Windhand & Satan's Satyrs : Split

DETAIL ALBUM

1. Tracks:
2. Windhand – Old Evil
3. Windhand – Three Sisters
4. Satan’s Satyrs – Alucard AD 2018
5. Satan’s Satyrs – Succubus
6. Satan’s Satyrs – Ain’t That Lovin’ You, Baby

 
Platenlabel
Relapse Records
 
Labelnummer
Niet gekend
 
Distributie
Niet gekend
 
Promo-agent
Frank Van Liempd (Petting Zoo)
 
Website Artiest
Windhand
Satan's Satyrs

Het is naar mijn weten al enige tijd geleden dat een groter label een split via CD uitbrengt. Normaal komt dit meestal in 7" uit. Maar natuurlijk is een CD altijd leuk voor de collectie. Relapse Records mag dan wel een overaanbod aan uiteenlopende genre's hebben, de laatste tijd zit er toch wel degelijk heel wat kwaliteit in. Zo kan je op deze split de doom bands Windhand en Satan's Satyrs horen. Windhand had ik met hun tweede full length ‘Soma’ al leren kennen. Wat voor mij leuk is aan deze band zijn de bluesy gerichte doomriffs die me sterk doen denken aan Electric Wizard. Dit bewijzen ze met 'Old Evil'. Dit nummer komt het best tot zijn recht in een donkere omgeving met kaarslicht. Zangeres Dorthia is zeker een meerwaarde voor de band door haar zweverige, hypnotiserende vocalen die perfect passen bij de muziek die de band brengt. Dit is dan ook een punt waarom ik Windhand dan ook weer goed vind. Bij het tweede nummer 'Three Sisters' staat een gitaarrif centraal waarop de rest van de muziek gebaseerd is. Dit tragere nummer verveelt echter niet, want zo heb je de bijkomende kerkorgel dat je nog meer in een trance doet wegglijden. Dan is het de beurt aan Satan's Satyrs, wat eerst en vooral een zeer coole naam is en zeker hun bijhorende logo. Na het tragere 'Three Sisters' van Windhand vliegt Satan's Satyrs er direct in met 'Alucard AD 2018'. De sound van Satan's Satyrs kan gesitueerd worden binnen de groovy jaren 70 met hun metal georienteerde gitaarriffs. Soms zelfs met een beetje NWOBM in vermengt. 'Succubus' trekt dan een zeer grote knipoog naar het oudere Black Sabbath werk. Als afsluiter krijgen we 'Ain't That Lovin'you, Baby' een ruw bluesrock nummer dat overgaat naar een sneller tempo dat een beetje aan The Stooges deed denken. Het leuke aan Satan's Satyrs is voor mij de ruwere opnames, omdat deze nog meer rock'n'roll klinken. Deze split is zeker meer dan welkom en zeker in dit genre. Zo bewijzen deze bands dat doom zeker geen voorbijgaande trend is en ook geapprecieerd kan worden voor mensen die nieuw zijn tot het genre.
 
Jason Proot (5)

Windhand and Satan's Satyrs deliver a top quality split with a variety of doom elements.