25 MEI 2018
muziekodroom, hasselt
​
Report: MARINO SERDONS
​fOTOS: stefan meekers ©


Met dank aan: Metadrone en muziekodroom
 

support: hidden trails

​Aarzelende start voor Hidden Trails, de psychedelische indieband uit Diest.  Wat sampling op de achtergrond, opzwepende ritmes, bezwerende sounds en shoegaze ontbrak eveneens. Zoals verwacht moest de band even wennen aan zaal en publiek (veel eigen publiek). Zang (zwakke tenor) ging wat verloren en soundmixing was wat rommelig. Na een halfuurtje keerde het energiepeil in hun voordeel. Knappe meeslepende soundscapes vlieden als lsd uit hun gitaren. Ook al staken de composities niet altijd even melodisch en vakkundig in elkaar. Toch was er Magie! De slotsong kreeg een softe prog intro en barstte nadien uit in een harde groove met space als background. Sterk werk van die loterbollen (en die naam alle eer aandeden.  Het Duitse Colour Haze, ouwe rotten in het vak, met al twaalf albums op hun actief, deed het beste vermoeden.  Ruisen van de zee en  kleurrijke videobeelden lokten het publiek terug in de zaal. Met een experimentele Pink Floyd sound startte Colour Haze voor een indrukwekkend concert. Knap opgebouwde songs met een stevige riff richting crescendo. 

​Tempowisselingen, slechts sporadisch vocaal, gevarieerde percussie en virtuoos gitaarwerk in wisselende toonaarden. Voeg daar nog het free keyboardspel bij en je krijgt de betere progrock . Ludiek intermezzo: plots interfereerde een radiouitzending (echt ongewild) door de luidsprekers.  De band was amused maar speelde er losjes overheen.  Met ‘Love and Tears’ spuwden de Duitsers heavy psychedelische grooves over het publiek. Hallucinerende kleuren doorkliefden de zwarte ruimte. Een spacewind maakte de overgang naar zware jazzy basakkoorden. Ondanks lang uitgesponnen nummers, kon de sfeer niet stuk. Boeiend in zijn complexiteit. En dan vettige gitaarriffs en waanzinnig orgel onder de stem van gitarist Stefan Koglek.  Een mix van Cream en Grand Funk maar dan zonder blues of funk, en een snuif Hawkwind en Black Sabbath. Eigenlijk? De unieke stijl van Colour Haze.
Een heavy concert uitmondend in een psychedelisch delirium.