|
Year of the Goat: “wat een naam voor een band”, was mijn eerste reactie. Wat zal dat geven? Tot mijn aangename verbazing best goede muziek. Klassieke rock uit Zweden met een occult randje. Bovendien een erg goede zanger, die bij momenten aan de zanger van Muse doet denken. Dit zestal uit Zweden speelt met drie gitaristen en die zijn wonderwel op elkaar ingespeeld. 'The Unspeakable' is hun tweede full cd. Het openingsnummer 'All He Has Read' mag er wel wezen: een bijna dertien minuten durend nummer met een pittig begin die overgaat in een zweverig tempo; perfect gespeeld en gezongen!! Klasse nummer. 'The Emma' is een pareltje vol melancholie: traag maar met een naar de keel grijpend geluid. 'Vermin' is dan een meer up tempo nummer waar je spontaan mee begint te bewegen. 'The Wind' gaat op dit elan verder. 'The Sermon' is ook een nummer wat stevig rockt met het betere gitaarwerk als van de oude hardrock groepen. Deze schijf wordt afgesloten met 'Riders Of Vultures', wat traag begint en waar de zangkwaliteiten pas echt naar boven komen, maar waar het tempo gestaag wordt opgevoerd. Wat een nummer zeg!! Echte metalfans of liefhebbers van het echt stevige werk laten dit werk beter aan zich voorbij gaan. Maar wie houdt van klassieke hardrock met prima zang en voor wie het tempo ook wat trager mag zijn: zij zullen 'The Unspeakable' best kunnen pruimen. Best voer voor Black Sabbath fans. Bart Verlinde (4)
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed