Zoax: Zoax

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Bad Blood
2. Devil Dance
3. Roses All the Way
4. Fly High
5. ZuperHeroes
6. The Wave
7. Good Times
8. Mirrors
9. KSYCHIA
10. King and Queen
11. Alive in Sound
12. Slàn

Platenlabel
Century Media Records
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
Sony Music
 
Promo-agent
Century Media Records
 
Website Artiest
Zoax

Zoax verscheen voor het eerst in de toch al aardig gevulde Londense muziekscene in 2013. Twee EP’s volgden, maar het was wachten tot dit jaar voor deze – nog vrij jonge – band een volledig album kon uitbrengen. Een self-titled debut, zoals dat dan in het Engels heet, met twaalf songs die een doorsnede moeten geven van tot wat dit vijftal anno 2016 in staat is. De hardste metalen randjes werden eraf gevijld, maar Zoax staat nog steeds op het kruispunt tussen djent en metalcore, met zowel schreeuwerige als cleane vocalen van de naar verluidt erg charismatische frontman Adam Carroll. De muzikanten hebben een heel sterke live reputatie opgebouwd als beweeglijke, engagerende artiesten, maar die energie blijkt in de studio toch wel voor een stukje te ontbreken. Er wordt vrij sterk afgetrapt met ‘Bad Blood’, een leuk nummer waarin metalriffs de boventoon vieren, al werd er een bijna kinderlijk, clean gezongen, maar toch erg aanstekelijk refrein gekozen. Het is trouwens wanneer Carroll echt mag zingen en de band resoluut voor melodie gaat dat Zoax echt uitblinkt, waardoor het afsluitende ‘Slàn’ meteen het volgende hoogtepunt van dit werkje is. De tien nummers tussen het openingsnummer en het slotakkoord zouden volgens onze collega-recensenten in de verf zetten hoe Zoax een eigen gezicht heeft gekregen en hoe hun sound is geëvolueerd. Tweede track ‘Devil Dance’ beginnen met het naar de Joker refererende ‘Why so serious?’ is wel om liefde vragen en het mag gezegd worden: dit is een dynamisch liedje dat zowel heftige riffs als dromerig gitaarspel in huis heeft, wat voor de nodige boeiende momenten zorgt – ook al doet die ene gitaarlijn ons een klein beetje denken aan housemuziek en dat is voor deze journalist nooit echt een verkooppunt. Ook ‘Roses All the Way’ zingt trouwens niet slecht weg, maar wat daarop volgt, blijft niet altijd even goed bij. Bijna elke song heeft wel een paar goeie ideeën meegekregen, maar toch blijf je als luisteraar toch met het gevoel zitten dat dit een band is die zich nog niet helemaal heeft ontwikkeld. Het potentieel is echter zeker daar, de sfeer- en tempowisselingen en de live energie ook, en dus vermoeden we dat Zoax met deze eersteling voldoende zieltjes zal kunnen winnen om een mooie toekomst te kunnen uitbouwen. Nu is het daar gewoon nog iets te vroeg voor.
 
Dirk Vandereyken  (2½)