19 februari 2016 • Sportpaleis Antwerpen

report: patrick van de wiele • photo's: alfons maes ©

Vorig jaar had in de Lotto Arena de eerste Belgische editie van Ladies of Soul plaats. PSE-Belgium haalde toen de Nederlandse dames naar Antwerpen, en voegde daar Natalia aan toe. Het was een succes, en de vraag naar meer leidde er dit jaar toe, dat er uitgeweken werd naar het Sportpaleis, om meer mensen de kans te bieden erbij aanwezig te zijn. Bij onze Noorderburen is dit al een succesformule sinds 2014. Daar wordt het evenement in de Ziggo Dome in Amsterdam dan ook uitgespreid over verscheidene avonden. Hoe dan ook toen ik las dat Trijntje Oosterhuis er dit jaar in Antwerpen niet zo bij zijn, was ik wel wat teleurgesteld.

Maar goed, Glennis Grace, Berget Lewis, Edsilia Rombley en saxofoniste Candy Dulfer stonden garant voor een onvergetelijke show. 

Glennis Grace werd door de stemmers van Sterren.nl al 3 jaar na mekaar verkozen tot beste zangeres van Nederland. Berget Lewis is een rondborstige dame met een krachtig soulgeluid. Edsilia Rombley is de schoonzus van Trijntje Oosterhuis, en Candy Dulfer is één van mijn favoriete saxofonisten die ik al meermaals live aan het werk zag. Alle dames hebben, net zoals ik, een voorliefde voor soulmuziek. De muzikale directeur van de show, Tjeerd P. Oosterhuis (de broer van Trijntje), ging op zoek naar mooie soulnummers, en ik moet bekennen dat hij daar aardig in geslaagd is. 

Na een grootse opening met introductie door de Afro-Amerikaan Chance Howard traden de 4 Hollandse meiden op en zetten ‘Feel Good’ in.
Omringd door dansers, en met achter hen een band, bestaande een keyboardspeler, 3 blazers, een drummer, een bassist, twee gitaristen, een percussionist en 4 achtergrondzangers, was de show officieel begonnen. Aansluitend volgde Shalamar’s ‘A Night to Remember’. Toen was het de beurt aan onze Natalie om in shorts met lange witte botten een nummer te brengen, waarna Berget in een lang glitterkleed vervolgde. Natalia zette toen een medley in met ‘Reflections’ van The Supremes, gevolgd door Edsilia met ‘Baby Don’t Change Your Mind’ van Gladys Knight & The Pips. Glennis vervolgde met ‘Dancing in the Street’ van Martha Reeves & The Vandellas, waarna ze alle 5 samen ‘You Keep Me Hangin’ on’ van The Supremes, ‘Sugar Pie Honey Bunch’ van The 4 Tops, en ‘You Can’t Hurry Love’ van The Supremes lieten weerklinken. De soul droop eraf en het klonk heel vlot.
Glennis vervolgde solo met ‘Emotions’ van Mariah Carey, waarna Candy samen met Berget een funkmedley van Sly & the Family Stone brachten. Edsilia introduceerde bij ons de balladeversie van Gloria Gaynor’s ‘I Will Survive’, die na een tijdje toch op tempo kwam en in de gekende discoversie uitmondde. De zaal veerde recht , danste en juichte. Natalia koos daarna voor funk, ook met ‘Ain’t Nobody’ van Rufus & Chaka Khan, en samen met Chance Howard, een cover van Will Smith’s ‘Gettin’ Jiggy with it’. 

Verder kwamen ze alle 5 samen weer op en zetten de volgende medley in met fragmenten van songs van overleden artiesten, zoals ‘A Change Is Gonna Come’ van Sam Cooke, ‘Fever’ van Little Willy John, ‘Georgia on my Mind’ van Ray Charles, ‘Unforgettable’ van Nat King Cole en dochter Nathalie in een saxversie door Candy, ‘This Will Be’ van Nathalie Cole, ‘Last Dance’, ‘Bad Girls’ en ‘Hot Stuff’ van Donna Summer. 

Het feestje ging verder met de volgende swingende medley met ‘Single Ladies’ van Beyoncé, ‘Never Gonna Get it’ van En Vogue, ‘Would I Lie to You’ van Charles & Eddie, ‘Shame, Shame, Shame’ van Shirley & Co, ‘Back to Life’ van Soul II Soul, ‘Brick House’ van The Commodores, ‘Remember the Time’ van Michael Jackson, ‘That’s the Way’ van KC & The Sunshine Band, ‘Good Times’ van Chic, ‘Last Night a DJ Saved my Life’ van Indeep, ‘I’m Your Baby Tonight’ van Whitney Houston, ‘Blame it on the Boogie’ van The Jacksons, ‘Dance Little Sister’ van Terence Trent Darby, ‘Uptown Funk’ van Mark Ronson waarop de zal weer rechtveerde, ‘Kiss’ van Prince en ‘Shake Your Body down to the Ground’ van The Jacksons’ dat het eerste deel afsloot. Want toen was het tijd voor de pauze. 

Met Gladys Knight’s ‘Licence to Kill’ uit de gelijknamige James Bond film traden Natalia en Candy op, waarna Edsilia op gevoelige wijze de Lionel Richie ballade ‘Hello’ zong, terwijl ze op de piano zat. Daarna koos Berget voor Adele’s ‘Hello’. Candy bracht een verrassend solomoment toen ze op een elektronisch blaasinstrument de intro zette voor het funknummer ‘No Diggity’, samen met Chance. En aansluitend zette de broer van Trijntje zich weer aan de piano, waarna ze allen samen kozen voor Leo Sayer’s ‘When I Need You’. Natalia vond dat het tijd was om een klapke te doen, en vertelde ons dat ze 21 jaar geleden, op veertienjarige leeftijd haar eerste optreden deed, en toen Whitney Houston’s ‘The Greatest Love of All’ zong. Ze wou dat nu herhalen, en geloof me vrij, ze deed het prachtig, en de zaal veerde dan ook weer recht. 
Glennis en Edsilia zetten er de beuk in met het opzwepende ‘Conga’ van Gloria Estefan, gevolgd door ‘Let’s Get Loud’ van Jennifer Lopez. En Berget, die deed niet onder met haar Tina Turner imitatie van ‘Addicted to Love’ en van ‘Nutbush City Limits’. Natalia vervolgde met respectievelijk Michael Jackson’s ‘Don’t Stop till You Get Enough’, Sylvester’s ‘Do You Wanna Funk’ en Michael Jackson’s ‘Workin’ Day & Night’ en ‘Wanna Be Startin’ Something’. 
Tenslotte kwamen ze alle 5 weer samen en de volgende medley kwam op de proppen met Third World’s ‘Now that We Found Love’, Diana Ross’ ‘My Old Piano’, Karen Young’s ‘Hot Shot’, Kool & the Gang’s ‘Celebration’, CC Peniston’s ‘Finally’, Earth, Wind & Fire’s ‘Boogie Wonderland’, Womack & Womack’s ‘Teardrops’, Pharell Williams’ ‘Happy’, James Brown’s ‘I Feel Good’ en The Supremes’ ‘Ain’t no Mountain High Enough’.

Hier en daar zaten in deze show enkele songs die ik niet herkende, maar het merendeel heb ik toch voor jullie opgesomd. 
Het was dan ook een opwindend concert met tal van hoogtepunten, een echt soulgebeuren, waarvan ik hoop dat het volgend jaar herhaald wordt!

Met dank aan PSE Belgium