WOLVERINE – MACHINA VIVA

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. The Bedlam Overture
2. Machina
3. Pile of Ash (ES-336 Version)
4. Our Last Goodbye
5. Pledge
6. When the Night Comes
7. Nemesis
8. Sheds
9. Pile of Ash (Cello Version)

Platenlabel
Sensory Records
 
Labelnummer
SR3078
 
Distributie
Bertus
 
Promo-agent
Hardlife Promotions
 
Website Artiest
Wolverine
Facebook

 

Vijf jaar. Zo lang is het geleden dat we nog van het Zweedse Wolverine hoorden. Met ‘Machina Viva’ is deze progressieve band nu eindelijk toe aan zijn vijfde album en het mag gezegd worden: het lange wachten wordt door deze Scandinavische muzikanten eindelijk beloond met hun vijf volwaardige album.
Net als soortgenoten Anathema was Wolverine ooit een deathmetalband, maar de grommende vocalen en snerpende gitaren zijn al lang geleden ingeruild voor brede, sfeervolle geluidslandschappen waarbij ook elektronica en keyboards worden gebruikt. Fates Warning, Pain of Salvation en Riverside zijn referenties, maar de zanglijnen van een heel helder klinkende Stefan Zell zijn doorgaans melodieuzer dan wat we doorgaans van een band als Riverside verwachten. Wolverine staat trouwens voor veelvraat, hetzelfde beestje waar ook de gelijknamige X-Man naar vernoemd is, maar van echt venijn is op ‘Machina Viva’ weinig te merken, al keren de metalen gitaarriffs hier en daar wel weer terug.
Er wordt meteen afgetrapt met een song die zowat alle aspecten van Wolverine laat horen: het veeertien minuten lange ‘The Bedlam Overture’. Het is een fantastisch nummer vol sfeervolle passages, waarbij vooral de complexe gitaar- en synthesizerarrangementen zowel intrigeren als imponeren. Hoewel de overstuurde gitaren maar met mondjesmaat worden gebruikt, voegen ze absoluut iets toe aan het geheel en blijven ze gelukkig ook voldoende aanwezig in de mix. Voeg daar een sublieme solo op de fretloze bas bij en je hebt een epische song die ondanks de lengte op geen enkel moment verveelt.
Het blijkt de aftrap te vormen voor een erg gevarieerd album, van het traag opgebouwde en uiteindelijk in een progbom exploderende ‘Nemesis’ tot de intensere uitschieter ‘Pledge’, met zijn tot de verbeelding sprekende, ongewone ritme. Zelfs de elektronische klanken die Wolverine toevoegt aan ‘Machina’ blijken voor een interessanter amalgaam te zorgen, voornamelijk omdat ze zo ver verwijderd liggen van de veel simpelere, weinig begeesterende, holle dancemuziek dat ze evengoed in een andere melkweg zouden kunnen bedacht zijn. Op een nog bedachtzamer nummer als ‘Our Last Goodbye’ laat Zell bovendien horen dat hij nog gegroeid is als vocalist. Vooral in de iets hogere regionen klinkt de medeoprichter beter dan ooit.
Na het afsluiter ‘Sheds’, waarop Zell zich enkel door een orgel en een fretloze bas, wordt het betoverende ‘Pile of Ash’ nog eens hernomen, maar deze keer met strijkers. Het maakt de song zeker niet minder goed.
‘Machina Viva’ is een geweldig album vol boeiende muzikale ideeën. Sommige songs eindigen iets te abrupt, maar zowat iedereen die een muzikaal oor heeft moet dit werkje wel kunnen appreciëren. Volgende keer misschien weer wat meer zware gitaren en dan zijn we helemaal gelukkig.
 
Dirk Vandereyken (4)

The band’s most dynamic album to date and the next step in Wolverine’s explorations in
the progressive field.