8 september 2018
olt rivierenhof, deurne


REPORT: marino serdons
​FOTOS:  STEFAN MEEKERS ©


MET DANK AAN: Greenhouse Talent EN
​                           OLT RIVIERENHOF
Een waardige afsluiter voor het OLT.  David Crosby, oprichter van de legendarische The Byrds en het roemrijke Crosby, & Nash (with or without Neil Young), bracht niet alleen  oude hits maar liet zich vooral opmerken met knappe jazzy songs van zijn  huidige CPR-band.
OLT Rivierenhof heeft een prachtig seizoen achter de rug met topacts badend in een overdadige zomer.  De Californische David Crosby verscheen echter met dikke jas en muts waaronder wapperende grijze haren.  “It’s not the first time in Belgium, I’ve been here before, but it’s cold”.   Hieruit bleek dat de jeugd niet meer van hem was.  Op 77-jarige leeftijd zong hij nochtans een loepzuivere set met gekende songs als Guinevere, Eight Miles High en Wooden Ships.  Uitzonderlijk eerlijk vertelde hij ondertussen over zijn junkie verleden, waarbij Jackson Browne hem gered heeft van een gewisse dood. Algemeen respect vloeide uit het publiek  richting David’s hart.  En dan volgde die betreffende song Delta, een lied over kansen en keuzes maken.  Omdat de kou hem toch bleef parten spelen zong David met de handen in de broekzak, zo zijn vingers soepel houdend om af en toe toch de gitaar ter hand te nemen en enkele prachtige nieuwe nummers, overgoten met een sausje van jazz en harmonie, te laten horen aan het enthousiaste publiek.  Al enige tijd toert hij met de huidige bezetting waarbij toetsenist James Raymond en gitarist Jeff Pevar zijn CPR (Crosby, Pevar, Raymond) vormen.  
​Elk op hun terrein schitterende muzikanten die niet aarzelen om improviserend wat versieringen aan te brengen in de harmonieuze melodieën.  ‘Sky Trails’ werd gespeeld in duo met zoon (jawel, teruggeroepen uit adoptie) James Raymond die een klarinet uit zijn keyboard toverde.  In het gezelschap bevonden zich ook twee dames namelijk de bassiste Mai Agan en een tweede toetseniste Michelle Willis.  De uit Estonia afkomstige Mai scheen er echter niet veel zin in te hebben,  de Canadese  Michelle echter  overtuigde  met een mooie zangstijl in haar eigen composities.  Ook politics bleven niet uit (zoals het afgelopen jaar bij elke Amerikaanse band). David overweegt  om in Canada te gaan wonen om aan de gekke Trump te ontsnappen.  Of zijn het zijn laatste hormonen die opspelen? Maakt niet uit, want het was een fantastisch sterk concert met zowel oude, nieuwe, bluesy en jazzy songs met harmonieuze zangpartijen en muzikale virtuositeit.  Niet alleen David vond het een goede prestatie, gezien het duimpje dat regelmatig richting partners ging, ook het publiek genoot van elke seconde.
Beloning kwam in de encore met meezingers ‘Almost Cut My Hair’ en ‘Ohio’.  Een  wonderbaarlijke avond die eigenlijk moest afgesloten worden met een lekkere Dekoninck en de nu reeds legendarische frietjes van zoete patat met ponsie-saus.