Vrijheid is heel belangrijk. Gelijke kansen voor iedereen.” |
De fruitig frisse Emma Bale is zestien en heeft al twee dikke hits in haar achterzak. Knap! Haar eerste extended play, ‘My World Untouched’, is net uit en is volledig opgebouwd uit gevoelige, mooie luisterliedjes. Een heerlijk plaatje. Het is niet evident dat dergelijk jonge deerne ook al iets te vertellen heeft, maar Bale blijkt gepassioneerd en aanstekelijk enthousiast tijdens ons korte gesprekje. Ik voorspel een Zeer Grote Toekomst, met hoofdletters.
|
Julian De Backer: "Ik heb je volledige ep beluisterd, en het resultaat is zeer fijnbesnaard. Ik weet nog niet wat het mooiste nummer is. Heb je zelf een favoriet?”
Emma Bale: “Mijn favoriete nummer is ‘World Untouched’.” Julian: “Ik heb de indruk dat ‘World Untouched’ jouw situatie momenteel het beste samenvat. Je begint met de frase: ‘Take me to some place where all is new”. Dat is letterlijk wat jou nu overkomt, nietwaar?” Emma: “We zijn dat nummer gewoon beginnen schrijven. Ik zit nu in het vijfde middelbaar en ik begin dingen te beseffen. Wanneer je naar het nieuws kijkt, zie je gruwelijke beelden. Dan denk ik steevast: “Moet dit nu echt? Waarom doen mensen dat elkaar aan?” Het nummer is inderdaad ook toepasselijk, omdat alles nieuw voor mij is. Mensen met ervaring zeggen me vaak: “Let op voor de haaien!”, en ik weet niet altijd waarvoor me ze willen waarschuwen. Het lijkt me eerder positief dat ik dat nog niet weet …” Julian: “Haha, best. World Untouched is een heel mooi nummer. Het straalt een soort pure onschuld uit. Gelukkig ben je nog niet cynisch geworden. Je bent nog jong, je kan nog dromen en geloven in het mooie van de mens. We leven inderdaad in een onzekere tijd. Speelt dat ook bij jouw leeftijdsgenoten? Zijn jullie bang voor de toekomst?” Emma: “Op school volg ik het vak ethiek, en dan discuteren we over maatschappelijk relevante onderwerpen. Soms zijn er mensen die hetzelfde denken als ik, en beseffen dat het geschift is wat sommige mensen elkaar aandoen. Andere klasgenoten denken er niet over na, en leven gewoon hun leven. Dat kan ik niet. Ik denk heel veel na over wat er vandaag gebeurt. Misschien is dat mijn filosofisch kantje wel.” Julian: “Is dat iets dat je later zou willen doen? Muziek combineren met filosofie of ethiek?” |
Emma: “Dat weet ik nog niet. Ik wil de middelbare school afmaken, en doen waar ik het meeste zin in heb. Ik laat het op mij afkomen. Zingen zal ik sowieso blijven doen.”
Julian: “Je hebt nu een eerste EP uit. Jij bent een jong meisje, opgegroeid in de tijd van YouTube, Spotify, iTunes. Kende jij het concept van de EP, of hebben ze jou dat moeten uitleggen?”
Emma: “Ik weet nog altijd niet wat ‘EP’ betekent, haha.”
Julian: “Het staat voor ‘extended play’. Vroeger had je maxi singles waarop vier of vijf nummers stonden, tegenover de normale single met twee nummers. Voor de fans was een EP een godsgeschenk, omdat je dan een paar bonus- of livetracks kreeg. Het zit tussen een album en een single.”
Emma: “Ik wist dat het een klein album was, met zes of zeven nummers, maar ik wist niet dat het een extended play was …”
Karsten Biesemans (Sony): “Hier krijg je zelfs 9 nummers, dus we hadden het ‘s-EP’ moeten noemen. ‘Super extended play’.”
Julian: “Inderdaad, het is bijna een album. Waarom geen eigen album op dit moment?”
Emma: “Omdat we muziek hebben gemaakt rond een bepaald thema en genre, namelijk de belangrijke zaken voor mij: de scouts, mijn hobby’s, mijn gedachten over het leven … dat is ‘My World Untouched’, de titel van de EP. Een pakketje met alle nummers die stuk voor stuk een betekenis hebben in mijn leven. Ik wilde niet teveel uitbrengen. Stel dat ik een up tempo-nummer wilde uitbrengen, zou dat vloeken met het huidige materiaal. Een coherent plaatje maakt dat dit verhaal klopt. Ook een leuke manier om de mensen te teasen.”
Julian: “Klopt. Het geheel is uiterst geslaagd. De 6 nummers baden in dezelfde sfeer. Wat zo fijn is, is dat je niet krampachtig de popprinses wilde uithangen. Het is jouw kleine, intieme zelf doorheen de EP. De platenfirma had jou kunnen verplichten om wat meer Ariana Grande, Demi Lovato of Britney Spears te zijn, maar je bent gelukkig je eigen Emma Bale gebleven.”
Emma: “Veel mensen zeggen: “Misschien moet je eens een up tempo-nummer doen. Kan je dat wel?” Maar ik wil doen wat ik graag doe! Ik kan geen genre plakken op wat ik doe. ‘Zachte pop’?”
Julian: “Je hebt nu een eerste EP uit. Jij bent een jong meisje, opgegroeid in de tijd van YouTube, Spotify, iTunes. Kende jij het concept van de EP, of hebben ze jou dat moeten uitleggen?”
Emma: “Ik weet nog altijd niet wat ‘EP’ betekent, haha.”
Julian: “Het staat voor ‘extended play’. Vroeger had je maxi singles waarop vier of vijf nummers stonden, tegenover de normale single met twee nummers. Voor de fans was een EP een godsgeschenk, omdat je dan een paar bonus- of livetracks kreeg. Het zit tussen een album en een single.”
Emma: “Ik wist dat het een klein album was, met zes of zeven nummers, maar ik wist niet dat het een extended play was …”
Karsten Biesemans (Sony): “Hier krijg je zelfs 9 nummers, dus we hadden het ‘s-EP’ moeten noemen. ‘Super extended play’.”
Julian: “Inderdaad, het is bijna een album. Waarom geen eigen album op dit moment?”
Emma: “Omdat we muziek hebben gemaakt rond een bepaald thema en genre, namelijk de belangrijke zaken voor mij: de scouts, mijn hobby’s, mijn gedachten over het leven … dat is ‘My World Untouched’, de titel van de EP. Een pakketje met alle nummers die stuk voor stuk een betekenis hebben in mijn leven. Ik wilde niet teveel uitbrengen. Stel dat ik een up tempo-nummer wilde uitbrengen, zou dat vloeken met het huidige materiaal. Een coherent plaatje maakt dat dit verhaal klopt. Ook een leuke manier om de mensen te teasen.”
Julian: “Klopt. Het geheel is uiterst geslaagd. De 6 nummers baden in dezelfde sfeer. Wat zo fijn is, is dat je niet krampachtig de popprinses wilde uithangen. Het is jouw kleine, intieme zelf doorheen de EP. De platenfirma had jou kunnen verplichten om wat meer Ariana Grande, Demi Lovato of Britney Spears te zijn, maar je bent gelukkig je eigen Emma Bale gebleven.”
Emma: “Veel mensen zeggen: “Misschien moet je eens een up tempo-nummer doen. Kan je dat wel?” Maar ik wil doen wat ik graag doe! Ik kan geen genre plakken op wat ik doe. ‘Zachte pop’?”
|
Julian: “‘Luisterpop’, misschien.”
Emma: “Misschien breng ik ooit een popnummer uit, maar dan moet het wel een leuk zijn!” Julian: “Je bent natuurlijk nog jong, maar het zou sneu zijn als ze jou in die richting hadden geduwd. Ik weet niet of jij je de Idool-winnaars nog herinnert. Die moesten snel-snel een album uitbrengen, en daar stonden ze zelden volledig achter. Pas nadien konden ze eventueel iets anders doen.” Emma: “Ik vind het ook fijn dat ik zoveel inspraak heb gekregen, en dat ik alles zelf mocht bepalen. Ook tijdens het maken van de muziek. Soms voelde ik me dan de baas (lacht).” Julian: “Zo moet het ook.” Emma: “Mijn gitarist heeft een heel andere muzieksmaak, maar toch klikt het. Dat is de magie, ook. Als je samen naar hetzelfde streeft, dan vind je uiteindelijk een nummer dat bij ons allebei past.” Julian: “Luister jij in je vrije tijd ook naar dit soort muziek?” Emma: “Ja, echt wel!” Julian: “Joni Mitchell, Bob Dylan?” Emma: “Eh, niet meteen. Ik luister heel graag naar James Bay, Tom Odell, Hozier ...” Julian: “Mensen die iets te vertellen hebben met hun muziek.” Emma: “Voor mij betekent muziek pas iets als er echt een verhaal achter zit. Ik ga de betekenis ook steevast opzoeken. Ik wil weten waarom de persoon dat geschreven heeft.” Julian: “Ik doe net hetzelfde.” |
|
Emma: “Ik vind dat kei leuk. Als je naar die muziek luistert, kan je het plakken op een situatie uit je eigen leven. Dat maakt een nummer voor mij ook mooier. Als ik het daarna op de radio hoor, denk ik automatisch aan mijn eigen ervaring. Het zorgt er ook voor dat je nummers minder snel beu wordt.”
Julian: “Soms heb je een volledig ander idee. Soms bedoelt een artiest iets helemaal anders.”
Emma: “Ja, dat is waar! Dat is écht waar! Maar dat is nu net het leuke aan muziek, dat je helemaal vrij bent om er je eigen interpretatie aan te geven.”
Julian: “Bij de nummers op jouw EP denk ik ook “Misschien bedoelt ze dit of dat”, maar voor hetzelfde geld bedoel je iets helemaal anders.”
Emma: “Nummers algemeen maken is heel grappig, omdat mensen dan vragen: “Gaat het over de liefde?” en dan zeg ik: “Nee, het gaat over mijn zus”. ‘All I Want’ vonden veel luisteraars heel mooi, omdat ik het heb over een ‘you’. Dus iedereen voelt zich aangesproken. Het kan gaan over jouw grootmoeder, jouw zus, jouw lief …”
Julian: “The Red Hot Chili Peppers hebben een nummer, ‘Death of a Martian’. Velen dachten dat het over een alien ging, een Marsman. Maar blijkbaar ging het over de hond van de bassist, die gestorven was. Clouseau heeft ook zo’n nummer, ‘Ik Denk Aan Jou’. Mensen zoeken soms teveel betekenis achter de teksten.”
Emma: “Oh, ja. Haha, inderdaad!”
Julian: “Het nummer ‘Wonderland’ is ook zeer mooi. Wat is jouw persoonlijke wonderland?”
Emma: “Goh, ‘Wonderland’ is een goed voorbeeld. Veel mensen denken dat het over mij en mijn wonderland gaat, maar het gaat niet over mij. Het gaat over een vriend die op het verkeerde pad raakt, en dénkt dat hij zijn wonderland heeft gevonden. Drugs, high zijn, hij denkt dat dat cool is. De jeugd doet dat, helaas. Groepsdruk. De gevolgen kunnen echt schokkend zijn. Daarover gaat het nummer. Mijn wonderland zou een plek zijn waar iedereen zelf mag beslissen. Vrijheid is heel belangrijk. Gelijke kansen voor iedereen.”
Julian: “Dat begrijp ik. Is het nummer ‘Wonderland’ dan ook autobiografisch? Heb je iemand in je vriendenkring die op het slechte pad is geraakt?”
Emma: “Niet meteen een persoon, er zijn er zelfs meerdere. Ik heb verschillende personen in mijn hoofd wanneer ik ‘Wonderland’ zing. Vroeger zaten ze in mijn klas. Wanneer ik ze hoorde vertellen over hun uitspattingen, vonden ze zichzelf fantastisch. Terwijl ik net het tegenovergestelde dacht.”
Julian: “Soms heb je een volledig ander idee. Soms bedoelt een artiest iets helemaal anders.”
Emma: “Ja, dat is waar! Dat is écht waar! Maar dat is nu net het leuke aan muziek, dat je helemaal vrij bent om er je eigen interpretatie aan te geven.”
Julian: “Bij de nummers op jouw EP denk ik ook “Misschien bedoelt ze dit of dat”, maar voor hetzelfde geld bedoel je iets helemaal anders.”
Emma: “Nummers algemeen maken is heel grappig, omdat mensen dan vragen: “Gaat het over de liefde?” en dan zeg ik: “Nee, het gaat over mijn zus”. ‘All I Want’ vonden veel luisteraars heel mooi, omdat ik het heb over een ‘you’. Dus iedereen voelt zich aangesproken. Het kan gaan over jouw grootmoeder, jouw zus, jouw lief …”
Julian: “The Red Hot Chili Peppers hebben een nummer, ‘Death of a Martian’. Velen dachten dat het over een alien ging, een Marsman. Maar blijkbaar ging het over de hond van de bassist, die gestorven was. Clouseau heeft ook zo’n nummer, ‘Ik Denk Aan Jou’. Mensen zoeken soms teveel betekenis achter de teksten.”
Emma: “Oh, ja. Haha, inderdaad!”
Julian: “Het nummer ‘Wonderland’ is ook zeer mooi. Wat is jouw persoonlijke wonderland?”
Emma: “Goh, ‘Wonderland’ is een goed voorbeeld. Veel mensen denken dat het over mij en mijn wonderland gaat, maar het gaat niet over mij. Het gaat over een vriend die op het verkeerde pad raakt, en dénkt dat hij zijn wonderland heeft gevonden. Drugs, high zijn, hij denkt dat dat cool is. De jeugd doet dat, helaas. Groepsdruk. De gevolgen kunnen echt schokkend zijn. Daarover gaat het nummer. Mijn wonderland zou een plek zijn waar iedereen zelf mag beslissen. Vrijheid is heel belangrijk. Gelijke kansen voor iedereen.”
Julian: “Dat begrijp ik. Is het nummer ‘Wonderland’ dan ook autobiografisch? Heb je iemand in je vriendenkring die op het slechte pad is geraakt?”
Emma: “Niet meteen een persoon, er zijn er zelfs meerdere. Ik heb verschillende personen in mijn hoofd wanneer ik ‘Wonderland’ zing. Vroeger zaten ze in mijn klas. Wanneer ik ze hoorde vertellen over hun uitspattingen, vonden ze zichzelf fantastisch. Terwijl ik net het tegenovergestelde dacht.”
|
|
Julian: “Jouw nummer ‘Run’ is onder handen genomen door Lost Frequencies. Kende je deze artiest daarvoor al? Hij heeft ondertussen – net als jij – twee dikke hits gescoord, maar was jij al vertrouwd met zijn werk?”
Emma: “Ik ken enkel zijn twee grote hits. Ik heb zijn SoundCloud al eens beluisterd, en daar staat ouder werk op. Ik was op vakantie in Spanje, en ik was aan het winkelen met mijn grootouders. Plots hoorde ik ‘Are You With Me’ op de radio. Ik dacht: “Wow, en deze man heeft mijn nummer geremixt!” Heel zot!”
Julian: “Hebben jullie elkaar ook persoonlijk ontmoet?”
Emma: “Ja ja! Verschillende keren. Voor de remix nog niet, maar nu hebben we al samen promo gedaan. Het is een hele toffe kerel, die constant mopjes maakt.”
Julian: “Hij is ook de eerste Belg ooit die op nummer 1 heeft gestaan in Engeland.”
Emma: “Hij blijft daar superbescheiden onder. Ik vroeg hem of hij besefte wat hij allemaal aan het doen was …”
Julian: “Hij heeft geschiedenis geschreven.”
Emma: “Dan antwoordt hij: “Bwa, ja”, haha! Zijn besef zal wel later komen. Ik doe ook gewoon maar wat, en dat besef komt later. Wat hij meemaakt, is echter nog maal tien.”
Julian: “Zijn er nog andere artiesten waarmee je eventueel zou willen samenwerken?”
Emma: “In België?”
Julian: “Mag wereldwijd zijn.”
Emma: “Mag het echt dromen zijn?”
Julian: “Geld en tijd zijn geen bezwaar!”
Emma: “Ok, dan James Bay. Een duetje met James Bay. Die vind ik enorm goed, en superschattig. Hij doet zich een beetje macho voor, maar hij heeft een klein hartje. Zijn muziek is soms misschien melig, maar ik vind het tof dat hij het kan én doet én dat hij zichzelf blijft.”
Julian: “Dat laatste is heel belangrijk. Onthoud dat vooral zelf!”
Emma: “Haha, ja ja.”
Julian: “Heb je de heer Bay al live gezien?”
Emma: “Helaas niet, normaal gezien ging ik hem zien op Rock Werchter. Maar ik had toen zelf een optreden. Dat was wel balen, want ik ging er misschien nog nét op tijd geraken … en ik was dan toch te laat.”
Julian: “Nu al de nadelen van de roem.”
Emma: “Echt waar, haha!”
Emma: “Ik ken enkel zijn twee grote hits. Ik heb zijn SoundCloud al eens beluisterd, en daar staat ouder werk op. Ik was op vakantie in Spanje, en ik was aan het winkelen met mijn grootouders. Plots hoorde ik ‘Are You With Me’ op de radio. Ik dacht: “Wow, en deze man heeft mijn nummer geremixt!” Heel zot!”
Julian: “Hebben jullie elkaar ook persoonlijk ontmoet?”
Emma: “Ja ja! Verschillende keren. Voor de remix nog niet, maar nu hebben we al samen promo gedaan. Het is een hele toffe kerel, die constant mopjes maakt.”
Julian: “Hij is ook de eerste Belg ooit die op nummer 1 heeft gestaan in Engeland.”
Emma: “Hij blijft daar superbescheiden onder. Ik vroeg hem of hij besefte wat hij allemaal aan het doen was …”
Julian: “Hij heeft geschiedenis geschreven.”
Emma: “Dan antwoordt hij: “Bwa, ja”, haha! Zijn besef zal wel later komen. Ik doe ook gewoon maar wat, en dat besef komt later. Wat hij meemaakt, is echter nog maal tien.”
Julian: “Zijn er nog andere artiesten waarmee je eventueel zou willen samenwerken?”
Emma: “In België?”
Julian: “Mag wereldwijd zijn.”
Emma: “Mag het echt dromen zijn?”
Julian: “Geld en tijd zijn geen bezwaar!”
Emma: “Ok, dan James Bay. Een duetje met James Bay. Die vind ik enorm goed, en superschattig. Hij doet zich een beetje macho voor, maar hij heeft een klein hartje. Zijn muziek is soms misschien melig, maar ik vind het tof dat hij het kan én doet én dat hij zichzelf blijft.”
Julian: “Dat laatste is heel belangrijk. Onthoud dat vooral zelf!”
Emma: “Haha, ja ja.”
Julian: “Heb je de heer Bay al live gezien?”
Emma: “Helaas niet, normaal gezien ging ik hem zien op Rock Werchter. Maar ik had toen zelf een optreden. Dat was wel balen, want ik ging er misschien nog nét op tijd geraken … en ik was dan toch te laat.”
Julian: “Nu al de nadelen van de roem.”
Emma: “Echt waar, haha!”
|
|
Julian: “Je hebt Oscar & The Wolf gecoverd, de hotste band van het moment. Heb je een reactie van Max Colombie gekregen?”
Emma: “Nee, nog niet. Ik ga binnenkort kijken. Jasper, mijn gitarist, kent de drummer en de pianist van de band. Dan ga ik backstage wel eens “goeiedag” zeggen. Ik ben heel grote fan.” Julian: “Ja? Ik probeer alles met een open geest te benaderen, maar ik ben nog geen fan.” Emma: “Nee?!” Julian: “Sorry! Ik kan het niet verklaren.” Emma: “Ik vind het geweldig.” Julian: “Ik bewonder zijn volharding en zijn ethos. Geen enkele andere artiest kan zo snel het Sportpaleis vullen. Maar ik vind de nummers niet zo goed.” |
Emma: “Echt?”
Julian: “Ik moet ze vaker beluisteren, ik moet ze meer kansen geven.”
Emma: “In het begin vond ik het ook een beetje raar, maar als je ze vaker beluistert, dan snap je het volledig. Ik heb ze live gezien op Rock Werchter, en iedereen was aan het dansen.”
Julian: “Er bestaat echt al een cultus rond de figuur Colombie.”
Emma: “Ja, ik vind het geweldig dat hij zo speciaal is. Niemand is zoals hij. Als je een bepaalde pull in de winkel ziet liggen, kun je meteen zeggen: “Dat is een Max-pull!”. Dat is gewoon écht zo.”
Julian: “Haha! Hij zal trots zijn. Laatste vraag: Radio 2 heeft je tot “Beste Zangeres” gekroond. Is dat niet vreemd, omdat je nog zo jong bent?”
Emma: “Ja, en ook omdat Selah Sue was genomineerd. “Dat kan toch niet?” dacht ik.”
Julian: “‘I’m not worthy!’”
Emma: “Ja! Ik vond het al geweldig om genomineerd te zijn, in dezelfde categorie als Selah Sue, Slongs en Lissa Lewis. Dat ik naar de uitreiking mocht, vond ik al feest. De prijs effectief winnen, was te gek voor woorden. Wanneer ze hem in je handen duwen, voelt het heel raar.”
Julian: “Laatste vraag (opnieuw, red.): een jaar geleden was je eigenlijk onbekend. Wat is het eerstvolgende dat je echt zou willen doen?”
Emma: “Een full album met volledig eigen nummers.”
Julian: “Volgens mij heb je het in je, dus ik wens je alle succes.”
Emma: “Dank u.”
Julian: “En minstens evenveel succes met deze EP. Hopelijk tot binnenkort, in concert. Bedankt!”
Emma: “Graag gedaan.”
Julian: “Ik moet ze vaker beluisteren, ik moet ze meer kansen geven.”
Emma: “In het begin vond ik het ook een beetje raar, maar als je ze vaker beluistert, dan snap je het volledig. Ik heb ze live gezien op Rock Werchter, en iedereen was aan het dansen.”
Julian: “Er bestaat echt al een cultus rond de figuur Colombie.”
Emma: “Ja, ik vind het geweldig dat hij zo speciaal is. Niemand is zoals hij. Als je een bepaalde pull in de winkel ziet liggen, kun je meteen zeggen: “Dat is een Max-pull!”. Dat is gewoon écht zo.”
Julian: “Haha! Hij zal trots zijn. Laatste vraag: Radio 2 heeft je tot “Beste Zangeres” gekroond. Is dat niet vreemd, omdat je nog zo jong bent?”
Emma: “Ja, en ook omdat Selah Sue was genomineerd. “Dat kan toch niet?” dacht ik.”
Julian: “‘I’m not worthy!’”
Emma: “Ja! Ik vond het al geweldig om genomineerd te zijn, in dezelfde categorie als Selah Sue, Slongs en Lissa Lewis. Dat ik naar de uitreiking mocht, vond ik al feest. De prijs effectief winnen, was te gek voor woorden. Wanneer ze hem in je handen duwen, voelt het heel raar.”
Julian: “Laatste vraag (opnieuw, red.): een jaar geleden was je eigenlijk onbekend. Wat is het eerstvolgende dat je echt zou willen doen?”
Emma: “Een full album met volledig eigen nummers.”
Julian: “Volgens mij heb je het in je, dus ik wens je alle succes.”
Emma: “Dank u.”
Julian: “En minstens evenveel succes met deze EP. Hopelijk tot binnenkort, in concert. Bedankt!”
Emma: “Graag gedaan.”
Julian De Backer
Met dank aan Karsten Biesemans (Sony Music) en Guy Kokken (©) voor de prachtige promofoto's. Overige foto's: Alfons Maes © (CD-voorstelling Felix Pakhuis 2015)
Met dank aan Karsten Biesemans (Sony Music) en Guy Kokken (©) voor de prachtige promofoto's. Overige foto's: Alfons Maes © (CD-voorstelling Felix Pakhuis 2015)