Support: Craig Gallagher • 3 december 2015 • Het Depot, Leuven
|
|
Vandaag trokken we richting Leuven, naar Het Depot dat een ietwat rustige affiche presenteerde. Het moet niet altijd het zware rockgeweld zijn of de dromerige indiepop waarin we de laatste jaren vrij vaak worden ondergedompeld, neen vanavond twee jongemannen met een gitaar die iets te vertellen hadden. |
|
Beiden afkomstig van het groene eiland Ierland, en dol op hun nationale trots, een ‘nice pint of Guinness’, mocht Craig vanavond de spits afbijten. Met slechts twee (voor de fotografen vervelende) lichtbundels pal op zijn hoofd, kregen we een halfuurtje leuke singer-songwriter muziek die kennelijk ook het publiek onmiddellijk in een goede sfeer wist te brengen. Zelfs met de Elvis klassieker ‘Can't Help Falling In Love’ overtuigde Gallagher het publiek van zijn kwaliteiten.
Na een klein halfuurtje kwam Gavin, die zich met de regelmaat in een standup comedian rol hult, het podium opgewandeld. De eerste rijen vooraan bestonden vooral uit jonge tienermeisjes, vergezeld al dan niet van een vriendje of met opschriften zoals “Please give me your plectrum…” (dat kan op diverse manieren geïnterpreteerd worden.) Vooraleer de roodharige en bebaarde troubadour uit Ierland één noot had gespeeld, wachtte hem al meteen een denderend applaus. Gavin James, die voornamelijk inspiratie put uit het werk van wijlen Sam Cooke en Damian Rice, is sinds enkele jaren een grote internationale ster geworden waar je niet meer omheen kan, met zijn 22 lentes begon de Ierse singer-songwriter aan een leuke set vol met prachtige luistersongs waaronder ‘Coming Home’, ‘Till The Sun Comes Up’, ‘Hole In My Heart’ en zelfs met ‘Say Hello’ en ‘The Book of Love’ wist hij het publiek te bespelen én te bekoren. |
Tijdens enkele van zijn nummers werd Gavin even vergezeld van Chris, een pianist uit New York.
Gavin beschikt over een voortreffelijke stem, dat bewees hij reeds bij een vorige passage hier in Het Depot (als support van Heather Nova). Ieder liedje dat de man haast ‘prevelt’, in plaats van te zingen, zorgt voor de nodige ontroering en dat is net de kracht van een singer-songwiter. Blijkbaar toch een specialiteit van de Ierse singer-songwiters. En voor Gavin was het podium vanavond net iets te klein voor de nodige interactie met zijn fans, hij begaf zich, zonder enige vorm van p.a.-versterking, in de zaal en werd zodoende helemaal omringd door het aanwezige publiek. Dat zorgde dan weer voor een hallucinant beeld: alle gsm’s, iPads, smartphones gingen plots de hoogte in voor een foto van hun idool. Wat kunnen we hier uit concluderen? Juist, dat singer-songwriters zeker geen muzieklabel is voor de wat oudere muziek liefhebbers (overjarige hippies) onder ons. Vanavond werd het tegendeel weer eens bewezen, een feit dat ook de kop opstak bij het recente concert van Stan Lee Cole in Herentals: blijkbaar is dit muziekgenre in de smaak gevallen bij het jongere publiek de dag van vandaag. Geen vervelende RNB, geen house- of techno-toestanden, geen dromerige indiepop maar recht voor de vuist zijnde liedjes die ieder een sterk en diepgaand verhaal weten te vertellen. En meer hoeft dat niet te zijn. Met dank aan Het Depot |