|
Drugs, dronkenschap, dames van plezier natuurlijk Satan. Dit zijn enkele van de liefelijke thema’s die aan bod komen in de nieuwe van Whiskey Ritual: 'Blow With The Devil'. De vijfkoppige Italiaanse band brengt ondertussen haar derde langspeler uit die ik het best kan omschrijven als Motörhead die zwaar onder de amfetamine zit. Voeg hier nog een flinke scheut black metal bij ét voila, dat is min of meer de sound van Whiskey Ritual. De heren hebben een voorliefde voor GG Allin en die gestoorde (of geniale, ’t is maar hoe je het bekijkt) kant komt ook terug in hun muziek. Allemaal grote namen die ik hier opsom, maar is de plaat goed? Voor schrijver in kwestie niet echt. Titelsong en opener 'Blow With The Devil' trapt de deur meteen in met razende drums en gitaarwerk. Hoewel het begin zeer black metal is slaat het nummer halverwege om in hardcore punk. Deze formule herhaalt zich doorheen het hele album. Zanger, nu ja, Dorian Bones doet zijn ding: het hele nummer door brullen. Zijn zangstijl heeft doorheen de hele plaat meer weg van de hardcore punk en dit voornamelijk te wijten aan het wat eentonige drumwerk dat door dreunt aan dat typische tempo. Lichtpuntje op de plaat is 'Too Drunk For Love' dat wat meer plaats laat voor groove en 'Nekro Streetgang' dat het dichtst in de buurt komt van rock ’n' roll, ook dankzij de gitaarsolo’s die zo uit een Motörhead nummer hadden weggerukt kunnen worden. Deze 'Blow With The Devil' is misschien goed voor wie zich tegoed doet aan een berg cocaïne opgediend door dwergen in satansmaskers, of voor de zware black rock ’n' roll fan, maar vernieuwen doen de heren van Whiskey Ritual niet. We hebben het allemaal wel al eens gehoord en het werd beter gebracht door GG Allin en Black Flag. Nathan Mussche (2½)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed