17 oktober 2015 • Effenaar, Eindhoven (Nederland)
Dit tweedaags festival is aan zijn tweede editie toe en bevat een stelregel: er moet minimum één vrouw (als vocaliste, gitariste, violiste, bassiste, toetseniste, … – dat maakt niet uit) op het podium staan in elke band. De eerste dag, op vrijdag, moest ik, helaas, wegens andere verplichtingen aan mij voorbij laten gaan. Naar ik achteraf hoorde, waren de shows van hoog niveau en was misschien wel Visions Of Atlantis de uitschieter van de avond.
Maar goed, over naar de realiteit van wat er op zaterdag te zien en te horen was. De dag begon niet zo leuk met de berichten dat zowel Efflorence als Xandria forfait moesten geven wegens een ziekte van een van de bandleden. Maar het goede nieuws was dat beide bands vervangen waren. De concerten vonden afwisselend plaats in de grote zaal en in de kleine zaal. Vooral in de kleine zaal was het soms heel moeilijk om foto's te maken wegens de drukte en het feit dat daar ook geen foto-pit was voorzien. Vanaf half een begon men eraan in de grote zaal. En dat met ene uniek concept: een modeshow op metal klanken. Iets dat duidelijk moet kunnen en goed werd geapprecieerd door het publiek. Want vele vocalistes in metalland willen er wel goed gekleed bijlopen en dat is iets waar de creaties van Ingeborg Steenhorst (I*Style*Stars) op gemaakt zijn. Meteen een leuke binnenkomer daar het muzikale gedeelte ook best te pruimen viel. In de kleine zaal mocht dan Finse Unshine het festival echt op gang trekken. Hun symfonische metal is best wel aardig te noemen. Het vijftal met vocaliste Susanna Vesilahti gebruikt ook nog een tape met klanken die de folkelementen bevatten die de band gebruikt. Helaas boeide dit me maar matig, ook al omdat Susanna niet echt het niveau haalt dat ze wel haalt op de albums van de band. Karmaflow, in de grote zaal, is een goed doordacht spektakelstuk dat een uitgewerkt verhaal vertelt en dat ook als videogame werd uitgebracht. Hier kregen we een strakke band te horen (die ook al een klankband laten meelopen) en verschillende zangers en zangeressen die hun deel van de set opluisterden in prachtige kostuums die zo uit een of andere tv-reeks leken te zijn gekomen. Ik heb in ieder geval genoten van het spektakel en ben dan ook heel benieuwd hoe dit op cd klinkt met een reeks van vocalisten om u tegen te zeggen. Sin7Sins bracht reeds een drietal albums op de markt zodat hun korte set van een halfuurtje hier gemakkelijk op te vullen is. De gothic en dark metal van dit Nederlandse gezelschap werd dan ook erg gesmaakt door het publiek. Dat zorgde in ieder geval voor een erg krachtige en sterke set waarin de vrouwelijke zang contrasteerde met mannelijke grunts. Een van die knappe nummers die ik vlug noteerde tussen mijn korte notities is 'Jerusalem', een nummer dat je op het meest recente album, 'Purgatory Princess', kan terug vinden. Het Nederlandse Nymeria waren de vervangers voor Xandria en het was even zoeken naar de vrouwelijke inbreng want die stond wat naar achteren achter de keyboards. Het zestal brengt melodic death metal met toch wel de nadruk op death metal door het gekrijs en gebrul van Marnix van Malsen hier echt wel centraal staat. Niet echt de muziek die mijn voorkeur wegdraagt maar door een groot deel van het publiek werd deze energieke set wel gesmaakt. Ze werken ook aan een nieuw album en daarvan kregen we reeds een voorproefje met het titelnummer: 'The Art Of Deception'. Het ook al Nederlandse End Of A Dream was de vervanger voor Efflorence. De band met vocaliste Micky Huijsmans brengt een mix van gothic rock en metal en bracht eerder dit jaar hun debuutalbum, 'All I Am', op de markt dat door critici en fans goed werd onthaald. |
Hun set was energiek en krachtig te noemen met dus vooral nummers uit dat eerder genoemde album.
Stream Of Passion, ook al een Nederlandse band, werd opgericht door de Nederlandse supergitarist Arjen Lucassen en de Mexicaanse vocaliste Marcela Bovio. Die eerste is met zodanig veel projecten bezig en staat eigenlijk ook wel liever niet op een podium en is reeds een tijdlang uit deze band gestapt. Maar Marcela is er nog steeds en is dus echt wel de drijvende kracht achter dit symfonisch metal gezelschap. En dat de band wel erg op handen wordt gedragen bewijst het feit dat hun meest recente album volledig werd bekostigd door “fundraising”. Ik noteerde een krachtige versie van 'Passion' (uit het debuutalbum) en een gedreven versie van 'The Curse' waarvan het refrein door een goed volgelopen zaal werd meegebruld. Ook hun versie van Sonata Arctica's 'I Have A Right' kon op veel bijval rekenen. Heel breekbaar, atmosferisch, sfeervol en kalm ging het eraan toe in de kleine zaal met de mooie set van het, ook al, Nederlandse Scarlet Stories. Hun sfeervolle muziek met mooie erupties van melodieuze gitaarklanken was een mooi rustgevend moment op deze dag. Vooral de zang van Lisette van den Berg, die me wat doet denken aan de zang van Jennie-Ann Smith (Avatarium), tilt deze band naar een hoger niveau. Ook nog vermelden dat er met gitariste Carmen Raats een tweede vrouwelijk bandlid te bespeuren viel. Luciferian Light Orchestra is een nieuw project rond Christopher Johnson (ook al “mastermind” bij Therion). Nummers die hij niet geschikt vind voor Therion kan hij zo kwijt in dit nieuwe project die een soort van psychedelische rock brengt met wat invloeden uit het occultisme en gezongen wordt door een zangeres. Begin dit jaar verscheen het debuutalbum op de markt en het vijftal die nu de line-up van dit gezelschap uitmaakt, was nu voor het eerst te zien op ene podium. En dat merkte je wel, want vooral de frontdame vertelde haar bindteksten wat aarzelend en zenuwachtig. Maar dat nam helemaal niet weg dat ik dit wel erg smaakte. Nummers als 'A Black Mass In Paris', 'Eater Of Souls' of 'Sex With Demons' stralen pure klasse uit. En ook het prachtige en gevoelige 'When The Lellies Grow', dat niet op het debuutalbum prijkt, is een nummer om te onthouden. Het Britse Dyonisis brengt gothic rock die ook heel wat elementen uit de new wave en popmuziek laat doorklinken en daardoor toch wel iets te zwak uitviel voor mij, ondanks het mooie vocale werk van beide zangeressen die elkaar mooi aanvullen of zelfs contrasteren. Over Arjen Lucassen had ik het eerder reeds in dit verslagje. Wel hier valt de naam opnieuw, want hij is samen met Anneke van Giersbergen (ex-The Gathering) de aanstoker van een nieuw project: The Gentle Storm. Anneke is voor de live concerten wel aan boord gebleven en kreeg hier o.a. steun van Marcela Bovio als extra vocaliste, maar ook van gitariste Merel Bechtold, een van de rijzende sterren in het metal landschap. Dit gezelschap kreeg een uurtje de tijd om ons te overtuigen van hun kunnen en dus ook om het debuutalbum 'The Diary' nog eens voor te stellen. En daar dit een ook al een Nederlandse band liepen ze weg met een bomvolle zaal trouwe fans die genoten van deze set waarin ook een The Gathering nummer langs kwam. Ikzelf maakte een kleine kanttekening bij dit gezelschap dat met slechts een album onder de arm al meteen hoger op de affiche mag komen dan bijvoorbeeld Xandria dat, naar mijn gevoel, toch heel wat sterker werk heeft afgeleverd. Ik, als misschien een van de weinigen, was dan ook niet echt onder de indruk. |
Ook de thrash metal van het Duitse Cripper is niet echt mijn ding. Vooral de vocalen van Britta Görtz kwamen maar met moeite uit boven de op volle kracht spelende band. Dat Britta voor het eerste nummer, 'Hyena', een “Hitler'-snor had opgeplakt en een pet op haar hoofd had gezet hielp ook niet echt. Een band die ik heel vlug voor bekeken hield.
Zo af en gepolijst ik de sound van The Gentle Storm vond, zo rauw en brutaal kwam de dark gothic metal op me af van het Noorse Tristania dat met Mariangela Demurtas en Gyri Smordal Losnegaard twee dames telt in de line-up. Een uiterst gedreven en toch wel gevariëerde set dankzij de afwisseling in vocalen tussen Mariangela (krachtige cleane vrouwelijk zang), Kjetil Nordhus (ruwe mannelijke zang) en Anders Hoyvik Hidle (mannelijke grunts). Ik wist niet goed wat te verwachten van dit gezelschap maar ik heb echt wel genoten van deze stevige en strak gebrachte set waaruit ik o.a. een sterke versie van 'Shadowman' onthield. Purest Of Pain komt ook al uit Nederland en telt met Merel Bechtold een uitstekende en veelbelovende gitariste in de rangen. Hun melodic death metal bevat ook wel invloeden uit de thrash metal en kon me eerlijk gezegd niet echt boeien, ook al omdat ik ruim op tijd wilde zijn om toch maar niets te missen van Therion. Deze Noorse symfonische metalband maakt ook gebruik van opera-invloeden en is live werkelijk een goed geoliede machine geworden alhoewel er vaak van zangeressen wordt gewisseld. Bandleider en drijvende kracht is nog steeds Christopher Johnsson die nu wordt bijgestaan door gitarist Christian Vidal, basssist Nalle Pahlsson, drummer Johan Koleberg en vocalist Thomas Vikström. Als vocalisten waren ditmaal de in Montegranaro geboren sopraan Chiara Malvestiti en Linnea Vikstrom erbij. Dit zorgt, zoals steeds bij deze band, bij een vocale stemmenpracht. Voeg daar prachtig uitgewerkte nummers aan toe en je begrijpt dat Therion hier anderhalf uur lang de nog steeds goed gevulde zaal uit hun hand liet eten. Krachtige passages werden afgewisseld met kortere ingetogen fragmenten die zowel pure metal uitstraalden als stukken waarin de opera-invloeden (vooral de vocalen van Chiarra staan hiervoor borg) duidelijker op de voorgrond treden. De band heeft een immense backcatalogus om uit te putten zodat ze veel verandering in hun setlist kunnen brengen, maar wat ze ook brengen, ze doen dit energiek, vol enthousiasme en met een grote professionele uitstraling die zo overslaat op het publiek. Een aantal nummers uit de setlist van deze avond: 'The Blood Of Kingu', 'Asgard', 'Sitra Ahra' en 'Lemuria'. Gewoonweg een daverende en schitterende set die voor mij nog een tijd mocht verdergaan. De set van het Belgische Lovelorn Dolls in de kleine zaal heb ik maar aan me voorbij laten gaan wegens het feit dat alles wat ik na deze set van Therion zou gaan zien waarschijnlijk een enorme teleurstelling zou zijn geweest. Volgend jaar (in september) zou een derde editie van dit festival plaatsvinden. Ik kijk er nu al naar uit! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025