|
Zo’n drie jaar geleden zat ik hier ook voor het toenmalige optreden van soulster Lionel Richie. En om aan de onvermijdelijke files om te ontsnappen, was ik vroeger naar Antwerpen gekomen, maar desalniettemin stond ik toch weer op die verrekte autostrade en ring aan te schuiven.
De nieuwe wereldtournee van Lionel heet ‘All the Hits all Night Long’, en zo weet je meteen dat je je mag verwachten aan een resem van zijn belangrijkste hits. Nu heeft Lionel genoeg hits om een avond mee te vullen, en die blijven tijdloos. Maar eerst mocht de Noorse singer-songwriter Marion Raven de spits afbijten voor deze afgeladen zaal. Marion is mij totaal onbekend en bracht met haar trio Engelstalige pop. Zijzelf zong en speelde akoestische gitaar, met een gitarist en een keyboardspeler achter haar. Voor sommige nummers ging zij ook achter een keyboard zitten. Zij vertelde dat ze blij was dat ze met Lionel op wereldtournee mocht, en dat ze dankzij de muziek van haar pa, zijn hits goed kende. In 2007 had ze een hitje met een cover van Celine Dion’s ‘It’s All Coming Back To Me Now’, dat ze toentertijd in duet bracht met Meatloaf. Deze laatste was hier uiteraard niet aanwezig, aldus bracht ze het liedje alleen. En na een halfuurtje hield ze het voor bekeken. "Ik kan niet wachten om naar België terug te keren," had Lionel al op voorhand verklaard, "Het publiek is altijd zo fantastisch en ik amuseer me rot als ik in België ben. Mijn nieuwe show is één groot meezingfeest en ik kijk er dus naar uit om samen te zingen met het Belgisch publiek!" Toch liet hij nog ongeveer een uur wachten totdat ‘Hello, is it me you’re looking for?’ weerklonk. Dat ging naadloos over in het up-temponummer ‘All Around the World’, eigenlijk symbolisch voor zijn wereldtournee. Achter hem stond de band met een gitarist, een drummer, een saxofonist/mondharmonicaspeler, een bassist en een keyboardspeler. Onmiddellijk daarna schakelde Lionel over naar het zachtere ‘Penny Lover’, waar de Commodores ballade ‘Easy’ op volgde. Hij zette zich daarvoor aan de piano, laste tussenin een stukje uit ‘My Love’ in, om daarna met een reggaeachtige versie van ‘Easy’, te eindigen. Er kwam nog een ballade, het mooie ‘Ballerina Girl’. Aansluitend liet hij iedereen rechtstaan voor het opwindende ‘Running with the Night’, met tussenin een “dance” gedeelte, wat de song eigentijdser maakte. Wat mij opviel is dat we deze avond een erg energieke Lionel te zien kregen, in tegenstelling tot de vorige keer, toen hij wat ziek op het podium stond. Hij is ondertussen 65 geworden, maar dat zou je hem niet aangeven. “Er zijn 3 soorten mensen in het publiek vanavond” zei hij. “De eerste groep zijn de fans die me al kennen van in mijn Commodores tijd. De tweede groep ontdekte me met ‘All Night Long’, en de derde zijn de jongeren, die me via hun pa of ma leerden kennen. Speciaal voor deze laatste groep heb ik 3 songs uitgekozen die ik zal verklaren.” |
Hij
zette zich weer aan de piano, en de Commodores ballade ‘Still’ volgde,
nadat hij uitgelegd had dat we alle relaties gehad hebben, die
scheefgelopen zijn. Precies op het moment dat je in de put zit, greep je
naar deze track.
De tweede song kwam er nadat hij beseft dat zij relatie met die speciale persoon gedaan was, toen je haar/hem zag met iemand anders. Dan greep je naar de track ‘Oh No’. En wanneer je gek van verliefdheid was, dan paste ‘Stuck on You’ daar uitstekend bij. En toen was het tijd voor dansen en meezingen, want de funk van de Commodores hit ‘Brick House’ werd op ons losgelaten, met tussenin een stukje uit de Ohio Players’ ‘Fire’. De inspiratie voor de volgende track werd aangereikt door zijn vader en geïnspireerd door zijn moeder, dus het was maar normaal dat Lionel hem opdroeg aan zijn ouders. Ja, hij bracht ‘Three Times a Lady’, waarmee zijn vader zijn moeder eerde. Daarna heeft vader hem jarenlang geplaagd met de vraag “Where is my Money?”. Het werd weer rustiger met de Commodores ballade ‘Sail On’, waarna ‘Lady (You Bring Me Up)’ uit de boxen spetterde. “Ik heb gebeld naar Diana Ross, en haar gevraagd om naar Antwerpen te komen, maar ze zei “no”, “ vertelde hij. “Maar ik heb Diana niet nodig om de volgende song te brengen, want ik heb hier duizenden vrouwen.” En hij vroeg aan die vrouwen om met hem het wereldbekende duet ‘Endless Love’ te zingen. Daarop volgde ‘Angel’, dat hij 3 jaar geleden nog met Natalia bracht. Het ging verder up-tempo met ‘Don’t Stop the music’ en ‘You Are My Destiny’. Daarna kwam de hit uit de film ‘White Nights’, namelijk ‘Say You, Say Me’. En toen brak de hel los, want de zaal stond letterlijk op zijn kop voor de danshit ‘Dancing on the Ceiling’. Iedereen veerde recht en danste en zong mee. “Overal ter wereld, over grenzen heen, zingt men de volgende song” zei hij en de tophit ‘Hello’ werd ingezet. En afsluiten deed hij daarna met de song waarop iedereen zat te wachten, en dat was uiteraard ‘All Night Long’. Weer veerde iedereen recht om luidkeels mee te zingen en te wiegen. Op het einde nam Lionel afscheid, maar het publiek, dat bleef roepen en eisen om meer… Wat een concert! Klasse van begin tot einde! Lionel heeft eens te meer bewezen dat hij één van de weinige volbloed soulartiesten is die er na meer dan vijfentwintig jaar nog steeds staat. Indien je er bij was zal je dat zeker kunnen beamen. Indien je er niet was, heb je wat gemist! Met dank aan www.livenation.be |