Een van de betere bands op Alcatraz was dit jaar zonder enige twijfel het Portugese Moonspell. We voelen dat vooraf al aankomen en dus is het logisch dat we vrij lang met de jongens aan tafel zitten. Het gevolg: het duurt wel even om alles uit te typen! Aanvankelijk is het even wachten op Pedro, maar ook diens bandgenoot Mike reveleert zich al snel als erg boeiende gesprekspartner.
​
Keys and Chords: Jullie zijn al even op tournee, hoe loopt alles tot nu toe?
Mike: We zijn op dit moment bezig met zomerfestivals. De voorbije weken zijn we op verschillende festivals geweest. Tussendoor werd ons ook gevraagd om er eentje in Mexico te doen. Daar zijn we gewoon naartoe gegaan en zijn in tussentijd teruggekeerd om aan het nieuwe album te werken. We hadden ook het geluk een aantal shows te mogen verzorgen in Portugal, want meestal hebben we erg weinig in shows in ons eigen land, wat raar is. Portugal is niet het grootste ‘metal-land’ ter wereld, maar de zaken zijn wel aan het veranderen. We zijn ook erg dankbaar dat we toegang hebben tot allerlei soorten feesten, wat niet zo gewoon is voor een metalband. Daardoor zijn we hier en daar barrières aan het doorbreken, want de meest van die shows worden verzorgd door de staat en zijn gratis. Normaal zou je op tv naar al de internationale artiesten moeten kijken; vaak is dat eerder schlagermuziek en om in staat te zijn daar ons muziekgenre te kunnen vertegenwoordigen, is geweldig. Onze ‘familie’ komt dan massaal kijken, want we hebben daar allemaal ‘kinderen’, ‘metalfamilies’ zoals ik die twintig jaar geleden al in België zag, maar die nu pas in Portugal tevoorschijn komen. Eindelijk krijgen we dat fenomeen dus ook te zien in ons eigen land en dat is toch wel erg speciaal.

Keys and Chords: Hoe komt het volgens jou dat de zaken zo veranderd zijn? Wat is er gebeurd in Portugal?
Mike: Wel, vroeger was Portugal erg gesloten. Het begon zich pas open te stellen in de jaren’90 . Tot 1974 hadden we een dictatuur [Mike doelt op de ‘Estado Novo’, die omver werd geworpen na een militaire coup – red.] en mensen als mijn ouders hadden helemaal geen band met muziek. Hun enige bezigheid was proberen weg te geraken uit het oude land en geld verdienen om voor de kinderen te kunnen zorgen, dus er waren er zeker niet veel muzikanten. Ons specifieke genre van muziek is ook niet echt gekend in Portugal. Er waren nooit veel internationale bands, met uitzondering van Amália Rodriguez, een grote zangeres die gekend is omwille van haar wereldmuziek. Binnen het metal-, rock- of alternatieve genre waren er echter nooit echt voorbeelden. Toen we voor het eerst naar Duitsland of naar Engeland gingen, bleken daar opeens talloze bands te zijn, terwijl we voordien in Portugal niemand hadden! Het nam heel wat tijd in beslag en het kostte veel werk. We moesten wachten tot de mensen opgroeiden en ons land was gegroeid. Het internet heeft daar een groot verschil in gemaakt. Toch hebben we een grote achterstand opgelopen. Op een seconde kwamen we te weten wat er overal ter wereld gaande was, of het nu over mode of muziek ging, en begonnen we allemaal naar dezelfde zaken te vragen en gelijkaardige noden te hebben. Dat hebben we overal zien gebeuren, vooral in het Oosten! We begonnen in Polen, in de Tsjechische Republiek en later ook in Rusland te spelen, en in die 20 jaar is er zoveel veranderd… Het is fantastisch om te zien hoeveel shows er nu zijn in Moskou.

Keys and Chords: Hoe ziet de ‘metalscene’ er nu uit in Portugal? Hoeveel meer metal bands zijn er? Of zijn het nog steeds jullie en enkele anderen?
Mike: Er is een band die Sinistro heet, maar een band zoals wij dat zijn, is er binnen ons genre voorlopig nog niet opgedaagd, al zijn er zeker mogelijkheden. We doen dit nu al meer dan 20 jaar, en toen we in 1996 doorbraken in Duitsland met ons album ‘Irreligious’, was dat  voor ons iets heel groots, want op dat moment was er nog geen internet. Dat zorgde overigens voor veel verwarring bij onze landgenoten, die zich afvroegen wat er opeens gebeurde met een inheemse band buiten Portugal. Zelfs vandaag hebben velen het erg moeilijk om te begrijpen waarom buitenlanders interesse hebben in ons.
[Op dat moment schuift ook Pedro bij ons aan.]

Keys and Chords: Heeft de Portugese cultuur jou op enige manier beïnvloed om een muzikant te worden?
Pedro: Weet je, cultuur beïnvloedt jou als persoon, maar ik denk niet dat de Portugese cultuur ons muzikaal beïnvloed heeft.

Keys and Chords: Heeft ze wel een impact gehad op jullie beslissing om muzikant te worden?
Mike: Nee, mij toch niet, maar ik ben dan ook geboren in Amerika, dus was ik volledig ‘into’ rock-‘n-roll. Ik had MTV, ik had alles – een enorm verschil met wat ik aantrof in Portugal. Toen we verhuisden was er nog niet veel op tv, er waren geen platenwinkels en vergeleken met nu was alles erg beperkt. Kinderen hebben nu alles, soms voel ik me alsof ik terug in de Verenigde Staten woon in plaat van in Portugal! Dat is echter goed, want mensen hebben nu de mogelijkheid om te kiezen wat ze liever hebben, wat in het verleden niet het geval was. Als je nu naar Moonspell luistert, heeft Portugal op cultureel vlak zeker een grote invloed op onze muziek gehad. Dat is het contrast dat zoveel mensen leuk vinden aan ons.
Pedro: Ja, het was niet de ‘trigger’, maar het is nu wel een constante geworden.

Keys and Chords: Over contrasten gesproken; die zijn overvloedig aanwezig in jullie muziek. Je kan een volledig album hebben waar de muziek zachter is, of een volledig album waar de muziek behoorlijk heavy is, jullie hebben songs waar jullie meer ‘grunting’ in gebruiken en andere songs met meer ‘clean vocals’.  Hoe belangrijk zijn die verschillen voor jullie en is dat iets wat jullie steeds willen blijven behouden? Hoe beslissen jullie trouwens welke contrasten bepaalde liedjes nodig hebben?  
Pedro: Ik denk dat Moonspell inderdaad veel gezichten heeft. Dat is volgens mij natuurlijk tot stand gekomen; we lijken altijd te eindigen met muziek vol verschillende dynamieken en contrasten. Tussen onze releases zijn er vaak ook veel verschillen, maar we hebben kunst altijd beschouwd als een ‘vrij’ wiel en niet als iets wat met kettingen vasthangt aan een bepaalde klant of muziekstijl. Het is een feit dat we doorheen onze carrière zijn gaan begrijpen dat we een breed kleurenpallet moeten blijven gebruiken. Als fan ga ik zelf ook steeds op zoek naar albums met verschillende smaken. Zelfs als het werkje op zich goed is, kan ik nog teleurgesteld worden als ik van een band een bepaalde smaak verwacht. Vandaag kan ik je dan ook verzekeren dat de fundamenten van Moonspell hoorbaar zijn op al onze albums. Zo realiseren we ons dat onze albums sinds ‘The Antidote’ steeds wat verschillend zijn, maar telkens ook bepaalde zaken gemeen hebben.
Mike: We houden zelf gewoon ook van veel soorten muziek.

Keys and Chords: Ik ben benieuwd: wat zijn volgens jullie dan die fundamenten van Moonspell?
Mike: We zijn daarover beginnen grappen – ik denk dat het tijdens de ‘Darkness and Hope’-periode was – dat we bij het opnemen twee meters in het oog moesten houden: de ene is de gothic meter en de andere is de metalmeter. We controleren altijd het de muziek aan de ene kant wel voldoende gothic is, terwijl de andere meter genoeg metal moet hebben. Ik denk dat die twee genres zeker erg belangrijk zijn voor ons. Zonder zouden we volgens mij niet Moonspell zijn.

Keys and Chords: Eerder vertelde je me over Spotify. Sommige andere bands klagen over het feit dat de albumverkoop daalt en dat het streamen hen geld kost. Hoe kijken jullie als een band naar Spotify en andere streamingservices?
Mike: Ik denk dat elke band het verschil voelde toen die eerst opkwamen – vooral de grote bands, zoals Metallica of AC/DC. Voor ons was het altijd al moeilijk, waardoor Spotify nooit een groot verschil heeft gemaakt. Wij zitten op de rand tussen mensen die de late jaren negentig en de vroege jaren 2000 hebben meegemaakt, dus hebben we dat hele proces doorlopen. Wij zagen steeds meer mensen naar onze optredens komen en merchandise kopen. Dat is veranderd door Spotify. Er zijn dus twee invalshoeken: je kunt je blijven blindstaren op de negatieve kant van streamingdiensten, maar je kunt ook naar de positieve dingen kijken.
Pedro: Ik weet niets over de grotere bands waar Mike het over heeft, maar wat de kleinere groepen binnen de metalscene betreft, zou ik zeggen dat de ‘geeks’ voor 80 procent van de inkomsten zorgen en dat is altijd al zo geweest. Het zou zelfs kunnen dat het inmiddels 90 procent is geworden. Zoals Mike zegt, is de goeie kant ervan dat je veel meer toegang hebt tot muziek en dat je meer muziek kunt (laten) beluisteren. Als je de muziek respecteert en er naar luistert zoals het hoort, berokkent Spotify dus geen kwaad aan ons.
Mike: Vooral de echte metalfans kopen altijd wel iets. Ze willen bijvoorbeeld de ‘special editions’, dus denk ik dat het voor ons anders is dan voor ‘mainstream’ muzikanten.

Keys and Chords: Zijn jullie beïnvloed geweest door iets wat jullie op Spotify hebben gehoord?
Pedro: Wel, ik luister er echt nog vrij recent naar.
Mike: Ik luister vaak naar playlists en zo ontdek ik regelmatig een nieuwe band. Meestal luister ik net als Fernando en Ricardo echter naar de bands die ik al twintig jaar geleden heb gevonden, dus is het soms moeilijk om met iets nieuws op de proppen te komen.
Pedro: Onder elkaar wisselen we erg veel muziek uit en we luisteren ook naar elkaars muziek.

Keys and Chords: Gebeurt het dat jullie in de tour bus zitten en iemand zegt dat je zeker eens naar een bepaalde riff moet luisteren? En hebben jullie die invloeden dan al eens gebruikt in een nieuwe song, of houden jullie die strikt gescheiden?
Andere muziek kan ons zeker wel eens beïnvloeden, maar dat betekent niet dat we muzikaal hetzelfde gaan doen. Nogmaals: je probeert misschien hetzelfde gevoel op te werken, maar met een andere smaak. Je probeert sowieso iets op een of andere manier op te wekken, je moet op z’n minst een emotionele reactie hebben, zoals wanneer je naar een goeie film aan het kijken bent. Dat motiveert je als artiest ook om muziek te creëren.

Keys and Chords: Is het nieuwe album dat jullie een tijdje geleden aankondigden inmiddels al bijna klaar?
Mike: Het is eigenlijk zo goed als af.
 
Keys and Chords: Geweldig, wat kunnen we ervan verwachten? Kan je iets vertellen over de nieuwe nummers? Zal er deze keer weer een interessante samenwerking te beluisteren zijn, zoals toen jullie ‘Scorpion Flower’ hebben opgenomen met Anneke van Giersbergen?
Pedro: We hebben een speciale gast, een Portugese zanger die vroeger meer wereldmuziek maakte, zoals Portugese volksfabels.
Mike: Iets waarbij je duidelijk onze cultuur en afkomst van kunt afleiden, maar dan gemixt met metal, natuurlijk!

Keys and Chords: Vanwaar die keuze? Is het omdat jullie nu populairder aan het worden zijn in Portugal?
Pedro: Nee, laat me je de context geven. Het is een conceptalbum geworden over de aardbeving in Lissabon van 1755. We hebben er enorm van genoten om het te schrijven en het hele proces is ook erg vlot verlopen. We hebben alles in het Portugees opgenomen. Dat beschouwen we als een klein risico omdat we niet alleen populair en groot willen worden in ons thuisland, maar overal, al is Portugal natuurlijk een speciaal gebied voor ons.

Keys and Chords: Vanwaar de beslissing om de teksten Portugees te schrijven?
Pedro: Het leent zich gemakkelijker voor dit concept.
Mike: Ik denk inderdaad dat het een erg sterk concept is. Het gaat over een historisch moment en ik denk dat Fernando er niet even emotioneel over zou kunnen zingen in een taal die niet moedertaal is, dus is dit de beste manier om de boodschap naar de mensen toe te brengen. Het is door deze gebeurtenis dat men is begonnen met aardbevingen te bestuderen [de Grote Aardbeving leidde inderdaad tot de ontwikkeling van de seismologie – red.]. Daarvoor dachten mensen nog dat het om een daad van God ging en dat ze vervloekt waren, maar bij de heropbouw vond het moderne wetenschappelijke denken steeds meer ingang. Dat leidde aanvankelijk niet alleen tot strubbelingen tussen religie en politiek, maar ook tussen godsdienst en andere zaken waar de wetenschap nu een verklaring voor kon bieden – zoals dus bijvoorbeeld de seismologie.

Keys and Chords: Willen jullie dit volledige album live brengen?
Mike: In Portugal hebben we al enkele shows geboekt en daar gaan we echt het hele album opvoeren. Ook in Spanje gaan we dat doen, maar daarna zullen we waarschijnlijk terugkeren naar een gemengde setlist, al hangt dat natuurlijk af van de tournees die we daarna zullen doen. We zullen echter effectief enkele shows brengen waarbij we het volledige album presenteren, terwijl we zeker overal songs van het nieuwe album zullen spelen..
Pedro: en je weet maar nooit: misschien worden die integrale opvoeringen wel een enorm succes. Ze zijn in het Portugees, maar misschien worden die wel succesvol genoeg om ze ook naar andere landen te brengen.

Keys and Chords: Wordt het een gewone set op het podium, of gaan jullie er eentje hebben die speciaal voor het album wordt gemaakt?
Pedro: Ja, we willen het nieuwe album ook visueel kunnen presenteren. Visueel willen we ook een scenario voor het nieuwe album. Op dit nieuwe album gebruiken we ook een koor en we gaan ook proberen om dat na te doen.
Mike: Jammer genoeg is het erg duur om een volledig orkest mee op sleeptouw te nemen.
 
Keys and Chords: En zal dat iets zijn dat jullie nu gaan willen blijven gebruiken?
Pedro: Dat denk ik niet. Fernando sprak nog maar recent met ons en hij zei dat hij creatief ergens anders naartoe wil. Maar goed, we weten het nog niet zeker, het is iets dat we nog niet helemaal uitgezocht hebben, want we moeten er samen nog meer over praten. Gewoonlijk beginnen we dan beter te begrijpen wat voor ideeën er op de tafel liggen voor de teksten en waar we muzikaal naartoe willen. Zo begin je jouw fantasie te stimuleren en ontwikkelt alles zich heel natuurlijk.

Keys and Chords: Laat ons zeggen dat ik maar één album meer mag kopen voor de rest van het jaar; waarom zou ik dan het volgende album van Moonspell kopen?
Mike: Wel, je gaat niets anders gelijkaardigs horen in dat genre, punt. Want ten eerste denk ik dat er geen andere Portugese bands bestaan die in staat zijn om dit te doen en ten tweede is het zeker origineel [lacht].
Dirk Vandereyken  ©