|
5 AUGUSTUS 2017 (DAY 2) |
De nachten zijn kort en de weg is nog lang te gaan. Tussen de buien in, haast ik mij weer naar de Abdij van Floreffe. Dag 2 van Festival Ezperanzah! Zal voor mij een ware ontdekkingstocht zijn. Geen enkele naam op de affiche vandaag komt mij bekend voor. Ik ben benieuwd.
Mijn muzikale zoektocht begint op de Futuro Scène waar de groep My baby, een trio noorderburen, zijn opwachting maakt. Ze brengen ons erg authentieke psychedelica in Dance modus. Al snel geraakt het plein in trance van de stevige beat, het zweverige gitaarspel en zwoele zangpartijen. Ik vind de drie wat onwennig lijken op het podium. Hun muziek zet aan tot overmatig gebruik Hollandse rookwaren. Hun muziek wordt aangevuld met een oudere exotische gitaar. Ze hebben doelbewust voor instrumenten gekozen uit een ander tijdperk. De sonoriteit is duidelijk een mix uit de jaren ’70 en begin ’90 tijdens de kleine psychedelica revival. Het is een leuke start. De organisatie van Esperanzah! heeft met BCUC meteen een schot in de roos. Ze worden nl. omschreven als de nieuwe goden van de Zuid-Afrikaanse Rock. Het is de ware sensatie van 2017. BCUC staat voor "Bantu Continua Uhuru Consciousness", dit betekent " De mens beweegt naar vrijheid van geweten ". Jovi Nkosi, de zanger, vliegt er meteen in als een bezetene. Hij wordt goed omringd door 4 percussionisten, één bassist, dit is het enige elektrisch instrument op scène en een achtergrond zangeres met een joekel van een stem. We hebben te maken met een vol plein zo vroeg op de dag. Vanuit Johannesburg brengen ze ons een mix van uiteraard traditionele Afrikaanse ritmes, maar ook soul, rock, blues en funk. BCUC is zuivere dynamiet! Ze lijken wel on-stop-baar. De tijd vliegt en zij blijven maar doorspelen. Zelfs de zon komt het plein opdansen samen met wat wolken. Wat een contrast met: Sages comme des sauvages. Het Frans duo Ava Carrière en Ismaël Colombani zorgen voor een muzikale Patchwork. Ze worden bijgestaan door een erg ernstige dame op Hobo en een genie op slagwerk. Ik heb het gevoel dat ik naar een animatiefilm aan het kijken ben. Al zijn het geen kinderliedjes, toch zitten we volop in die sfeer. Maar het lachebekje van Ava en haar muziek begint mij wel snel te vervelen. Dan maar pauze zou ik zeggen. Het is hoog tijd om te eten en te drinken. Je vindt er frietjes, pita, maar ook veganistische zoute wafels of een brochette van krekels met kerstomaten. Voor mij wordt het een ruime portie Samosa uit La Réunion. Al is het een festival die zich als familiaal omschrijft, toch vind ik dat er dit jaar erg veel jonge kinderen aanwezig zijn. |
Minder kindvriendelijk is Mashrou'leila uit Libanon. Deze grootse groep is één van de boegbeelden van de Arabische Lente. Met een overdosis aan “Good vibes” hebben ze het vooral over seksuele vrijheid. Zanger en boegbeeld doet mij denken aan Freddy Mercury. Hij is zowel fier als verlegen, heeft een prachtige snor en uitzonderlijke vocale kwaliteiten. Spelen doen ze zonder drummer. Dit is Popmuziek voor het Eurovisiesongfestival.
Trouwens, zij zouden wel meteen kunnen winnen dan. Op de Alpha scène mogen we kennis maken met Elida Almeida. Deze leuke jonge dame komt uit de Cap-Verdische eilanden. Ze heeft duidelijk de allerlaatste buien van het week-end weggejaagd met fris, funky & tropische wereldmuziek. Haar traditionele repertoire brengt ons een ode aan de schoonheid van het eiland. Het feest begint nu echt. Ze haalt een gast uit het publiek om een dansje te plaatsen. Twerken doen ze beide als de beste. Deze avond kan niet meer stuk. Soms lijkt ze wel broos, maar wat een sensualiteit! Ik kijk toch een uit naar een vakantie in de Cap-Verdische eilanden. De absolute headliner van de dag is niemand minder dan IAM. Deze rappers zijn voor de Franse muziekwereld wat de Beasty Boys zijn voor de rest van de wereld. De mannen, Akhenaton (Philippe Fragione), Shurik'n (Geoffroy Mussard), Khéops (Eric Mazel), Imhotep (Pascal Perez), komen uit Marseille en zijn actief sinds 1989. Vlotte voorstad muziek kan je het noemen. Ze brengen ook hier een ware volksverhuizing tot stand. De organisatoren hebben met rede extra veiligheidsmaatregelen voorzien. Het plein kraakt onder het volk. Er is geen doorkomen meer aan. Ik heb het snel begrepen. Dit is helemaal niet mijn stijl. Maar ik geef wel toe dat hun uitgekozen loops en zang(rap)partijen ook hier er weer een feest van maken. De buiten temperatuur is zodanig gezakt, dat het augustus onwaardig is. Ik heb kou en wil naar huis. De rest is voor morgen. Bedankt Ezperanzah! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025