|
21 september 2018 |
Het was alweer een jaartje geleden dat wij Al Paone van de Al Paone Band en Mary, frontvrouw van Along Comes Mary samen aan het werk zagen. Wij waren toen overdonderd van het talent, vakmanschap en prestaties die ze samen met hun zevenkoppige band neerzetten. Het was dus een blij weerzien.
Na het obligate woordje van de Schepen van Cultuur bij het inluiden van het nieuwe theaterseizoen, was het de beurt aan Al & Mary. Waren zij vorig jaar al fantastisch, wel het lijkt misschien ongelooflijk, maar ze deden er nu nog een serieuze schep bovenop. De band had er plezier in en alles verliep losser en spontaner, kenmerken die alleen bij talentvolle artiesten horen. Mary is bovendien niet alleen een fantastische zangeres, maar het entertainen en zelfs het acteren zitten ook in haar bloed. Al straalt dan weer een flinke dosis Italiaanse charme uit, zodat de diverse facetten van het liefdesspel, feilloos gebracht konden worden. Als tools gebruikt het duo de swing, jump en smooth jazz die overheersten in de ballrooms en dancehalls van het naoorlogse Amerika. Plaatsen waar mensen mekaar ontmoetten en liefdes ontstonden. Liefdes die net zo goed even vlug verbroken werden als dat ze ontstaan waren. Mekaar aantrekken, passionele verliefdheid, ontrouw en gebroken relaties definieerden de sfeer die Al & Mary met overtuiging neerzetten. Om die sfeer nog kracht bij te zetten, werden op de achtergrond in ‘stomme film stijl’, foto’s van het duo met bijhorende uitleg geprojecteerd. Al verklaart al vlug zijn liefde, gevolgd door ‘A Rockin’ Good Way’. Mary valt als een blok voor Al’s charme met ‘Well Alright, Okay, You Win’. Al, op zijn beurt, is in de wolken en zet een knappe versie neer van Louis Prima’s ‘Oh Marie’, waarbij hij een leuke ‘call and response’ voert met de blazerssectie. Romantiek viert daarna hoogtij met ‘Something Stupid’. Lang duurt het mooie liedje echter niet. Al is een charmeur, wat hij later ook zal toegeven in ‘Just A Gigolo’ en in de plaatselijke pizzeria valt hij al snel voor ‘Angelina’. Mary laat zich echter niet doen en grijpt ook haar kansen, maar krijgt als gevolg het etiket ‘The Lady Is A Tramp’ opgeplakt. Aantrekken en afstoten wisselen mekaar af. |
Dat etaleert het tweetal met een sublieme versie van het door Johnny Cash en June Carter bekend gemaakte ‘Jackson’. Al en Mary gooien het country arrangement over boord en dompelen het nummer in een zwoele jazzy sfeer. Subliem en tevens een nummer waarin Mary schittert als een meesterlijk geslepen diamant. Een tearjerker ontaardt al vlug in meligheid. Een valkuil waar menig artiest in trapt, maar niet Al & Mary, dat lieten ze horen in ‘Cryin’ Time’. Traantjes drogen gelukkig ook op, de zon schijnt weer achter de wolken en het leven lacht hen weer toe tijdens het instrumentale ‘Lie Vie En Rose’. Nog maar net op tijd zijn ze voor ‘Get Me To Church In Time’ waarna het feest kan losbarsten. Feesten kan je moeilijk alleen en Al en Mary nodigen het publiek dan ook uit mee te zingen met ‘Jump, Jive And Wail’. De liefde zegeviert en rockend zingt het duo zich naar het einde van de voorstelling. Een voorstelling die om een bisnummer smeekt. Dat brengen Al & Mary tijdens een intiem moment, zittend op de rand van het podium met ‘You’re Nobody ‘Til Somebody Loves You’. Liefde ten top! Liefde die tot slot nog eens extra bezegeld wordt met ‘Ain’t No Mountain High Enough’.
Al en Mary zijn een prima op mekaar ingespeeld duo, dat diverse muziekgenres beheerst. Gesteund door deze competente, kwalitatief hoogstaande band, zijn ze zonder meer klaar voor het buitenland. Hopelijk krijgt de Al & Mary Band nog een vervolg, want zoveel in schoonheid omgezet talent kan en mag niet verloren gaan. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025