24 februari 2018
cc DE BREUGHEL, BREE

Report: LAMBERT SMITS
​fOTOS: LAMBERT SMITS ©


Met dank aan: Jan Coonen en CC De Breughel
 

​​Het betere Nederlandstalige lied, destijds gebracht door een zichzelf op akoestische gitaar begeleidende troubadour, heeft in de loop der jaren een grote evolutie doorgemaakt. In de jaren zeventig werd de term ‘kleinkunst’ gemeengoed en boomde het genre. De beoefenaars van het genre begonnen ook interesse te tonen in elektrisch versterkte gitaren, zodat al vlug een volledige band het podium vulde. Dit was ook de ideale setting om rock en pop in een Nederlandstalig gestoken jasje te brengen. Al vlug dook de term ‘Vlaamse rock’ dan ook op in recensies. Die ‘Vlaamse rock’ groeide, werd volwassen en is niet meer weg te denken uit het muzikale landschap. En toch is er nog altijd ruimte om te evolueren en te groeien. Daarvan is Buurman het levende bewijs. Muzikaal injecteert Buurman hun muziek met computergestuurde loops, maar ook visueel bewandelt de band nieuwe paden. Door middel van geprojecteerde videobeelden, mondt het optreden uit in een totaalbeleving. En dit is nieuw. Met beelden van een in een lege Martinifles aangespoeld bericht, startte zanger en akoestisch gitarist Geert Verdickt zijn reis. Een reis waarop hij zijn publiek begeesterde met persoonlijke herinneringen aan plaatsen, liefdes en de daarbij horende emoties. Een trip met dochterlief naar Parijs, een bezoek aan een vriend in Kaapstad, het als bij wonder ontstaan van een nieuwe song aan de hand van een tekening van Geerts zoon, een liefde die al eindigde vooraleer zij begon, vergankelijkheid in al zijn vormen en facetten, een auto-ongeluk dat hem overkwam, het zijn onderwerpen die Geert subliem weet te verwoorden, verpakt in prachtige melodieën. 

Bovendien is hij ook een fantastische verteller, waardoor zijn liedjes nog aan kracht toenemen. De aangespoelde fles had Geert meegebracht, opende ze, haalde het briefje eruit en las het gedicht voor. Een intiem moment! Eind vorig jaar bracht Buurman hun vierde album ‘Dans En Dwaal’ uit. Een titel die perfect de kern van Geerts songs weergeeft. De uit dat album gebrachte songs als het tweeluik ‘Alles Wat Je Niet Kapot Maakt’ en ‘Het Maakt Je Sterker, ‘Kuiltjes Als Ze Lacht’, ‘Achter De Horizon’, ‘Zo Voorbij’ en ‘Bladeren Van Goud’ illustreerden het vakmanschap van deze Limburgse singer/songwriter. Buurmans eerste single ‘God, Ik En Marjon’ is zonder meer een tijdloos lied en won bij deze live uitvoering nog aan kracht. Voor gitarist Stijn Gevaert was Bree een thuismatch en voor de kleine Arthur wellicht de dag van zijn leven toen hij met de ukelele naast nonkel Stijn op het podium mocht staan.
Leonard Cohen was Geerts eerste muzikale held. Een ode aan hem mocht dan ook niet uitblijven. In tegenstelling tot het coveren van een nummer van Cohen, had Geert een mooie vertaling gemaakt van ‘Take This Waltz’, dat hij bracht als ‘Wals Met Mij’.
Een optreden van Buurman is niet enkel een muzikaal gebeuren, maar eerder een film waarbij de songs als bloedmooie soundtrack fungeren. Geert, Xavier, Stijn, Laurens en Koen bedankt voor deze geweldige avond.