cd reviews
Misschien toch even in ’t kort deze gitaarridder even voorstellen voor hen die hem niet zouden kennen of nooit van gehoord hebben. Vincent “Vinnie” Moore is een Amerikaans gitarist die sinds 2003 zijn sporen verdient bij de Britse hardrock band UFO. Hij is momenteel nog steeds een van de meest invloedrijkste gitaristen uit de laatste dertig jaar. Reeds op zijn twaalfde jaar, toen jij en ik misschien nog met de blokken speelden, pikte hij zijn eerste gitaar op en vond inspiratie bij bands als The Beatles, Deep Purple, Led Zeppelin maar ook Queen had een beduidende invloed op zijn verdere leven. In 1986 bracht hij zijn eerste soloalbum, ‘Mind’s Eye’ uit en won daarmee diverse prijzen. Op het debuut van de metalband Vicious Rumors, ‘Soldier’s Of The Night’ (1985) was het Vinnie die de lead gitaar liet klinken zoals het hoort. In 1991 maakte Vinnie tijdens diens tour in 1991 deel uit van de begeleidingsband van Alice Cooper. Ondertussen zijn we enkele bands en langspelers verder en Moore verrast ons met een nieuw album. Om dit album te kunnen realiseren trok hij met enkele zielsverwanten de studio in. Onder hen ontdekten we aan de baskoorden Rob DeLuca, Dorian Heartsong, Dave Larue, Elliott Rubinson en aan de drums vonden we Richie Monica. We krijgen een 10 tal instrumentale nummers waaronder er negen van zijn hand en eentje van ZZ Top, nl. ‘La Grange’. Met een stevig rocknummer ‘Mustang Shuffle’, waarop Vinnie meteen voor de eerste keer zijn duivels ontbindt, krijgen we reeds een voorproefje van de kracht van dit album. Toch maar even vermelden dat je voor instrumentale rock moet openstaan. Het ontbreken van vocalen kan soms leiden tot een verkeerd oordeel. Met ‘Slam’ blijven we ongeveer op dezelfde frequentie zitten als bij de opener en de ZZ Top hit ‘La Grange’ sluit hier mooi op aan. Gelukkig is Vinnie intelligent genoeg om voor de nodige afwisseling te zorgen. Daar zorgt het schitterende ‘Looking Back’ voor en de gitaarriedels rollen weer uit de luidsprekers. Dan hebben we ‘A Dark Dream’ nog niet gehoord, met dit nummer, waarvan de intro hoorbaar een ballad is wordt meteen een door het gehoor snerpende en ietwat op de zenuwen werkende gitaarorkaan. Als sluiter krijgen we de wondermooie ‘A Million Miles Gone’, een nummer dat zich perfect leent als zachte achtergrond muziek. Maar ook hier worden de gitaarklanken na een goede drie minuten tot ongehoorde hoogte opgetrokken. Vinnie Moore laat ook hier weer horen dat zijn zessnaren instrument geen geheimen meer voor hem heeft. Zeker geen album waarvoor je de wenkbrauwen moet fronsen maar nogmaals, het ontbreken van vocalen kan bij bepaalde muziekliefhebbers een serieus struikelblok betekenen wanneer ze er over nadenken om dit album aan te schaffen. Toch top! Alfons Maes (3½)
Mind's Eye Music I MEM VM001 I V2 Records Benelux I Vinnie Moore
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|