘Haunted Storm’, een bijna religieus aandoend, spookachtig nummer dat samen met ‘The Outsider’ een van de donkerste songs in deze verzameling vormt. Jammer genoeg is er ook een grote, onbegrijpelijke smet op dit derde album en die wordt gevormd door de danceremixes van ‘Ride’, ‘There’s a Place’, ‘Common Goal’ en ‘Face’. We zijn de band echter wel dankbaar, want dankzij die vier gedrochten hebben we ons nogmaals herinnerd waarom we dancemuziek zo’n kutbagger vinden – al is het spijtig dat er daar vier liedjes voor moesten verkracht worden. Bah. Ook nog op het derde album: twee hiervoor onuitgegeven demo’s (van ‘This Life’ en van ‘Time for Change’ en ‘The Dream Complete’, een nieuwe song die speciaal voor deze box werd geschreven en opgenomen en die duidelijk laat horen dat de bandleden samen nog geweldige nummers zouden kunnen schrijven, als ze zouden willen. Spijtig genoeg laten de teksten niets aan de verbeelding over: de droom is volledig, er is een nieuw begin bereikt en de muzikanten zijn op een nieuwe reis. Doodjammer.
​
Dirk Vandereyken (4)

Despite four dance remixes blemishing what is otherwise a great reissue of a classic album, the (other) remixes and bonus songs truly make ‘More Than a Dream – The Dream Complete’ into more than just a glorified reissue – this is a must-have for every single prog rock fan out there.