28 november 2018
CC Zwaneberg, Heist-op-den-Berg


REPORT: marino serdons
​FOTOS:   Steven T’joen ©


MET DANK AAN: vzw Licht en Liefde

Een uniek concert van Cappaert in complete duisternis!
Een bescheiden aantal muziekliefhebbers verzamelden vorige woensdag in de aula van cc Zwaneberg.  In groepjes van zes, netjes achter elkaar en hand op schouder verbonden, begeleidden enkele blinden van vzw Licht en Liefde ons stuntelig door een pikdonkere zaal naar de zitplaatsen.  Een hachelijke onderneming zonder visuele zintuigen. Een zekere ongemakkelijkheid, ‘angst voor het onbekende’, nam de plaats in van zelfverzekerdheid.  Een harde confrontatie met het leven in duisternis.  Ons lot in hun handen van mensen met een visuele beperking: even de omgekeerde wereld.  Zo onwennig als het voor de bezoekers was, zo zenuwslopend moet het ook voor de muzikanten op het podium geweest zijn.  Het eerste halfuur werd er in de volledige duisternis gemusiceerd.  Een huzarenstukje op het podium, een openbaring in de schouwburgzeteltjes.  Aandacht ging naar elke detail van het instrumentarium en de zuivere zang van Annelies en Sarah Cappaert.  Optimaal genieten van de melancholische songs uit hun recente album ‘Warrior Of The Good.   Ondertussen rezen er ook vragen: Waar situeert zich dat podium juist? Hoe zien de muzikanten eruit?  Met hoeveel zijn ze eigenlijk?  Een hoop vraagtekens die bij het eerste lichtschijnsel toch verraste. Het podium lag vol met herfstbladeren, op de achtergrond  een scherm met badkuip in het bos (zoals op de cd-hoes) en de zussen Cappaert op de voorgrond, al dan niet gezeten op een stoel.  Een te netjes symmetrische opstelling geflankeerd door vier musici, die de zangeressen  achter hun micro een veilige schuilplaats boden om niet te verdwalen op het podium, laat staan er af te donderen in het pikdonker. 

Een technisch heel knappe belichting maakte echter veel goed. Mooi doordachte halfduistere sfeerbeelden imponeerden een met verstomming geslagen publiek.  Het muzikale huzarenstukje lag voor de rest in handen van niemand minder dan Steve Willaert op keyboard en lapsteel, een bescheiden Bert Verschueren op gitaar, de blonde Nederlander Pim Dros op drums en Wouter Berlaen op contrabas. Met een poëtische terugblik op no-nonsense rijm, kregen de heren een verdiend applaus. Het licht in de duisternis zorgde ook voor een reflectie over de zangtechnische prestaties van Annelies en Sarah. De heldere stemmen waren aan elkaar gewaagd en vertolkten perfect de emotionele geladenheid van Annelies’ composities. Geef toe, het beladen ‘Orange Sunset’,  het hitgevoelige up tempo  ‘Shaken Or Stirred’ en het oosters getinte ‘Emotional Complexity’ zijn juweeljtes in handen van een perfect op elkaar ingespeelde band. Een betere promotie voor het prachtige album ‘Warriors Of The Good’ was niet mogelijk. De organisatie van het concert lag in handen van de vzw Licht en Liefde, in samenwerking met het creatieve duo Cappaert,  en slaagde alvast  in haar opzet om hun kant van het leven te belichten/(verdonkeren?).
Bij het verlaten van de (nu verlichte) zaal kregen de toeschouwers nog een vergrootglas als geschenk.  Wou men iets duidelijk maken?   Vzw Licht en Liefde verdient elke steun!  En als het van Cappaert afhangt krijgen we nog een serie ‘dark concerts’ in het volgende theaterseizoen. ​​