12 juli 2015 • De Bijloke Gent
Met:
Tony Bennett & Lady Gaga – Bill Charlap Trio – Stéphane Belmondo Trio – Michel Bisceglia – Kurt Overbergh plays Billie Holiday – Hans Van Oost/Bart Defoort.
Volop zomer en daardoor ook volop festivalitis en dat is zowat waar te nemen in elk genre van muziek, zo komen ook de grote Jazz festivals eraan.
Voor Jazz Gent hebben we, ondanks onze overvolle agenda, ook 3 dagen aangestipt in de kalender en dat is zondag 12 juli met o.a. Tony Bennett en Lady Gaga maar ook woensdag 15 juli met onder meer ZAZ, Melanie De Biasio en natuurlijk ook Van Morrison die dit jaar van de partij is op 17 juli. Gent Jazz brengt deze Oost-Vlaamse stad al vroeg in de juiste stemming om op 17 juli de Gentse Feesten van start te laten gaan, waarbij dit festival ook met onder meer Van Morrison en Gregory Porter op het afsluitende weekend als perfecte overgang kan dienen. Gent Jazz ging reeds op vrijdag 10 juli van start met een selectief programma waar de jazzliefhebber alleen maar kan van smullen, zo passeerden op zaterdag het Charles Lloyd Quartet de revue. De formule voor Gent Jazz bestaat erin om rond de middag steevast te starten met een lunchconcert en worden de concerten op de ‘Main Stage’ voorafgegaan door één of meerdere artiesten in de kleinere ‘Garden Stage’. Op zondag 12 juli was de opener van de dag Hans Van Oost op gitaar die samen met Bart Defoort op saxofoon de plicht had om het lunchconcert succesvol te laten starten. In de ‘Garden Stage’ nam de Belgische pianist Michel Bisceglia de taak op zich om drie sets af te werken voor en tussen de concerten die de dag moeten kleuren op het hoofdpodium. Hij zou dit doen in 3 verschillende bezettingen, zo konden we hem allereest solo horen waarop hij bij de tweede set zich laat bijstaan door de Parijse gitarist Olivier Louvel. Bij de laatste set treedt Michel Bisceglia aan met zijn trio dat verder bestaat uit Werner Lauscher op de contrabas en Marc Léhan aan de drums. Bisceglia heeft Italiaanse roots en startte als 12-jarige zijn piano-opleiding. Alvorens naar de moderne jazz over te stappen werd hij eerst onderricht in de klassieke opleiding, wat je duidelijk kan horen in de eerste set waarbij het een ‘thin line’ is tussen jazz en klassiek met nummers als ‘The Epic’ uit zijn allereerste album, ‘About Stories’ uit 1997 maar ook met recenter werk als ‘Augmented Tree’ uit zijn vorig jaar verschenen album ‘Singularity’. In de 2de set komt Olivier Louvel hem versterken en beiden brengen hierbij enkele standards met wat van hun eigen eigenzinnige arrangementen. Soms klinkt deze Olivier Louvel zeer futuristisch op zijn Stratocaster wat uiteraard begrijpend overkomt wanneer je weet dat deze gitarist ook dweept met Pink Floyd. Als laatste brengt Michel Bisceglia samen met zijn trio een mix van meer toegankelijkere jazz met enkele composities die tot de verbeelding spreken. Klokslag 14.30 komt de vroegere festival- en jazz liefhebber aan voor het programma in de hoofdtent en daar gaat het Stéphane Belmondo Trio van start. Deze Belmondo is een fervente fan van Chet Baker aan wie hij een hommage brengt op zijn laatste album ‘Love For Chet’. Stéphane Belmondo trad reeds op in de diverse grote jazzclubs wereldwijd en buiten Chet Baker laat hij zich ook inspireren door o.a. Freddie Hubbard. Samen met Jesse Van Ruller op gitaar en Thomas Bramerie op contrabas dompelen ze de aanwezigen onder in de spirit van Chet Baker waarbij de klasse van zijn spel op trompet en bugel de menigte onmiddellijk weet te bekoren. Na een half uurtje intermezzo met Michel Bisceglia is het de beurt op het grote podium voor Bill Charlap en zijn trio. Deze Amerikaanse jazzpianist komt uit een familie die jazz hoog in het vaandel draagt want met zijn moeder Sandy Stewart nam Bill twee albums op. In 2008 werd hij lid van de befaamde ‘Blue Note 7’ een groep die werd opgericht naar aanleiding van de 70ste verjaardag van Blue Note Records waarbij ze muziek brengen van artiesten die bij dit label zijn gehuisvest. Samen met zijn trio Peter Washington op bas en Kenny Washington aan de drums brengt deze voortreffelijke jazzpianist eigen werk maar ook composities van onder meer Bernstein en Vernon Duke zoals diens ‘Roundabout’. Naarmate het aanvangsuur van Tony Bennett met Lady Gaga nadert, stijgt de excentrieke barometer hier op de Bijloke naar ongekende hoogtes want naast de talrijke jazzadepten en de vele sympathisanten van Gent Jazz krijgen ze hier ook het bezoek van talrijke fans van Lady Gaga. Deze ‘Little Monsters’, zoals ze worden genoemd, doken hier in grote aantallen op en met hun aanwezigheid, en onder leiding van een echte drag queen, wisten ze de ‘dode’ tijd hier bijzonder goed te animeren. Tegen de klok van 18.30 begon het geroezemoes in de tent ongekende proporties aan te nemen omdat de meer dan 4000 aanwezigen hun plaatsje wisten in te nemen. Een dik kwart uur later zou dan de eerste staande ovatie volgen waarna er nog andere zouden plaatsvinden. Toen ze bij de organisatie van Gent Jazz het aanbod kregen om één van de beste crooners ‘ever’ samen met Lady Gaga op de affiche te zetten waren er toch enkele criticasters die over deze keuze hun twijfels hadden. |
Toch konden ze hier in Gent deze opportuniteit niet laten voorbijgaan om 2 publiekstrekkers pur sang samen op de affiche te zetten met de zekerheid dat vele jongeren en nieuwsgierige ouderen moeiteloos de festival tent zouden doen vollopen.
Tony Bennett heeft al 88 jaren op zijn teller staan en verdient dus zonder meer het grootste respect van ons allemaal. Toen deze crooner in 2011 zijn 2de album met duetten uitbracht konden we daarop ook Lady Gaga terug vinden en samen brachten ze daarop ‘The Lady Is A Tramp’. Door die samenwerking ontstond er iets moois tussen beiden wat in 2014 resulteerde in het album ‘Cheek To Cheek’ en de rest mogen we reeds in de geschiedenisboeken schrijven. Lady Gaga hoeft dan ook al lang geen introductie meer want met haar debuut album ‘The Fame’ in 2008 werd deze ‘mother monster’ meteen wereldberoemd. Ondertussen kent iedereen wel de modeshows van deze excentrieke popzangeres en naast haar concerten durft zij ook met regelmaat provocerend uit de hoek te komen. Het aanvangsuur was hier op de Bijloke op 18.30 gezet en of dit te maken heeft met de gezegende leeftijd van Tony Bennett of het hoog party gehalte van Lady Gaga laten we hier in het midden. 4000 aanwezigen die meteen, zonder dat er één noot werd gezongen, aan een staande ovatie begonnen is misschien hier op Gent Jazz nog niet vertoond maar vanavond was dit wel het geval toen een bandje met daarop de stem van ‘Ol’ Blue Eyes’ Tony Bennett wist aan te kondigen. Samen begonnen ze aan een leuke set met ‘Anything Goes’ en de titeltrack van hun album ‘Cheek To Cheek’ waarmee de start werd gegeven van ruim anderhalf uur standards die bij vrijwel iedereen gekend in de oren klonken. Na het duet ‘They All Laughed’ was voor Gaga het moment aangebroken om een eerste keer, van de vele beurten die nog zouden volgen, van outfit te veranderen en daarbij maakte Tony Bennett dankbaar gebruik om zijn solo versie van ‘Strangers in Paradise’ door de luidsprekers te laten klinken. Telkens Lady Gaga een nieuwe outfit kwam showen werd dit voorafgegaan door kreten van verwondering die telkens weer samen gingen met een daverend applaus. Haar outfit varieerde van statige baljurken over een charleston kleedje langs een mantelpak tot burleske outfits met ‘nipple’ plakkers maar met haar roze jurk bij de vertolking van Piaf’s ‘La Vie En Rose’ oogstte ze misschien nog wel het meeste succes. Voor ondergetekende was het een eerste keer ‘kippenvel moment’ met de vertolking van het Kill Bill moment van Cher’s ‘Bang Bang (My Baby Shot Me Down)’ maar dat heeft natuurlijk met persoonlijke smaak te maken. ‘For Once In My Life’, ‘I Can Get You Anything But Love’ en ‘Let’s Face The Music And Dance’, het waren allemaal million sellers die hier vanavond de revue passeerden. Ook Tony Bennett kreeg enkele momenten van verpozing van deze Lady Gaga die mij toch wist te bekoren met haar jazz performance. Tony Bennett werd vergezeld van zijn eigen quartet en ook het quintet waarmee Lady Gaga hier uitpakte maakte dat dit een ‘enchanted evening’ werd op dese site, maar helaas kwam er met ‘The Lady Is A Tramp’ en ‘It Don’t Mean A Thing’ een einde aan deze bekoorlijke set wat gepaard ging met de zoveelste staande ovatie die tot in de binnenstad moet te horen zijn geweest. Een zonder meer meesterlijke zet van de mensen van Gent Jazz waarbij er zeker en vast een nieuwe en jongere generatie werd aangesproken die dit festival volgend jaar wel in hun agenda zullen aanvinken, al moeten ze dan weer op zoek naar een gelijkaardige sterke affiche. Sterk ook van een 88-jarig icoon die samen met een extravagante 29-jarige zo’n show in elkaar weten te steken waarvoor ze het volste respect verdienen. Ieder zijn smaak en zo heb ik woensdag voor het 2de luik van Gent Jazz zeker de Française ZAZ en onze eigenste Melanie De Biasio met stip genoteerd in mijn agenda waarbij ik ook nieuwsgierig uitkijk naar Isolde et Les Bens XL, een project van drumster Isolde Lasoen, met verder nog deze week Rodrigo y Gabriela, Van Morrison en Gregory Parker en zo zeilen ze hier in Gent al richting Gentse Feesten. ’T was vrieje goe! PS: er mochten géén foto’s gemaakt worden tijdens het concert van Tony Bennett en Lady Gaga, zodoende bleef onze camera opgeborgen. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025