9 DECEMBER 2015 * DE ROMA, ANTWERPEN
In september 1961, 54 jaar geleden, werd Golden Earring opgericht door gitarist George Kooymans en bassist Rinus Gerritsen. Dit jaar vieren ze hun 50 jarig jubileum als ‘recording artist’, want hun eerste single ‘Please go’ stamt uit 1965. Sinds 1970, toen zanger Barry Hay en drummer Cesar Zuiderwijk zich bij de Earrings vervoegden, is hun bezetting ongewijzigd. Ondanks de meer dan 30 gouden en platina platen, zestig hits, nationale en internationale ups-and-downs en een dreigend faillissement, is het één van de langst draaiende rockbands ter wereld. 

‘Vijftig jarig jubileum en twee uur en veertig minuten Golden Hits’

Tussen 1969 en 1984 maakten ze tien tours doorheen de VS van minstens drie maanden. Hun hits ‘Twilight Zone’ en ‘Radar Love’ zijn tientallen keren gecoverd door gerenommeerde artiesten. Het was 15 jaar geleden dat ik ze nog live aan het werk zag. Dus het werd hoog dringend tijd om te zien wat deze krasse knarren er na vijftig plus jaren nog van bakken. 

Barry Hay en de zijnen wandelen om twintig voor negen rustig het podium op. Hay is bewapend met dwarsfluit. Dat betekent dat ze met ‘Back Home’ openen. Het is de ideale pompende en gedreven opener. Snel daarop volgt het door gitarist Kooymans gezongen ‘Buddy Joe’. Ondanks hun belegen toestand (uit 1970 en 1972) klinken de songs nog steeds fris en zeker niet oubollig. 
“Komende zaterdag hebben we een feestje in de Ziggo Dome in Amsterdam, dan bestaan we 100 jaar” grapt Barry Hay, “en jullie hebben geluk, want we spelen hier exact dezelfde set, de try-out, zeg maar!”
Bassist Rinus Gerritsen neemt plaats aan het keyboard en zet de lekkere rocker ‘Just like Vince Taylor’ van het beroemde ‘Moontan’-album in. Met de beatrocker ‘In my house’ gaan de mannen terug naar 1967, één van de twee songs uit de jaren zestig die de setlist haalden. Hay nodigt tenorsaxofonist Bertus Borgers uit om mee te komen blazen. Ze maken zonder enige moeite een sprong van 45 jaar met de stampende rocker ‘Identical’ van de ‘Tits ‘n’ ass’ cd uit 2012. Het bewijst dat de songs van de heren tijdloos zijn en ze nog altijd in hun repertoire passen.  Met een lange drum- en gitaarintro zetten ze het minder bekende en lichtelijk saaie ‘Future’ in. Maar ik snap het wel, want in dit nummer schittert gitarist Kooymans vocaal en alleen daarom hoort het in de set.
Heerlijk rocken doen ze daarna met de ‘punkrocker’ ‘Long blond animal’. En van de nieuw verschenen EP ‘The Hague’ komt de nieuwe single ‘Je regrette’ waarop saxofonist Borgers zich nog even kan laten gaan. Ze kunnen het nog steeds, wat een heerlijk catchy nummer is dit! Pure poprock met overduidelijke hitkwaliteiten…
Door het licht gebruik van synthesizer en elektronica lijkt ‘The Vanilla Queen’ een beetje op een song van Pink Floyd of the Who ten tijde van Quadrophenia. Met een blazerssectie van vier personen en de keyboards zorgen ze voor een ‘wall of sound’ en werken ze naar een super climax toe. Intens! Met een krachtig en knallend ‘Twilight Zone’ sluiten ze de eerste set af!

Twintig minuten later staan ze alweer op de planken, ditmaal met akoestische instrumenten! Nu begint het feestje pas echt goed. Het publiek klapt mee op ‘Weekend love’, brult mee met ‘ Another 45 miles’, zingt mee op de wondermooie ballad ‘Going to the run’.

Het door Kooymans gezongen ‘Just a little bit of peace in my heart’ uit 1968 krijgt enorm veel publieksbijval. Wat een stem heeft die man toch! Ook Barry Hay is uitzonderlijk goed bij stem.
Dat bewijst hij in het prachtige dronkemanslied ‘Johnny make believe’. Het akoestisch gedeelte van de show wordt afgesloten met het snelle, vurige en dynamische ‘I can’t sleep sleep without you’ dat door zowat alle aanwezigen wordt meegezongen of op z’n minst mee geneuried. 

Om de overgang van het akoestisch gedeelte naar het elektrisch gedeelte geleidelijk te doen verlopen kozen ze voor het jaren 80 nummer ‘Turn the world around’. En dat werkt niet. Het is en blijft een draak van een nummer! Ze herpakken zich met het overbekende ‘The devil made me do it’. De blazerssectie staat er weer en Bertus geeft een fenomenaal ruige saxsolo. De pret kan dan niet meer op. Het enthousiasme en de energie van de band straalt uit over het publiek dat tot op het balkon staat mee te swingen. Van ‘When the lady smiles’ wordt elk woord meegezongen terwijl de band een prachtige versie neerzet. Kooymans haalt op zijn leeftijd moeiteloos de hoge schreeuw aan het eind van de song, waarna hij een prachtig ruige gitaarsolo toevoegt. De Roma staat op z’n kop. 
​
“We lieten hem speciaal overvliegen voor ons feestje zaterdag. Onze Amerikaanse vriend Frank Carillo uit Millbrook City, USA. Hij is een fenomenaal gitarist, luister goed naar hem, hij is echt fantastisch”, zegt Barry Hay en ze zetten het lichtelijk overbodige ‘Heartbeat’ in. 
Met ‘Bombay’ herpakken ze zich en de inbreng van Carillo is inderdaad overweldigend. Maar dan gaat het fout als het einde een rommeltje wordt. Ik vrees dat er toch nog wat gerepeteerd mag worden eer het zaterdag is. “Ach ja, dat zal wel goed zitten met het grote feest zaterdag” zegt Hay hoorbaar vanop de eerste rijen en drummer Zuiderwijk doet nog even voor wat hij denkt dat er fout ging. Een beetje verwarring ontstaat er hierdoor bij het publiek. Is het werkelijk een generale repetitie voor zaterdag?
Het hypnotiserende en overtuigende ‘(Kill me) Ce soir’ maakt veel goed. De afsluiter is ‘Radar Love’. Het nummer gaat over in een bas solo (dubbele elektrische bas) van de oudste van het kwartet, de 69 jarige Gerritsen. De blazers doen weer mee én Cesar Zuiderwijk geeft een sterke drumsolo. Jammer genoeg breken de solo’s wel hun bekendste nummer enigszins af. Maar ik kan me voorstellen als je het al zoveel jaar speelt, dat je er eens iets anders mee wil doen…

Bissen doen ze met het gloednieuwe, laatst verschenen ‘That’s why I believe in her’, ‘het overbekende ‘She flies on strange wings’ en de ‘punkrocker’ ‘Holy holy life’. Meer dan twee en een half uur kwaliteitsmuziek. Ok, ze lieten een paar steekjes vallen, maar jonge rockers kunnen van deze mannen nog heel veel leren. Doe het ze maar na als je tegen de zeventig aanhinkt!

Met dank aan De Roma.
SETLIST
Set 1:
  1. Back Home
  2. Buddy Joe
  3. Just Like Vince Taylor
  4. In My House
  5. Identical
  6. Future
  7. Long Blond Animal
  8. Je Regretted
  9. The Vanilla Queen
  10. Twilight Zone

Set 2:
  1. Weekend Love
  2. Another 45 Miles
  3. Going To The Run
  4. Just A Little Bit Of Peace In My Heart
  5. Johnny Make Believe
  6. I Can’t Sleep Without You
  7. Turn The World Around
  8. The Devil Made Me Do It
  9. When The Lady Smiles
  10. Heartbeat
  11. Bombay
  12. (Kill Me) Ce Soir
  13. Radar Love

Encores:
  1. That’s Why I Believe In Her
  2. She Flies On Strange Wings
  3. Holy Holy Life