Support: DISQUIET |
|
|
25 FEBRUARI 2017 |
|
Vertical Divider
De Moonlight Music Hall in Diest is op zich een vrij jonge rockclub in het circuit en is gevestigd in het pand waarin vroeger het legendarische muziekcafé The Borderline huisde. Gelegen aan de rand van de KMO zone en dus toch op een beetje afstand van de bebouwde kom is dit de ideale locatie voor muziekclub. De inrichting straalt volledig de sfeer van gothic en metal uit en vanachter de toog worden we enthousiast begroet door de bevallige Astrid Lemmens, ook gekend van de Moonlight Gothic shop in Tongeren. Het was hier dat we afspraak hadden met Helstar, het befaamde thrash metal gezelschap uit Houston, Texas die momenteel doorheen Europa trekken met hun meest recente worp ‘Vampiro’ onder de arm. Zanger James Rivera en gitarist Larry Barragan zijn al sinds begin jaren ’80 de bezielers van deze band en trakteerden ons ondertussen toch al op negen volwaardige studio elpees met hun fijne vorm van stevige, melodische thrash metal en teksten die in hoofdzaak handelen over vampieren, heksen en meer van dat fraais. Wanneer je al zo lang bezig, heb je natuurlijk een trouwe fanbase kunnen opbouwen waarvan er ook hier een heel aantal present tekenden. Het viel mij op dat het hier over het algemeen toch een iets ouder publiek betrof. Zelfs met mijn tweeënveertig lentes voelde ik mij hier een jonkie. Maar dat bevestigde enkel maar mijn respect voor zowel de band als de fans. Een band die steevast kwalitatief hoog werk blijft afleveren en de fans die daardoor hun favoriet door dik en dun blijven steunen. De haren zijn bij de meesten onder hen dan misschien wel al wat grijzer en dunner geworden of, zoals bij sommigen, zelfs verdwenen, hun metalen hart zit blijkbaar nog steeds op de juiste plaats en tikt nog steeds stevig. Wie zei daar dat je tè oud kan worden om in jeansvest vol patches te staan headbangen? Uit mijn mond zult u deze woorden in elk geval nooit horen. Net als in Landgraaf werd er opgewarmd met de stevige melodic thrash metal (met hier en daar ook wat death elementen) van het Nederlandse Disquiet. En wat krijg je wanneer je vijf boomlange Hollanders op een podium van vijftien vierkante meter zet? Juist, een veel te klein podium. Maar ook een flinke, oerdegelijke brok energie. Bij aanvang van hun set was er meer vrije ruimte voor het podium dan dat datzelfde podium groot was maar de heren bleven enthousiast en kregen song na song toch de hoofden in beweging en een aantal enthousiastelingen tot aan de frontstage. Ze brachten vorig jaar hun meest recente album uit, ‘The Condemnation’ en hun setlist bestond dan ook hoofdzakelijk uit nummers daaruit. Hoewel er met 'Trenches Of Blood' en 'Killing Silence' toch ook wel wat ouder werk aan de beurt kwam. Eerlijkheid gebiedt mij te bekennen dat wij niet de volledige set konden meepikken omdat wij ook nog op audiëntie werden verwacht bij James Rivera maar ik heb zeker kunnen genieten van nummers als 'Fist Of Persistence', 'Born To Dissent' en 'From Essence Deprived' en het gitaarspel in z'n geheel van Fabian Verweij. Na de set heb ik nog een praatje gedaan met zanger Sean Maia, die naast het podium al een even goedlachse verschijning als erop bleek te zijn. Echt sympathieke gasten. |
Vertical Divider
En dan was het eindelijk tijd voor Helstar! Terwijl de muzikanten reeds op het podium stonden en de intro weerklonk stond Dhr Rivera er vooraan naast, in zijn zwarte cape gehuld, om tijdens de openingsriff van ‘Awaken Into Darkness’ ook de planken te bestormen. Tijdens de eerste nummers zat de zang van James jammerlijk genoeg wat te ver naar achter in de mix, een euvel dat de geluidsman van dienst gelukkig vlot wist op te lossen. Als ware hij de verpersoonlijking van Nosferatu zelve bezweerde Rivera het publiek dat helemaal tot aan de rand van het podium stond en zich volledig overgaf aan onze Meester Vampier. Het blijft toch een verbluffende prestatie hoe de man die hoge noten blijft halen. Er moet toch een enorm arsenaal aan reserve batterijen in dat strottenhoofd zitten, kan niet anders. 'Blood Lust' was het tweede nummer uit 'Vampiro' dat aan de beurt kwam. Twee steengoede nummers die heus niet moeten onderdoen voor hun andere klassiekers. En met 'To Sleep, Per Chance To Scream', 'Harker's Tale (Mass Of Death)', 'Rhapsody In Black' en 'Baptized In Blood' trokken ze daarvan ineens een heel blik open. De band klonk in zijn geheel als een perfect geoliede machine. Het gitaristenduo, de ervaren Larry Barragan (met op zijn gitaar een fantastische Dracula paintbrush) en de jongere Andrew Atwood wisselden elkaar perfect af in de solo's en bassist Garrick Smith en drummer Michael 'Mikey' Lewis vormen een geweldige ritmesectie. Ik was werkelijk waar compleet onder de indruk van het slagwerk van Lewis. Nummer na nummer dreven ze de temperatuur de hoogte in en James Rivera liet zich door hen voortstuwen, gaf zichzelf volledig aan de muziek en het publiek. 'Black Cathedral' was nog een nummer uit de laatste CD maar daarbuiten was het classics-a-go-go met o.a. 'Pandemonium', 'The King Is Dead' en 'Evil Reign'. Het duurde heel lang alvorens James de aanwezige fans toesprak maar eenmaal hij daarmee begon leek er wel een spraakwaterval los te barsten en bleek dat hij zelfs een aantal mensen in de zaal persoonlijk kende. We kregen zelfs een aardig staaltje van 's mans kennis van het Nederlands ("godverdomse klootzak", lachend bedoeld natuurlijk). Dan was het tijd voor 'Run With 'The Pack'. Alvorens men nog een toegift wilde spelen moest er eerst dringend tape gezocht worden om de gewonde vinger van Mikey te depanneren. Die toegift werd de Black Sabbath cover N.I.B. Na de show bleven alle bandleden nog wat rondhangen en waren zeer aanspreekbaar voor de fans. Wil er iemand aub deze Fantastische band op een groot (metal)festival boeken? Deze fan zou alvast zeer dankbaar zijn.
setlist HELSTAR
Setlist Helstar:
SETLIST DISQUIET
Setlist Disquiet:
|