AARSCHOT ROCKT • 5 september 2014 • aarschot

Verslag en foto's: Freddy Vandervelpen ©

Shakin' Up

Vrijdag 5 september en… time to meet ‘Aarschot Rockt’. Laat u nu niet misleiden door de titel van dit event want dit is zeker en vast geen spek voor de rockende ‘headbangers’ al zullen sommigen onder invloed van ‘booze’ en de warmte hun wel laten verleiden door de opzwepende muziek die door Kurt De Bont hier met Rootstown en in samenwerking met De Zomer Van Aarschot op het grasplein onder de klokkentoren van de Onze-Lieve-Vrouwe kerk wordt geserveerd.
Met tal van vintage kraampjes is deze vrijdag ‘the place to be’ voor het rootsvolkje van het land. Een gezellig marktpleintje en met een aanbod van vier bands zijn dit de ingrediënten voor een avond vol fun met Rock -‘n-Roll, Country, Ol’time skiffle music en Westen Swing.

Met altijd wel een risicofactor voor een openlucht event hebben Kurt en de zijnen vanavond een ‘lucky seven’ gegooid en is het heerlijk toeven op dit rootsdagje van Rootstown.

Als eerste aan de bak komen de guys & gal van ‘Shakin’ Up’. Dit is een rockabilly/blues band ‘based’ in de local area en bestaan uit Katrien Van Proeyen (Vocals), Peter Grauwels (Guitar), Thierry Verschoore (Bass) en Jef Van Herck (Drums). Recent mochten zijn zich nog engageren op het late uur voor de ‘After Party’ van Gevarenwinkel bij ‘de Krol’ en bouwden ze er gezwind een feestje dus zal het vanavond op dit vroege uur wel niet anders zijn.
Voor de gig van vandaag is Katrien en haar Shakin’ Up op zoek gegaan naar versterking die ze vonden in Ann Van de Voorde en op sax Gerrit Jacobs. De start loopt een beetje moeizaam want al onmiddellijk breekt er een snaar bij Peter en doordat hij toch niet al te driest tewerk ging breekt mijn klomp…
Euvel verholpen en dus een tweede start komt eraan. Een set vol rock-’n-roll en de rauwere stem van Katrien Van Proeyen past hier perfect bij. Normaliter zijn de nummers op een rootsfeestje steeds aan de kortere kant en volgen de song elkaar als een TGV op. Bij Reverbnation staan ze in de vitrine als een rockabilly band maar bij mij is het meer stomende rock-’n-roll soms overgoten met een licht blues sausje en dus voel ik me er goed bij. Gastheer Kurt pleegde zijn presentatie te doen als een herrezen Elvis en misschien daardoor werd er door Shakin’ Up wat Presley materiaal in de set verweven ;-). ‘Burnin’ Love’ galmt door de boxen en de eerste bezoek(st)ers laten het al niet meer aan hun hart komen en shaken mee op het ritme. Ook een sterke versie van ‘Hound Dog’ wordt er gebracht en dat doet mij als bluesfreak dan weer onmiddellijk denken aan Big Mama Thornton. Ik weet niet of de band al lange tijd samen is maar soms zijn er toch wat hiaten vast te stellen in het samenspel van de band al wordt dat snel vergeten wanneer er een knappe versie van Willie zijn ‘My Babe’, een nummer dat onsterfelijk is gemaakt door Little Walter. We rocken stilaan naar het einde van de eerste set en met nummers als ‘Mean Mean Man’, een uptempo ‘Fevertje’, ‘Hip Shake Baby’ en ‘Johnny B Good’ is Shakin’ Up ondanks een aarzelende start toch voor mij best geslaagd... I Got It Bad! Dit zou niet misstaan als afsluiter op Oetslovenblues 2015, nee meer zelfs een aanrader.

Número dos IS de Duitse formatie Cowboy Bob & Trailer Trash. Na een ritje van 6 uur met de wagen zijn de drums en de steelguitar uit de koffer verdwenen en dat is op zich toch een beetje spijtig. Gewapend met een staande bas en twee gitaren begint dit trio aan hun job. Cowboy Bob zijn roots liggen uiteraard in het land van de cowboys maar leeft al lang in het land van de ‘Bratwürste’, misschien te lang! De Trailer Trash hebben we dus maar gedeeltelijk te zien gekregen met Filthy Fill-up op de ‘slappin’ bas en op de banjo en akoestische gitaar krijgen we Ralph. Cowboy Bob tracht zich met regelmaat te excuseren voor de f***-woordjes in de teksten maar geloof me Bob, wij zijn wel wat andere ‘trash’ gewoon. Brave country is altijd wel leuk om horen maar een set van meer dan een uur gaat voor mij wel wat vervelen. Bij hun naam had ik het me wat ruiger voorgesteld maar door het vroege uur is dit misschien niet zo slecht want ook nogal wat kleine rootsmensjes proberen van deze aangename dag te genieten.

Cowboy Bob & Trailer Thrash

Small Town Crooks

Small Town Crooks

‘Folsom Prison’, hillbilly style is voor mij zowat het hoogtepunt van hun set maar er zijn natuurlijk de country liefhebbers en die hebben er zeker en vast meer van genoten.

Backstage had ik reeds een glimp opgevangen van de The Small Time Crooks. Alleen al hun ‘présence’ beloofd en dit viertal afkomstig van bij onze bovenburen hebben niet voor niets hun ‘BOB’ meegebracht wat achteraf zeker geen overbodige luxe blijkt te zijn. Zij hebben zelfs wat die hard fans over de grens gesmokkeld en uiteraard posten zij zich op de eerste rij. Dus Zwalfred ‘vuile hollanders’ komt niet van ons ;-)

Van blues over jazz in het voorbije weekend naar The Small Time Crooks vandaag, je moet al eens je knop kunnen omdraaien en dat doen we. Ready as we can be maken we ons op voor Zwalfred Hollsteiner aka The Reverend op zijn staande en afgeleefde bas, Schorsch Heimlich ook ‘Furry Schorsch’ op gitaar, banjo en alles wat snaren heeft, Karl Not Marx die graag wordt aangesproken als ‘Not The Don’ op het ‘washboard’ en alles wat lawaai maakt en Dr. Heinz Doofenschmirtz, een Herr Doktor met een gebroken hart.
Net als het indrukwekkende viertal denkt eraan te kunnen beginnen moeten we nog even wachten op brother Jack die met een heleboel pintjes samen op de ‘rider’ stond. Wat mogen en kunnen verwachten? Een mix van Old Time Skiffle music en Western Swing overgoten met veel, heel veel humor, een rauwe bij wijlen lijkende Tom Waits stem van de Reverend, maar bovenal een hoog octaan gehalte aan entertainment samen met ‘live’ toestanden uit een doorleefde Ierse kroeg.
In een mum van tijd arriveerde brother Jack en werden de aanwezige aangetrokken door het enthousiasme van deze deftige burgers uit het statige Den Haag. ‘Never Argue With Your Barber’ is een nogal licht uitgedrukt statement en alsook de titel van één van hun opzwepende nummers. Wanneer het western swingende ‘Two Shots’ er aan komt zijn er bij de heren al redelijk wat ‘Daniels Shots’ naar binnen gekieperd tot grote hilariteit van ‘Joopie’. Muzikaal begint na eindeloos veel drank het de juistheid van dit alles een beetje te temperen al weten deze gasten nog wel precies wat ze doen alleen treedt de factor ‘Fun’ bij hen nu op het voorplan en zo ook bij de volle tent… we are fan… bottoms up! Oh ja, met één van de laatste nummers brengen ze ode aan hun Nederlandse ‘collega’ Ramses Shaffy en ‘laat me’ nu maar even bekomen. Can we have a Hell Yeah!

Bruno Verhoeven laat zich weer gelden...

Een fan van het eerste uur.

Den Huibbe... zoals hij is.

Ik had ze nog nooit bezig gezien en misschien was dit wel de aanzet om naar Aarschot Rockt te komen, Kirri Willy et Le Magasin Dangereux! Het moet voor Kurt De Bont bijna een ‘mission impossible’ zijn geweest om deze ‘superband’ hier als afsluiter te kunnen programmeren en met de nodige sponsors is het denkelijk hem dan uiteindelijk gelukt en werd Kurt daarvoor bedankt met een gastoptreden bij deze ambiancemakers ‘pur sang’. Wie voor deze editie ook al gast mocht aantreden is de uitstekende altsax speler Marc Steenbergen en zo vervolmaakte hij deze bonte bende tot een gezelschap van acht. Kirri is uiteraard Kris ‘Kirri’ Valvekens (gitaar), Willy dat is gewoon ‘Den Huibbe’ meer introductie hoeft dit icoon ook niet. Verder nog Bruno Verhoeven (zang en percussie) die als globetrotter tussen Aarschot en zijn Oostenrijkse berg pendelt, Louis Claes (bas), Chris Holemans (drums) en Dirk Vertessen op de trekzak. Eenmaal dat Daniel dit alles perfect heeft samengebracht in zijn PA gaan de heren van start voor een zinderend slot met de soulklassieker ‘Time is Tight’ van Booker T. Na deze uitstekende binnenkomer swingen ze op TexMex wijze verder met een kleine ode aan Doug Sahm en zij Texas Tornado’s met meezingers als ‘She’s About a Mover’, ‘Hey Baby Que Paso’ en ‘Who Were You Thinking Of’. Het duurde maar een fractie of zowel binnen in de tent als buiten was iedereen ervan overtuigd, this is a f*cking great party band!

Zonder woorden...

Kris 'Kirri' Valvekens

Shakin' Up

Als zelfs een Fendernerd als Stef Paglia samen met zijn ‘partners in crime’ Nico en Ronald er plezier in hebben moet dit toch wel wat betekenen. Uitzonderlijk sterk was het nummer ‘Baby Please’ dat werd opgedragen aan onze aller vriend Finis Tasby, dacht ik toch want met ‘Mama Told Papa’ kon niemand maar dan ook niemand nog blijven stilstaan, zelfs Zwalfred Hollsteiner van de Small Time Crooks kwam serieus ondersteund zijn bewondering voor dit alles betuigen. We gonna boogie. Yeah, boogie til’ the break of dawn. Deze muzikale ambiance werd afgesloten in ware New Orleans stijl en wie nog kon keelde luidkeels mee met Sam the Sham zijn ‘Wooly Bully’. Sjapoo, dit is ambiance!
Of de gebruikelijke after-party in de Oude Tijd nog iets opleverde moeten we je schuldig blijven want morgen staat er weerom een festival op het menu. Knap gedaan van Kurt en de medewerkers van Rootstown, Keep up the Good Work!

Shakin' Up

Shakin' Up

Shakin' Up

Small Town Crooks