White Empress: Rise Of The Empress

White Empress is een nieuwe band die werd opgericht door gitarist Paul Allender, je allen wel bekend van Cradle Of Filth. Voor deze band vond hij geroutineerde kompanen: vocaliste Mary Zimmer (Luna Mortis), toetsenist Will Graney (Damnation Angels), bassist Chela Harper (Coal Chamber), gitarist Jeremy Kohnmann (The Awakening) en drummer Zac Morris (o.a. Ugly Kid Joe). Het zestal verwerkte de ideeën van Paul op een schitterende wijze gedurende dit tien nummers tellende debuut. De haarscherpe riffs van Paul, die zo kenmerkend waren tijdens zijn tijd bij Cradle Of Filth, zijn hier ook duidelijk aanwezig, maar er zijn ook heel melodieuze gitaarlijnen te bespeuren. En andere grote troef zijn de uiterst diverse vocalen van Mary die variëren van opera-achtige uithalen, over cleane verleidelijke vocalen tot demonisch klinkende metal grunts en death metalscreams. En het mag gezegd worden: Mary kan het hele spectrum aan.
Maar dat ook de overige bandleden hun steentje bijdragen zal je merken als je dit uiterst gevarieerd werkstukje tot je laat doordringen. Vrij technische drum en basspatronen zorgen niet enkel voor een stevige en solide basis, maar kleuren de muziek (een mix van symfonische metal, black metal, death metal met ook nog melodieuze elementen) waar nodig. Het gitaarwerk is ronduit vrij indrukwekkend te noemen, vooral de uiterst stevige en soms erg melodieuze riffs zorgen voor een zware groove. Maar ook de solo's mogen best gehoord worden. De toetsen spijkeren elk gaatje naadloos dicht en krijgen dan ook nog eens voldoende ruimte om accenten te leggen die soms neigen naar pure symfonische metal, gothic metal of zelfs naar opera. Het zestal kan me zo op negen van de tien echt in de ban houden dankzij de vele facetten van hun muziek die in hun songs zijn geslopen en die bij iedere beluistering wel iets nieuws opleveren. Voor één track, 'Dethroned' (een uiterst eigenaardig klinkend (ik hoor bijvoorbeeld geen drums en bass) iets met vocalen die ergens in de achtergrond verzeilt zijn geraakt) , doet me naar de “skip”-toets op mijn speler grijpen, maar voor de rest niets dan lof voor deze eersteling van White Empress, die, als ik dit hoor, vertrokken lijken voor een stevige en grootse carrière. Naast de gewone uitgave van dit album kan je ook nog voor een “deluxe media book” kiezen en dan krijg je nog twee extra nummers en een mooi uitgewerkt vierentwintig pagina's tellend boekje erbij. Aan u de keuze dus!

Luc Ghyselen (4)

---

Peaceville Records  I  White Empress