18 OKTOBER 2018
CC dE BREUGHEL (DE WOLKEN), BREE


REPORT: LAMBERT SMITS
​FOTOS:  LAMBERT SMITS ©


MET DANK AAN: DE WOLKEN EN jAN cOONEN

In zijn thuisland Amerika behoort David Luning tot de nieuwe lichting singer/songwriters die een groot aantal fans achter zich mogen scharen. Niet verwonderlijk als je weet dat David niet voor één gat te vangen is. Wij hadden reeds wat filmpjes op Youtube bekeken en merkten onmiddellijk dat David en zijn band echte publiekslievelingen zijn. In de Wolken kon hij niet rekenen op een volledige backing band, maar enkel op Ben Dubin op staande bas. Daardoor werd de sound natuurlijk wat uitgedund, maar dit deed geen afbreuk aan zijn performance. De groep singer/songerwriters waartoe Luning behoort, gooit het rustige van degelijke lyrics voorziene luisterliedjes niet volledig overboord, maar vult ze aan met songs die niet moeten onderdoen voor die van stevige rockers. Bovendien heeft David ook de kwaliteiten van een rasechte stand-up comedian. Vanaf de aanvang had hij met zijn grappen en grollen het publiek op zijn hand. David is een grote fan van John Prine en het verhaal dat hij vertelde over de ontmoeting met zijn idool was hilarisch. Davids songs bespelen de meest diverse genres. Zo werden typische singer/songwritersnummers probleemloos afgewisseld met naar rock of bluegrass knipogend werk. Uit zijn recent uitgebracht album ‘Restless’ noteerden wij zijn enige banjosong ‘Danger’, een prachtig bluegrassmoment. Zijn debuutalbum ‘Just Drop On By’, leverde dan weer het veelzeggende ‘Buddies Till The End’ op. Welk genre hij ook bespeelt, zijn teksten zijn steeds relevant. Reizen, relaties en trucks zijn maar enkele van zijn vele invalshoeken. Zo was ‘My Baby Blues On Wheels’ een trucksong die het genre zonder problemen oversteeg. Zijn fascinering voor legendarische koppels als Bonnie & Clyde, resulteerde dan weer in een ontwapenend ‘Royalty’. 

David heeft gelukkig ook nog een gevoelig kantje. In het bloedmooie ‘Bed Of Roses’ liet hij zijn emoties de vrije loop, zodat het zeker het intiemste moment van het optreden betrof. Dat de goede raad die een vader aan zijn zoon meegeeft, een fantastisch nummer kan opleveren, heeft David goed begrepen met zijn ‘Be Like Gold’. ‘How Long’ zette dan weer de vragen die wel eens door het hoofd van een man durven spoken, op muziek. Het ernstige hoeft echter niet steeds de bovenhand te halen. Daarvoor zijn de ‘drinking songs’ de ideale uitlaatklep. Dit onderdeel scoorde onverbiddelijk met het rockende ‘Whiskey Bottle’. Hoe je het publiek warm kan maken voor een ‘sing along’, toonde David in een ander nummer, door het publiek luidkeels ‘more beer’ te laten roepen. Van ambiance gesproken! Ambiance die nog een boost kreeg toen beide heren unplugged voor het podium hun set voortzetten. David is niet alleen een krak op de akoestische gitaar, maar ook op mondharmonica kan hij aardig zijn mannetje staan. Een kwaliteit die ook Ben tot op het bot beheerst. Afsluiter ‘Ain’t Life A Beautiful Thing’, was hiervoor het gedroomde moment. Ben zette het nummer in met een aanzwellende en langzaam op snelheid komende partij, die halfweg het gezelschap kreeg van Davids smoelschuiver, zodat een heus harmonicaduel ontstond. Een duel waarbij zowel David als Ben als overwinnaar uit de bus kwamen en wat meteen de apotheose was van een avond die zowel muzikaal als humoristisch, een hoogstandje was.