support act: Handkerchief • 12 mei 2015 • De Roma Borgerhout (Antwerpen)

report & photo's: freddy vandervelpen ©

Op dinsdag 12 mei stond in de Antwerpse cultuurtempel De Roma niemand minder dan C.W. Stoneking geprogrammeerd.
En daar wilden we absoluut bij zijn want deze excentrieke Australiër is in enkele jaren werkelijk uitgegroeid tot een fenomeen en dat konden we meer dan merken in een tot in de nok uitverkochte De Roma. Deze C.W. Stoneking deed iedereen opveren toen hij in 1998 zijn eerste album uitbracht al ging dit vooreerst hier in Europa aan ons voorbij. Pas met zijn album ‘King Hokum’ in 2005 zou ons continent er warm voor worden en in 2008 was het hek helemaal van de dam met zijn ‘Jungle Blues’.

Er komt nogal veel het woord ‘Jungle’ in kijken bij deze C.W. Stoneking en dat heeft te maken omdat deze C.W. opgroeide tussen de Aboriginals in Australië. Alhoewel hij als blues artist  door het leven gaat is zijn stijl een ‘blend’ van verschillende strekkingen in de blues zoals country- en vaudeville blues. Door zijn voorkomen plaats ik deze C.W. Stoneking uiteraard in het vakje vaudeville blues uit de jaren ‘20 en ‘30. Op zijn laatste album komt het thema ‘dance’ meer op de voorgrond en dat zullen we vanavond geweten hebben.

C.W. Stoneking zal nooit een laureaat zijn in een zangwedstrijd en zijn gitaarspel lijkt erop alsof hij juiste enkele akkoorden heeft aangeleerd maar wat een talent. Dit is een ‘entertainer’ pure sang en deze Stoneking zou verdomd goed zijn mannetje kunnen staan tussen de betere stand-up comedians want zijn uitzonderlijke goede humor loopt als een rode draad doorheen zijn optreden. Maar eerst worden we een eerste keer van onze stoel geblazen met een nieuwe Belgische Roots sensatie en dat is Handkerchief.

Voor ondergetekende was het de eerste maal dat ik dit vijftal aan het werk zag. Handkerchief is gehuisvest bij het label Fandango Music van Els en Dirk en enkele weken geleden was Dirk al vol lof over hun nieuwste aanwinst en dat is nog bescheiden eenmaal je deze Handkerchief hebt kunnen aanschouwen. Deze rootsband bestaat uit Christof Annaert (vocals, guitar and blues harp), Tijs Bonner (vocals and keys), Bram Stessel (vocals and double bass), Nicholas Hermans (trumpet) and Werner de Kroes (drums and percussion) en gingen vooreerst door ons muzikale land als The Woodys. Hun nieuwe bandnaam is ook wel enerzijds vreemd maar aan alle nieuwe dingen moeten we wennen als slaat hun muziek meteen in als een bom.

Voor hun act als support bij C.W. Stoneking hebben deze pientere gasten het goed gekozen want hun roots liggen in het Antwerpse en dat brengt mee dat deze bomvolle Roma ook meer dan gedeeltelijk was gevuld met fans en dat kon je horen. Roots music is ook meer dan juist voor hun mix van swing, blues en gipsy ska samen met een behoorlijke dosis New Orleans en eerlijk, we waren mee vanaf ‘note one’.

Een uitbundig vijftal dat samenspeelt alsof het lijkt op een automatische piloot maar zowat bij ieder nummer kreten van bewondering uit het publiek losweken. Zeer sterke nummers als ‘Go Fishing’, ‘Jungle Fever’ en ‘Arabian Runaway’ slaan bij de nieuwe fans onmiddellijk in als een bom, beginnend met ‘All Aboard’. Iemand voorkeur geven uit deze Handkerchief lijkt oneer aandoen aan de rest van de band want zij zijn een groep die als één geheel in de ‘spotlights’ behoort te staan. Toch wil ik nog kwijt dat zanger en gitarist een ‘Waits attitude’ heeft wat uiteraard meer dan positief is bedoeld.

Deze Handkerchief was de perfecte opener voor C.W. Stoneking want ook hier klopte alles, muziekstijl, performance en inleving en hopend zien en horen we nog veel van hen want dit was al dadelijk genieten!

Alvorens we aan de hoofdact kunnen beginnen komt Warre Borgmans met de nodige humor hier nog eens iedereen wakker schudden dat het 5 voor 12 is om onze bijdrage te leveren voor de renovatie van deze prachtige De Roma zodat ook onze nazaten nog kunnen genieten van al dit moois.

“And then without further ADO here is C.W. Stoneking.” Ondersteund door een ritme sectie met staande bass en twee sterke backing vocals start C.W. Stoneking met 2 nummers uit zijn nieuwste album ‘Gon’ Boogaloo’ en met deze ‘How Long’ en ‘The Zombie’ leunt hij toch nog aan bij zijn vorig werk. Uit zijn vorig repertoire brengt hij ook ‘Jungle Blues’, ‘I Heard The Marchin’ Of The Drums’ en ‘To Love Me Or Die’ uit zijn album ‘Jungle Blues’ wat ook hier de grote doorbraak betekende  voor deze Australiër.

Van een hoog amusement waarde zijn ook zijn bindteksten al worden dit soms hele verhalen doorspekt met de nodige dosis humor en gebracht waarbij Stoneking zelf een glimlach moet onderdrukken. Zoals het verhaaltje dat als intro moet leiden naar ‘To Love Me Or Die’ en de inhoud dat hij destijds werkte in een Voodoo Farm in New Orleans is zo vol overtuiging gebracht dat we het nog gaan geloven ook al blijven sommige voodoo recepten zeker zo geheim als dit van Coca-Cola, maar wel ‘entertainment’ van de bovenste beste plank.

Met zijn laatste album wil C.W. het aspect ‘dance’ in zijn muziek brengen en wordt hier in De Roma onmiddellijk bevestigd door enkele dames die niet meer kunnen blijven zitten, tot groot jolijt van de band. Zijn volledige ‘Gon’ Boogaloo’ passeert hier uiteraard vanavond de revue. Nog een oud nummer als ‘Jungle Lullaby’ brengt rust voor de energieke meisjes van de backing vocals en doet C.W. Stoneking grijpen naar zijn akoestische Gipsy gitaar. Terug naar de meer recentere nummers als ‘The Thing I Done’ en ‘Goin’ Back South’ wanneer de meisjes hem terug komen vergezellen, twee zusjes die luisteren naar Memphis en Maddy Kelly en daarna moeten ze weer backstage alvorens de apotheose kan losbreken. Maar eerst nog een wonderlijk amusant verhaaltje hoe hij ze in Afrika wilde leren jodelen gevolgd ven een volledige solo in ‘Talkin’ Lion Blues’.

En dan gaan we richting einde met ‘Tommorow Gon’ Be Too Late’ en zo zijn we ook vertrokken voor een beetje rock-’n-roll uit de High School Periode. C.W. Stoneking kan ook ode brengen aan collega’s en dat doet hij voortreffelijk met een gospelbluesje van Bobby Bland en met deze ‘Yield Not To Temptation’ is hier in De Roma het hek van de dam en kan het dak er hier al af want nu slaat werkelijk iedereen aan het dansen. Ambiance alom met het aanzetten van ‘Good Luck Charm’ alsof het lijkt dat Tom Waits hier samen met de Ronettes op het podium staat en met ‘We Gon’ Boogaloo’ is het eerlijk gewoon ‘kiekebisj’ en heeft deze C.W. Stoneking bereikt wat hij wilde en dat is dansen op zijn eigen visie van bluesmuziek. Hoogstaand entertainment en meeslepend vanaf het begin tot het einde. Zeer sterk van deze ‘Aussi’.