Photo credit: Philip Verhaege
interview met...
De aartsvader van een witte Blues generatie
John Mayall werd geboren op 29 november 1933 in Macclasfield, Engeland. Hij groeide op met de grote jazzy 78-toeren platencollectie van zijn vader. Toch werd John op vroege leeftijd beïnvloed door boogie woogie pianisten zoals Albert Ammons. Maar ook Big Bill Broonzy was een van zijn belangrijkste mentors. In de jaren ‘60 was er een grote muzikale verschuiving in en rond de clubs in Londen. John Mayall herdefinieerde haast de blues in Engeland. Hij herinterpreteerde de sound van de Mississippi Delta en de Chicago blues. Niemand had toen gedacht dat John diverse generaties lang muzikanten zou beïnvloeden. Na zijn legerdienst in de jaren ‘50 begon hij te studeren aan de kunstacademie in Manchester. In die tussentijd leerde hij zichzelf piano, gitaar en mondharmonica spelen. Op aandringen van zijn goede vriend Alexis Korner begonnen ze te toeren doorheen Engeland. Met hun nieuwe bluessound veroverende ze al snel het continent. Alexis Korner was het boegbeeld die een groot muzikant was, maar een ruime kennis had van de bluessound. Hij moedigde echt jonge muzikanten aan die net begonnen waren. En hieronder bevinden zich ook The Rolling Stones. Alexis Korner en Cyril Davies begonnen met de bluesbeweging in 1962. De Londense blues scène was toen een ware explosie. Je had er The Animals uit Newcastle en Spencer Davis en Steve Winwood uit Birmingham. Allen kwamen ze destijds naar Londen. John Mayall’s Bluesbreakers waren een roterende band die een aantal van de meest getalenteerde muzikanten herbergde. Onder de vele namen bevonden zich ook die van Eric Clapton, Jack Bruce, John McVie, Mick Fleetwood, Peter Green, Mick Taylor en Walter Trout. In 1966 was er het baanbrekende album ‘Bluesbreakers with Eric Claton op het label Sundazed Records. Het begin van een lange carrière!
Nu hadden wij een uitgelezen kans voor een kort vraaggesprek met John Mayall. Zijn biografie is bij ieder zelfgerespecteerde bluesfanaat inmiddels bekend.
En uiteraard spreekt John het liefst over zijn nieuwste album ‘Find A Way To Care’, dat vorig jaar werd uitgebracht op het label Forty Below Records.
Nu hadden wij een uitgelezen kans voor een kort vraaggesprek met John Mayall. Zijn biografie is bij ieder zelfgerespecteerde bluesfanaat inmiddels bekend.
En uiteraard spreekt John het liefst over zijn nieuwste album ‘Find A Way To Care’, dat vorig jaar werd uitgebracht op het label Forty Below Records.
John, jij doet ook nog steeds je eigen merchandising tijdens je concerten. Hoe belangrijk vind je het contact met je fans? Ik geniet nog steeds om de mensen voldoening te schenken. Maar het is tevens een goede manier om je nieuwe cd’s te verspreiden aan een zo groot mogelijk aantal fans. Gefeliciteerd met je nieuwe album ‘Find A Way To Care’. De band klinkt geweldig en je stem is sterker dan ooit. Hoe verliep de interactie met de bandleden in de studio net als op het podium? Ja, Rocky Athas op gitaar, Greg Rzab op bas en drummer Jay Davenport zijn klasse muzikanten. De constante en de wisselwerking tussen ons is haast magisch. Dit is de ideale situatie voor elke muzikant. Je moet artiesten vinden die creatief zijn en de dezelfde liefde voor muziek hebben. En ze voldoen al deze eisen! Sinds 2013 werk je ook samen met producer Eric Corne… Eric is een geweldige producer. Hij is ook eigenaar van het label Forty Below Records. Ik mag mij gelukkig prijzen om samen te werken met zo’n grote producer. We hebben dan ook een wederzijds respect voor elkaar en er zijn plannen in de toekomst voor nog enkele opnamen. |
John, er staan een dozijn nummers op het album. En naast heel wat originele nummers bemerk ik ook enkele schitterende covers.
Wat kan je ons hierover vertellen?
Wel, de songs ‘Mother in Law Blues’ (Don Robey), ‘The River's Invitation’ (Percy Mayfield), ‘I Feel So Bad’ (Lightnin 'Hopkins), ‘Long Distance Call’ (Muddy Waters), ‘All I Want My Money Back’ (Lee Baker) en ’Drifting Blues’ van Charles Brown zijn stuk voor stuk schitterende nummers.
Bij de keuze van de bluescomposities kijk ik altijd naar de variatie in tempo en de diverse stemmingen. Zodat het eindresultaat fris klinkt. Al hou ik ook wel van wat te experimenteren in verschillende toonaarden. In de nummers ‘Find A Way To Care’ en ‘The River’s Invitation’ schittert de blazerssectie. Maar het is uiteraard niet praktisch om ‘on the road’ te gaan met zo’n blazerssectie. Maar ik geniet van hun bijdrage op het album.
Je werkte in het verleden ook vaak met ‘the late great’ John Lee Hooker. Zoals op het album ‘Padlock On The Blues’… Wat voor iemand was John Lee Hooker om mee samen te werken?
Ik ben zeer goed bevriend geweest met John Lee sinds hij in 1965 met mijn band toerde doorheen het clubcircuit in Engeland. Ik ben blij dat ik de kans kreeg voor deze opnamen voordat hij stierf.
John, je speelde in je carrière met heel wat grote en fantastische artiesten. Wat maakt volgens jou een groot gitarist?
Ongeacht het instrument… Wel, het is belangrijk dat een artiest zich tracht te onderscheiden van elke andere muzikant. Originaliteit en persoonlijkheid zijn alles!
Is John Mayall zoals goede wijn… Hoe ouder hoe beter?
Hoe langer een muzikant speelt, hoe beter hij wordt. Maar hopelijk vinden ze dat je muziek volwassen klinkt en dat het een grote impact heeft op de luisteraar!
Mister John Mayall, I want to thank you for this interview and your fantastic music!
Wat kan je ons hierover vertellen?
Wel, de songs ‘Mother in Law Blues’ (Don Robey), ‘The River's Invitation’ (Percy Mayfield), ‘I Feel So Bad’ (Lightnin 'Hopkins), ‘Long Distance Call’ (Muddy Waters), ‘All I Want My Money Back’ (Lee Baker) en ’Drifting Blues’ van Charles Brown zijn stuk voor stuk schitterende nummers.
Bij de keuze van de bluescomposities kijk ik altijd naar de variatie in tempo en de diverse stemmingen. Zodat het eindresultaat fris klinkt. Al hou ik ook wel van wat te experimenteren in verschillende toonaarden. In de nummers ‘Find A Way To Care’ en ‘The River’s Invitation’ schittert de blazerssectie. Maar het is uiteraard niet praktisch om ‘on the road’ te gaan met zo’n blazerssectie. Maar ik geniet van hun bijdrage op het album.
Je werkte in het verleden ook vaak met ‘the late great’ John Lee Hooker. Zoals op het album ‘Padlock On The Blues’… Wat voor iemand was John Lee Hooker om mee samen te werken?
Ik ben zeer goed bevriend geweest met John Lee sinds hij in 1965 met mijn band toerde doorheen het clubcircuit in Engeland. Ik ben blij dat ik de kans kreeg voor deze opnamen voordat hij stierf.
John, je speelde in je carrière met heel wat grote en fantastische artiesten. Wat maakt volgens jou een groot gitarist?
Ongeacht het instrument… Wel, het is belangrijk dat een artiest zich tracht te onderscheiden van elke andere muzikant. Originaliteit en persoonlijkheid zijn alles!
Is John Mayall zoals goede wijn… Hoe ouder hoe beter?
Hoe langer een muzikant speelt, hoe beter hij wordt. Maar hopelijk vinden ze dat je muziek volwassen klinkt en dat het een grote impact heeft op de luisteraar!
Mister John Mayall, I want to thank you for this interview and your fantastic music!
Philip Verhaege © 2016 for Keys and Chords thanks to the related photographers for the re-issue of their pictures.
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025