Church Of Cash (US) |
|
19 november 2016 |
Vertical Divider
Met het programmeren van twee, niet uit hetzelfde vaatje tappende bands op één avond, heeft cultuurfunctionaris Tom Coppers al heel wat successen geboekt. En met een uitverkochte ‘Classic Tribute Night’ wordt zijn succeslijst andermaal uitgebreid. De genres lagen nu misschien niet zo mijlenver uit elkaar, want zowel het repertoire van Creedence Clearwater Revival, The Rolling Stones als dat van Johnny Cash hebben toch wat raakvlakken en inmiddels ook eeuwigheidswaarde. De band die de Classic Tribute Night op gang mocht trekken, was JJR. Deze band met bekende gezichten Jan Bas en Nico ‘Tutt’ Vanhove, respectievelijk zanger/frontman en drummer van Rusty Roots, heeft zich op een schitterende manier het repertoire van CCR en de Stones eigen gemaakt. Een coverband hoor ik al zeggen! Ja en eigenlijk ook neen. Het repertoire ligt natuurlijk voor de hand, maar voor de invulling ervan, liggen alle wegen open. Het siert de heren van JJR dat ze op het kruispunt van die wegen voor de juiste richting gekozen hebben. Een richting die, trouw aan het origineel, toch ook het leggen van persoonlijke accenten toelaat. En die waren er. Nico op drums en Davy op bas, die trouwens ook enkele zangpartijen voor zijn rekening nam, vormen een ritmesectie waar je geen speld kan tussen krijgen. Ideaal voor leadgitarist Jimmy Schrijvers om met goed geplaatste, vaak van een persoonlijke touch voorzien snarenwerk, een eigen stempel te drukken op de overbekende songs. Die stempel werd dan nog versterkt door de zang van Jan Bas. Als zanger heeft Jan reeds zijn sporen verdiend, maar ook als ritmegitarist staat hij zijn mannetje. Beginnen deden de heren met ‘You Can’t Always Get What You Want’, wat meteen de Stonesmolen deed draaien. Daarop volgde een verdomd snedige versie van CCR’s ‘Green River’. Herkenbaarheid was natuurlijk troef met nummers als ‘Cottonfields’, ‘Under My Thumb’, ‘Brown Sugar’, ‘Fortunate Son’ en ‘Tumblin’ Dice’. De kers op de toch reeds overheerlijke taart was zonder meer uitblinker ‘I Put A Spell On You’. Prima set JJR! Johnny Cash is een legende! Begonnen in de Sun Studio’s van Sam Phillips, waar hij tijdens de jamsessie op 4 december 1956, samen met Elvis Presley, Jerry Lee Lewis en Carl Perkins, deel uitmaakte van The Million Dollar Quartet, groeide Cash uit tot één van de iconen in de country. Iedere zichzelf respecterende rockabilly- of countryband heeft dan ook één of meer songs van deze grootmeester op hun repertoire staan. Steeds goed bedoeld, maar niet altijd even geslaagd. |
Vertical Divider
Wie daar wel met vlag en wimpel in slagen is het viertal van Church of Cash. Deze vanuit Minneapolis opererende band werd in 2010 opgericht door zanger Jay Ernest en is sindsdien de ultieme Johnny Cash tributeband. Dat er niet steeds torenhoog opgestapelde versterkers nodig zijn om kwalitatief hoogstaande muziek te brengen, werd bij de opstelling van het materiaal duidelijk. Het podium bleef zelfs opvallend leeg……totdat de heren het podium betraden. En om maar eens een cliché te gebruiken, we werden van onze sokken geblazen. Jay heeft een stem die verdomd dicht bij die van Cash komt. Een prachtige bariton, die het werk van de meester met enorm veel respect en enthousiasme brengt. Maar ook de band weet hoe het moet. Geen oeverloos gesoleer, maar wel een sobere, functionele en rechttoe rechtaan begeleiding. Net als bij zijn grote voorbeeld had Jay ook dadelijk het voltallige publiek op zijn hand. Dat was te merken bij zijn uitvoering van ‘San Quentin’, waar de Zinnezaal een beetje begon te lijken op de refter van voornoemde gevangenis. Jay reeg de klassiekers aan elkaar, tussendoor aan het publiek vragend wat het wilde horen. Vanzelfsprekend passeerden ‘A Boy Named Sue’, Ring Of Fire’, ‘I Walk The Line’, ‘Man In Black’, ‘Jackson’, ‘Ghostriders In The Sky’, ‘Folsom Prison Blues’ en nog een resem overbekende tunes de revue. Een knap staaltje van perfectie spreidde Jay tentoon in ‘Orange Blossom Special’ waar hij afwisselend op twee mondharmonica’s de trein tot in Overpelt bracht. En met het door drummer Jonathon TeBeest gezongen en door The Mavericks bekend gemaakte ‘All You Ever Do Is Bring Me Down’, verscheen het eerste danskoppel. De band beperkte zich ook niet tot het vroegere en bekende werk van Cash. Op vraag van een dame, gaf Jay een ontroerende versie van ‘Hurt’ dat Johnny in 2003 in het kader van zijn American Recordings opnam voor het album ‘American IV, The Man Comes Around’. Church Of Cash is een superband. Jay is een fantastisch zanger en samen met zijn kompanen heeft hij een tributeband om jaloers op te worden. Ik ben ervan overtuigd dat Johnny vanuit het hiernamaals goedknikkend gezegd heeft ‘well done guys!’. Bedankt Tom! Je hebt het in dichte drommen opgekomen publiek weer een onvergetelijke avond bezorgd. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025