ITV Steven Sanders (Spoil Engine)

AN INTERVIEW WITH...

Na een aantal bewogen jaren met daarin het afscheid van zanger Niek Tournois en de komst van nieuwe stem Iris Goessens staat Spoil Engine weer helemaal in de frontlinie met het nieuwe album ‘Stormsleeper’ dat vanaf 5 Mei verkrijgbaar is. Met de gelijknamige EP uit 2015 toonden de heren en dame al aan dat ze een nieuwe, verfrissende weg wilden inslaan èn werd de interesse van Nuclear Blast gewekt, hetgeen resulteerde in een deal met NB sublabel Arising Empire en een full blown promocampagne die de release van het album aankondigt en begeleidt. Keys and Chords had o.a. hierover een bijzonder aangenaam gesprek met met Spoil Engine opperhoofd Steven ‘Gaze’ Sanders.

Keys and chords: Steve, U heeft het dezer dagen bijzonder druk. Gisteren (het interview werd afgenomen op 6 April, nvdr) is de videoclip voor 'Doomed To Die' viraal gegaan. Heb je er al veel (positieve) reacties op gekregen?

Steven: “Ja, toch wel. Ik zie dat we nu, overnight, iets meer dan een 10K hits hebben en de reacties zijn positief èn negatief en dat is altijd goed. Ja, dat is wel zo. Op een bepaald punt beginnen eigenlijk soms de negatieve reacties ook een beetje de indicatie van de grootte van je band te worden. Ik wil daarmee niet aangeven dat wij een grote band zijn maar ge voelt dat het allemaal iets groter aangepakt wordt dan vroeger en dan zie je dat er soms ook wat negativiteit naar boven komt maar dat is altijd een goede indicator. Maar al bij al zijn de reacties positief. Pas op, het is ook geen standaard metal clip hé.”

Keys and chords: Neen, inderdaad, dat wilde ik zelf ook aanhalen. Mij doet de clip wat denken aan alternative rock clips uit de jaren negentig en de danseressen in hun zwarte outfits zelfs een beetje poppy. Zou het trouwens ook kunnen dat de cheerleaders een soort van hint of eerbetoon zijn naar de video van Nirvana's 'Smells Like Teen Spirit'?

Steven: “Een hint, neen, eigenlijk oorspronkelijk niet maar toen we de beelden zagen hadden we zelf ook zoiets van 'Hmmm, waar hebben we dat nog gezien'... En, inderdaad, wat we niet willen doen is zo'n beetje die standaard metal clips maken. In feite zijn wij helemaal niet negatief of stoer of black. Neen, we zijn gewoon vijf muzikanten die dat genre spelen en die dat genre ook naar een hoger niveau willen tillen. Want we moeten eerlijk zijn, het metalgenre zat altijd al een beetje in een hoekje, hoewel het ook al wel verbeterd is. Maar wij gaan wat meer in de breedte en ook horizontaal en verticaal, dat spectrum en die dynamiek wordt wat groter. En dat is ook een beetje het elan dat wij er aan willen geven. De vijf bandleden hebben allemaal hun professionele activiteiten ernaast maar we proberen de band zo (semi)professioneel mogelijk te maken maar dan zonder enige bron van inkomsten. Ik steek dat ook niet weg hé, alle inkomsten worden onmiddellijk terug geïnvesteerd in een nieuwe plaat, een nieuwe shop, nieuw materiaal. Niemand van de band wordt betaald, we doen het allemaal voor de muziek en voor de eer. We willen echter ook zeker een beetje een nieuw elan geven aan de metal scene want wij zijn dat eigenlijk ook wel een beetje beu dat dit altijd over dezelfde kam gescheerd wordt en zo wat als voor de low-lifes bestempeld wordt. Neen, voor ons is metal een sport. En in sport komt de nodige energie, komt de nodige techniek, komt de nodige tactiek maar ook de nodige marketing en promotie. Voor ons is Spoil Engine eigenlijk een klein bedrijfje met als hoofdproduct een, hopelijk, goeie metal plaat.”

Keys and chords: Ik heb deze week een promotie exemplaar van de nieuwe plaat ontvangen en reeds een aantal keer kunnen beluisteren.

Steven: “En vind je ze goed?”

Keys and chords: Jazeker, ik vind ze echt heel goed. Ik vind bijvoorbeeld vooral het al eerder genoemde 'Doomed To Die' en het titelnummer het meest afwijken van de traditionele metalcore sound. Catchy, als ik dat woord in de mond mag nemen? (instemmende bevestiging van Steve). Er zit over de hele plaat een enorme drive, een soort van schwung. Het is niet zomaar wat gebeuk en vergezochte tempowisselingen. Echt wel heel goed.

Steven: “Merci, merci. Er staat naar het einde van de plaat, het voorlaatste nummer, nog een rustige song 'Singing Sirens' en dat wordt de volgende videoclip die zal verschijnen zo rond de release van de plaat. Dat is eigenlijk nog een breder nummer en je voelt dat we die richting willen uitgaan. Maar toch zonder compromissen te willen gaan doen, alhoewel dat altijd een beetje moeilijk is natuurlijk.”

Keys and chords: De muzikale richting bepalen, zeker wanneer je met vijf mensen in een band zit, is niet altijd eenvoudig.

Steven: “'t Is dat! Maar pas op, niet eenvoudig... 't is natuurlijk niet eenvoudig om die nummers te schrijven maar ik moet wel zeggen dat iedereen in de band op één lijn zit qua visie en punt waar dat we naar toe moeten, dat is wel duidelijk. Dus ik voorzie al voor die volgende plaat, als 't God belieft, dat we die muzikaliteit en die songwriting toch meer gaan uitspelen.”

Keys and chords: Ja, in die zin vroeg ik mij af, 'Stormsleeper' is begonnen met die gelijknamige EP, twee jaar geleden. Ben je toen met de hele band gaan samen zitten om te brainstormen over welke richting jullie uit wilden gaan met jullie sound? Of is er één iemand die hierin het voortouw neemt?

Steven: “Wel, er zijn twee aspecten natuurlijk hé. Dus we hebben een jaar of twee geleden ... is dat al twee jaar geleden? Inderdaad ... 2015 dus, die EP uitgebracht maar eigenlijk was dat voor ons een nieuwe start, met Iris. Dus wij moesten eigenlijk kijken of de mayonaise 'pakte' en of dat we dat verkocht konden krijgen aan een label. Jaap Wagemakers en ik praatten al met elkaar sinds de Roadrunner release ('Antimatter' uit 2009), dus die volgt ons al heel lang en die zei "Ja, nu met de komst van Iris, nu voel ik wel iets gebeuren", dus hij was heel benieuwd naar de EP. We zijn toen gestart met zes nummers en zijn naar Zweden getrokken om de EP op te nemen. Jaap was bijzonder enthousiast over het resultaat. Nuclear Blast brengt echter nooit EP's uit maar hij stelde toch voor dat we de plaat op schijf uitbrachten maar niet op spotify of andere digitale platformen en dan vonden ze dat OK om ons een deal te geven. Hij stelde ons dan ook voor om opnieuw naar Zweden te trekken om vier nieuwe, bijkomende nummers op te nemen zodat ze een full CD Europees konden uitbrengen. Dus ik weet dat het voor de Benelux scene een klein beetje als een herhaling overkomt maar je moet dat toch kaderen in een Europees verhaal waar quasi bijna niemand de band kent en dus ook zeker die plaat niet kent.”

Keys and chords: Is het dan nooit een optie geweest om ineens allemaal nieuwe songs op te nemen voor het uitbrengen van een full CD?

Steven: “Het was meer dat ze bij Nuclear Blast van mening waren dat het onnodig was ieders vingers te verbranden aan een volledige plaat met nieuwe nummers terwijl wij onszelf nog volledig aan het klaarstomen waren qua marketing, promotie, het regelen van de tour. Daarom raadden zij dus aan om vier bijkomende, sterke nummers op te nemen en ook te zorgen voor sterk artwork en met die combinatie konden zij zorgen dat we een goede plaat konden uitbrengen in gans Europa. En natuurlijk ook een beetje marketing voor hen want wij hadden al twee clips uitgebracht die heel wat views hadden, dus voor hen was dat toch ook wel een beetje een verkoopstrategie. En wij hebben het eigenlijk ook een beetje als pasmunt gebruikt dat je de EP niet kan vinden op de digitale media, dus eigenlijk kun je die niet krijgen.”

Keys and chords: Neen, ik had gehoord dat de EP inderdaad slechts beperkt verkrijgbaar was en zelf ben ik hem ook niet tegengekomen in de platenwinkel.

Steven: “Hij lag inderdaad zelfs niet eens in winkels want we hadden geen distributeur. We hebben de EP opgenomen en zijn daar onmiddellijk mee naar labels getrokken en natuurlijk met Jaap samen gezeten en die zei direct OK.”

Keys and chords: En dan enkel maar verkocht op concerten enzo.

Steven: “Ja, en dat was voor hen geen probleem.”

Keys and chords: Wanneer had je door dat je met Iris goud in handen had?

Steven: “Hmm, goud (lacht). Eigenlijk toch pas na de eerste reviews. Want je bent toch zodanig bezig met het proces. We zijn al een tijdje bezig met muziek dus je weet wel wat er uit komt, je weet welke andere en grote bands er zijn, het is dus altijd een beetje afwachten welke de reacties gaan zijn. Ik moet wel zeggen, we zijn gestart na het stoppen van Niek (Tournois, SE zanger van 2004 tot 2014, nvdr), zijn batterijtjes waren op, toen hebben we zelf eerst audities uitgeschreven waar we een veertigtal inzendingen op hebben gekregen en we hebben een tiental live audities gedaan. Daar zat bijvoorbeeld ook iemand tussen uit Tilburg en iemand uit Amsterdam, allemaal goed maar nooit de 'perfect match'. Dan zijn we zelf op zoek gegaan in heel de Benelux scene. Dan begin je van die typische databases af te schuimen om te kijken wat er bestaat. We zijn Iris dan zelf tegengekomen met haar band (Drunken Dreams) en we zagen en hoorden daar wel iets in. We hebben haar dan zelf een berichtje gestuurd en een week later stond ze bij Ace in Oostende waar we meestal opnemen. We hebben toen één van onze oude nummers afgespeeld, zonder vocals en gewoon op 'record' geduwd. We stonden als het ware aan de grond genageld, dat was fantastisch gewoon. En vooral ook omdat ze de 'full package' had, de cleane vocals, de screams, de grunts, de looks, want, laten we eerlijk zijn, Iris ziet er ook niet slecht uit (mag ik dit a.u.b. een understatement noemen, nvdr) maar ook een hele aangename persoon(lijkheid), positief, dus ja, dat was magnifiek. Diezelfde avond heb ik nog gezegd: "Wat gebeurt er hier, we gaan dit gewoon doen". Nu moet ik zelf wel toegeven dat ik altijd al wel een fan ben geweest van female vocalists en dat ik zelf bijvoorbeeld een grote Arch Enemy fan ben, dus dat zat er wel een klein beetje in maar we hebben nooit bewust gezocht naar een vrouwelijke of een mannelijke stem, het moest gewoon klikken, het moest een tof verhaal zijn, de X-factor als het ware.”

Keys and chords: Brengt Iris ook een soort van 'feminin touch' aan in de band?

Steven: “Iris is eigenlijk al een even erge vent zoals wij (lacht). Dat is eigenlijk een goeie maat, met borsten, ha ha.”

Keys and chords: En willen we dat niet allemaal hebben, stiekem.
Je haalde de naam zonet zelf al even aan, Arch Enemy. De vergelijking met hen, aangezien zij waarschijnlijk één van de eerste bands waren die met een gruntende zangeres naar buiten traden, zal sowieso altijd blijven gemaakt worden. Vind je dat vervelend? Of hoe sta je daar tegenover?

Steven: “Neen, dat vind ik eigenlijk niet vervelend. Op de nieuwe plaat is er maar één nummer ('Black Sails') waarin Iris geen cleane vocals gebruikt en, als ik mij niet vergis, zitten er geen cleans bij zowel Angela Gossow als Alissa White-Gluz (resp. de vorige en de huidige vocaliste bij Arch Enemy, nvdr). Maar ik heb er totaal geen probleem mee. Ergens moet je mee vergeleken worden hé. Voor het buitenland althans ben je immers een nieuwe band.”

Keys and chords: Even een stoute vraag dan. Stel, ik sta in de platenwinkel met de CD van Arch Enemy en jullie album en jij staat toevallig naast mij. Met welk argument zou je mij overtuigen om jullie plaat te kopen?

Steven: “Oh, ik zou zeggen, weet je wat, koop die van Spoil Engine want ze hebben sowieso alle riffs gejat van Arch Enemy en er zitten nog eens cleane vocals bij, dus ... (lacht)
Ik moet daar toch aan toevoegen dat we wel al wat wissels gehad hebben in de band maar dat we nu toch wel de juiste personen in de band hebben die een wijdere songwriting kunnen brengen. Iedereen is op zich een zeer belangrijke schakel in de band en dat vind ik dan weer enorm belangrijk.”

Keys and chords: Het is bij jullie niet verdeeld volgens het principe dat één iemand de muziek schrijft en iemand anders de teksten? Of schrijft Iris de teksten en zo ja, brengt zij ook muzikale ideeën aan?

Steven: “Het tekstueel gebeuren is inderdaad volledig voor Iris, dat wel maar het zijn meestal de gitaristen die met een basisidee aankomen in de vorm van een riff of akkoordenschema en daar een bepaald songgevoel en tempo rond hebben. Het kan ook zijn dat Iris met een paar akkoordjes aankomt en een zanglijn, hetgeen ook niet onbelangrijk is om een echte goeie song te maken, en dat we van daaruit starten. De meest technisch behendige persoon in de band, vind ik toch, is eigenlijk Matthijs (Quaars), onze drummer en die draagt dan ook weer zijn steentje bij d.m.v. die complexe structuren en het is de truc om met die complexe drumstructuren het geheel toch open en toegankelijk te laten klinken, wat niet altijd eenvoudig is. Voor het live gebeuren is het vooral onze bassist Loco (Dave de Loco). Dat is een beest hé (lacht). Live heb je dat toch nodig, zo iemand die wat impact geeft.”

Keys and chords: Nu we het dan toch hebben over het live spelen. Bij het beluisteren van de plaat vond ik het een geweldig effect hebben wanneer de grunts en cleane vocals van Iris samen gemixt werden maar de eerste bedenking die daarbij in mij opkwam was: 'Hoe gaan ze dit live klaarspelen zonder dat effect te verliezen'?

Steven: “Er zijn eigenlijk twee aspecten tijdens het live gebeuren. Bart (Vandeportaele), de andere gitarist, doet ook second vocals en wanneer er zo'n stuk is waarin er zowel clean als grunt zit, zal het Bart zijn die de cleane vocals voor zijn rekening zal nemen. Al zeg ik het zelf, Bart is echt wel heel goed qua pitch, live, zijn toonhoogte zit echt wel heel goed. Laat hem geen gehele passages clean zingen maar om die cleane pitch, undertone te geven zit hij echt enorm goed. Onze show is ook zo opgebouwd dat er vanuit de drummer, die met een click track speelt en ik geloof dat er ook vier tracks mono naar de 'front of house' gaan met een sub bas, met af en toe een koortje of een intro, soms al eens een sound effect. Dat zijn allemaal onderdelen die 'part of the show' zijn. Het is zelfs zo dat we ook de belichting via die mix mee sturen.”

Keys and chords: Maar dat zet jullie niet vast tijdens shows, dat je (noodgedwongen) die sequenties moet gaan volgen?

Steven: “Neen, neen, zeker niet. Dus Matthijs speelt op een click track, voor hem is dat gemakkelijk en voor die passages ook maar als dat allemaal eens moest uitvallen is dat gewoon rechttoe rechtaan blijven spelen. Maar dan hebben we dus twee vocals, twee gitaren, bas, drum en that's it hé.”

Keys and chords: Binnenkort gaan jullie van start met de tour samen met Prong. Staan er nog andere optredens op het programma, tijdens de zomer of in het najaar?

Steven: “Mag ik daar zelf even het programma er voor bij nemen? We beginnen, om op te warmen, met een paar lokale shows. We doen de release show in club de Bé in Torhout. Dan gaan we naar Nederland, daar hebben we trouwens vorig weekend nog in de Melkweg gespeeld samen met The Charm The Fury. In Mei hebben we daar nog twee shows gepland staan. In Juli begint dan de tournee met Prong naar Duitsland, Ierland, Engeland en dan weer naar Duitsland. Voor daarna zijn er nog een aantal zaken hangende, waarover ik nu nog niet veel kan of mag zeggen. Voor Oktober, November zijn we sowieso al geboekt voor Parijs, Bilbao, Madrid, Lissabon, Barcelona. Tot het einde van het jaar zijn we nog op pad, de grote steden afschuimen. Dat zijn de ideale plaatsen om de plaat te promoten.”

Keys and chords: Daarnet haalde je al even het artwork aan en daar wilde ik je ook wat meer over vragen. Ik vind het een fantastische hoes die mij doet denken aan een soort van postapocalyptische Xena, warrior princess.

Steven: “Dat is ook effectief de bedoeling geweest. Dat was eigenlijk één van de eerste reacties geweest die we kregen op de EP, dus nog voor dat er artwork was voor het full album, van Nuclear Blast dat zij zeiden: "OK, the sound is postapocalyptic
metal". Dat zeiden ze zo letterlijk. Dus wilden wij het ook zo profileren. Vroeger hebben we nog samengewerkt met Heile. De naam zegt misschien niet zo veel, in Duitsland is dat wel een redelijk bekende naam die ook al artwork leverde voor oa Epica, Legion of the Damned, Kreator. We hadden reeds met hem samengewerkt om die vorige hoes, dat ontwerp van Panamarenko, te integreren in een mooi design. We hebben hem dan opnieuw aangesproken en hem uitgelegd dat we een 'postapocalyptic view' nodig hadden. Hij heeft dan op zijn beurt zijn kennissenkring aangesproken waarin hij een 'wastelands warrior group' heeft zitten. Hij heeft ons toen een aantal foto's doorgestuurd die wij werkelijk de max vonden en er is daarna een live photoshoot van geweest. Nu, de grote vraag is , is het Iris of niet? Toch wel, er werd wel degelijk vanuit een real life foto vertrokken en hij heeft dat dan volledig geïntegreerd. Waar we ook heel trots op zijn is dat we vanuit het label niet alleen een CD versie hebben toegezegd gekregen maar ook een digipack en ook onmiddellijk een vinyl versie. Omdat ze werkelijk zo tevreden waren over het artwork. Voor ons wordt het ook onze eerste vinyl die we uitbrengen in al die jaren, dat heeft ook wel een speciale betekenis voor ons en zo wordt het ook één van de speciale sales items in de merch stand tijdens onze shows.”

Keys and chords: De lengte van het album (circa veertig minuten) leent zich ook perfect voor een release op vinyl ...

Steven: “Juist, absoluut!”

Keys and chords: Dat duidt er op dat jullie qua ondersteuning van Nuclear Blast/Arising Empire duidelijk goed terecht zijn gekomen.

Steven: “Je kunt het haast niet geloven hoeveel personen er binnen het label met ons bezig zijn. Als ik bijvoorbeeld nu mijn mailbox zou opendoen zou je ervan verschieten hoeveel adressen eindigend op @nuclearblast.be (sic), hoeveel mensen dat er bij ons betrokken zijn, ik durf gerust zeggen een twaalf à dertien en die allemaal afzonderlijk verantwoordelijk zijn voor een stukje, al is het publishing, marketing of hoesontwerp, voor de shows, voor de tours ... Je voelt wel dat de nodige support er zeker is. We hebben er lang over gedaan ook, het contract werd door geen van beide partijen ondoordacht getekend. Er werd zeker samen gezeten met advocaten om alles goed te overlopen. Ik geloof dat er een versie of vier van het contract zijn geweest. Je voelt echter wel dat eens dat die samenwerking werd overeengekomen dat we vertrokken waren.”

Keys and chords: Nuclear Blast staat inderdaad bekend als een label dat de nodige en juiste promotie voor z'n artiesten tracht te voeren en het moet dan ook bijzonder fijn zijn om te voelen dat er een heel team achter jouw plaat staat. Maar voel je daartegenover dan ook geen tegendruk dat er wel degelijk moet gepresteerd worden qua platenverkoop, qua opkomst bij concerten e.d.?

Steven: “Eigenlijk niet zo ... ik ga eerlijk zijn, ik ben beetje een trechter ... Ik zie veel zaken passeren maar ik tackel heel snel. Ik heb het voordeel van professioneel heel de dag achter m'n PC te zitten, dus van zodra ik iets zie binnenkomen kan ik dat onmiddellijk tackelen en afspraken vastleggen of bevestigen enzo. Als er iets met de volledige band dient besproken te worden dan doen we dat ook, al duurt het misschien een beetje langer dan. Maar binnen de band is iedereen uiterst tevreden over het feit dat we zo gepromoot worden. Vroeger bij Roadrunner was het een heel ander verhaal. Nu zitten we rechtstreeks bij het HeadQuarter en wordt het van daaruit verspreid over heel Europa. Met Roadrunner, dat was inderdaad ook wel een internationaal gelanceerde plaat maar dat startte vanuit het Belgische RR kantoor en zij moesten dat dan 'pushen' naar hun andere kantoren. Nu start het vanuit de HQ in Duitsland en die verspreiden het naar beneden toe en kunnen hun vestigingen ook een beetje "dwingen" om ons te promoten ook. Pas op, we beseffen ook wel dat we nog een beetje een kleine garnaal zijn tussen al die andere grote namen die ze in hun stal hebben zitten. Namen en bands waar wijzelf vaak ook nog naar opkijken. Een heel goede zet van hen was wel om het verjongingsprocedé te gaan toepassen door Arising Empire op te richten waar ze dan The Charm The Fury, While She Sleep, ons en nog een paar andere metalcore acts, ik geloof dat ze zo'n stuk of tien Europese bands getekend hebben ondertussen en dat ze dat er bij zetten om een nieuw profiel, een nieuw elan, misschien ook wel een frisse klank te geven. Want NB heeft inderdaad heel wat grote namen op hun label maar er zijn ook heel wat kleinere namen bij hen.”

Keys and chords: Er zijn natuurlijk ook heel wat bands bij het label die groot zijn geworden mede dankzij die support van Nuclear Blast. Ik denk hierbij aan Epica, Nightwish, enz.

Steven: “Volledig akkoord. Je hebt dat nodig ook hé, promo en marketing. Je kunt niet zonder.”

Keys and chords: Als je een plaat hebt uitgebracht is het inderdaad de bedoeling dat de buitenwereld weet dat je plaat uit is, anders sta je daar maar mooi voor Jan lul natuurlijk.

Steven: “Dat is zeker waar. Ik krijg zelf ook regelmatig de vraag van bands of we hen niet eens kunnen voorleggen bij het label of één of ander goed woordje voor hen doen maar ik ben daar eigenlijk redelijk hard in. Dan ga ik bijvoorbeeld eens naar de facebook pagina van die band en dan vraag ik onmiddellijk 'Ja goed maar wat verkoop je nu want bijvoorbeeld de visuals zijn niet in orde, waar staan de sounds, hoe zit het met de videoclips'.”

Keys and chords: Ze moeten zelf al wat meer vanuit een professionele houding vertrekken bedoel je?

Steven: “En ze moeten zelf ook vanop een afstand durven kijken. Kijken, zo van ... wat gaan ze doen. Het is in feite een netwerk. Ik praat zelf waarschijnlijk al acht jaar met Jaap en die heeft uiteindelijk toch ook maar nu net toegehapt. Alle pionnen moeten op hun plaats vallen hé. Nu, met Iris, met die nieuwe sound.”

Keys and chords: Maar waarom zou je jezelf dan toch beschouwen als een kleine garnaal? Ik bedoel, als ik je zo bezig hoor dan kom je toch over als iemand die duidelijk weet wat hij wil en een professionele visie heeft. Waarom zou je dan 'klein' zijn?

Steven: “Weet je wat, laat ons eerst maar even afwachten wat de plaat Europees doet. The proof of the pudding is in the eating. Of in 'the hearing' in ons geval. Ik ben trouwens ook van mening dat de grootste Belgische bands die bands zijn die ons product of onze regio en ons land exporteren naar het buitenland. Wij hebben niet de ambitie om de Clouseau van de Vlaamse metal te worden.”

Keys and chords: Ikzelf ervaar, als metalliefhebber, dat het genre heel stiefmoederlijk behandeld wordt hier in België. Er is geen enkel radiostation waar het deftig op gespeeld wordt.

Steven: “Klopt, klopt. Ik voel toch wel enige verbetering en dat komt vooral door de ingesteldheid van de bands zelf zoals bv Oathbreaker of Evil Invaders, dat zijn toch wel grote bands aan het worden.”

Keys and chords: Ja maar ze moeten het toch vooral nog hebben van mond aan mond reclame of de aandacht in de gespecialiseerde(re) pers. Ik blijf erbij, radio- of televisie gewijs krijgen ze toch echt wel te weinig aandacht.

Steven: “Ik ben akkoord. Ik weet het, we moeten proberen zo breed mogelijk te gaan maar ergens is dat toch ook nog een mooie eigenschap aan het genre, dat het nog wat grenst aan de underground en dat maakt het vaak nog wat attractiever. Moest alles direct commercieel en veel mensen aantrekken verliest het wat van z'n glans natuurlijk. Soms zijn we graag ook nog eens fan van iets dat minder bekend, minder evident is. Wat ik bijvoorbeeld heel cool vind is dat vandaag Studio Brussel een post waarin ze zeggen: "Geen Tinder maar Thunder" om daarmee de hardere gitaren uit een regio te promoten. Ze posten daarbij een lijstje van tien Belgische bands en wij staan daar ook tussen, wat wel fijn is. Het is ook een moeilijker genre om aan iedereen verkocht te krijgen maar goed, De Zwaarste Lijst komt er aan dus je voelt dat, het is Paasverlof, er wordt al eens wat meer metal gedraaid.”

Keys and chords: Mijn mening natuurlijk maar DZL vind ik een beetje een lachertje. Metallica zal uiteraard weer op één staan en er nog 666 andere van hun nummers hebben onder staan. Niets mis met Metallica, integendeel maar dat is wat ik bedoel met het stiefmoederlijk behandeld worden. Om even naar iets totaal anders over te schakelen. Jouw bijnaam is 'Gaze'?

Steven: “ (lacht) Vraag het niet! Eigenlijk is het op z'n West-Vlaams (ik heb zelf Westvlaamse roots en weet dus hoe het uitgesproken moet worden maar niet hoe het fonetisch te spellen maar het is dus niet op z'n Engels, nvdr), ik was zestien jaar en speelde ergens in een bandje en toen heb ik eens in de micro gezegd: "Hasten, me hon ne ké haze hev'n" (mijn excuses naar alle West-Vlamingen toe voor de slechte schrijfwijze, nvdr). Daar ben ik dus nooit meer vanaf geraakt en sindsdien heb ik ook nooit meer iets gezegd in een microfoon tijdens een optreden. Dat is blijven plakken, dus ja, wat doe je er mee?”

Keys and chords: Jijzelf bent een West Vlaming en de andere gitarist en de bassist ook maar je zit nu dus met twee 'Hollanders' in de band. Heeft dat al voor culturele shockeffecten gezorgd?

Steven: “Totaal niet. Dat klikt ongelooflijk. Nu, het zijn wel grens-Nederlanders hé. Sluis en Maastricht. Laat ons zeggen dat ze een beetje de Vlaamse wind voelen waaien. Maar ook, in het algemeen, met Nederlanders kom ik enorm goed overeen. Door contacten via de band enzo. Ik heb niet direct een idee hoe dat zo komt. Misschien toch gewoon door de gemeenschappelijke taal.”

Keys and chords: In Nederland is er natuurlijk ook wel een heel actieve Metalscene. Ze zijn er daar ook enorm, misschien nog net iets meer dan wij, actief mee bezig. Ik dacht eerder in de trant van een paar West-Vlaamse uitdrukkingen die verkeerd begrepen zouden kunnen worden of zo.

Steven: “In het begin gebeurde dat wel eens (lacht). We doen binnen de band wel moeite om ons duidelijk uit te drukken naar elkaar toe en goed te articuleren tegen Iris. Maar ze hebben ook al wel veel geleerd (lacht). Ze verstaan al een woordje West-Vlaams en wij al een woordje Maastrichts, dus dat zit wel snor.”

Keys and chords: Om af te sluiten Steven. Stel, je hebt carte blanche en een toverstok, je zou kunnen kiezen met welke muzikale held (man, vrouw, levend, dood, maakt niet uit) je één keer een podium kan delen. Wie kies je, en welk nummer ga je dan spelen?

Steven: “Dè grote held is natuurlijk Dimebag Darrel en het nummer ... euh ... 'Yesterday Don't Mean Shit' of sowieso een nummertje van Pantera, zeker. En natuurlijk Michael Amott ... daar hèbben we nog mee gespeeld. Ik geloof dat we al twee keer samen met Arch Enemy op het podium hebben gestaan. Ja, als je die tegenkomt in de gang en je kan daar een babbeltje mee slaan, al is het maar één minuutje, dat is wel cool. Maar Dimebag Darrel is wel de allerhoogste.”

Keys and chords: Hartelijk dank voor dit bijzonder prettige interview Steven.

Jan Guisset