Crushing The Fortress
|
|
31 MAART 2018 |
|
Amai gasten, wat een feestje was me dat !!!
Ik dacht, laat ik maar ineens met de eindconclusie beginnen, kwestie om duidelijk te maken hoezeer ik ondersteboven was (en dat mag u letterlijk nemen, zie verder in deze review) van dit memorabel concertje. Memorabel omwille van meer dan één reden maar laat één van de belangrijkste redenen toch zeker de locatie zijn, namelijk het zeer mooie kasteel De Renesse in Oostmalle. Een niet alledaagse locatie voor een metalconcert, to say the least. Onder de noemer Renessound willen de beheerders van het domein een brug slagen tussen kunst en rock 'n' roll. Door middel van clubconcerten weerklinkt er daarom regelmatig gitaargeronk en dromgeroffel doorheen de muren van het kasteel. Check zeker ook eens de facebookpagina van deze mensen. In September vorig jaar bracht Evil Invaders hun tweede langspeler 'Feed Me Violence' uit, een stevige moederminnaar van een LP waarmee ze op muzikaal vlak een enorme stap voorwaarts zetten en aantoonden een band te zijn die op internationaal niveau kan en zal meespelen. Of hoe je old school 80's speed metal toch heel eigentijds kan laten klinken. Een stel ambitieuze honden dus en daar is verdomme niets mis mee. Megabenieuwd en evenveel (misschien zelfs meer) als fan dan als reporter trok uw dienaar op 31 Maart dus richting Oostmalle. Op de affiche werd ook een pre- en afterparty aangekondigd, vandaar dat de deuren al om 19:00u open gingen terwijl de band zelf pas om half tien zou spelen. Echter, buiten wat bekende metaltracks die door de boxen galmden was er van een preparty gevoel niet echt sprake. Wat rondhangen, een bruiswatertje slurpen en wachten op de gig dus. De Evil Invader dudes zaten backstage en enkel Max en Senne passeerden af en toe al eens. Joe liet zich nog niet zien. Enkel bassist Joeri was de koele kikker hemzelve. Om half negen stond hij nog met pils in de hand te praten met fans in de zaal en even later zag ik hem zelfs nog rondhangen aan de merch booth. Het podium stond opgesteld in de ridderzaal. Stel u voor, iets meer dan 100m² groot en aan de linkse muur een megagrote open haard met daarboven een reuze schilderij van de (vroegere?) kasteelheer. En er hingen nog meer schilderijen aan de muren, als dat maar goed komt met die moshers en divers, want die zouden er zeker en vast zijn. Het podium was al voor 3/4 vol met de customized drumkit van Senne alleen, veel ruimte voor de andere drie heren zou er niet zijn. Het droeg enkel maar bij tot de intensiteit van de show, gelooft u me vrij. Er was geen fotopit dus moest ik mezelf vlak voor het podium planten en de hele show de rondvliegende moshers en schoenzolen in mijn rug verdragen. Op een gegeven moment viel ik zelf voorover, recht op Joe's gitaareffectenbakje en vreesde even zijn sound om zeep te hebben geholpen. Jaja, soms moeten we wat Lijden voor onze Kunst. De show zelf dan. Had ik u trouwens al vermeld dat ook die geweldig, formidabel, memorabel, fantastisch, enzovoort was? Ik zal het hoogst waarschijnlijk nog wel eens herhalen ook dan. Op de tonen van de intro betraden de boosaardige overnemers het podium en barstten vervolgens los met 'As Life Slowly Fades'. Het lijkt wel een vervelende traditie te worden dat er tijdens een Evil Invaders show een technisch mankement optreed. Ook nu was het al na één nummer prijs. Op zo'n momenten bewijst Max Mayhem niet enkel een fantastische lead gitarist maar ook een meesterlijke schaduwkopman te zijn. Met veel naturel nam hij de hoofdmicrofoon over en stuurde hij de band doorheen een heerlijke improvisatie terwijl Joe z'n mankement oploste. Voor de goede orde, dit was dus nog voordat ik over het effectenbakske ging,dus aan mij zal het niet gelegen hebben. |
De show zelf dan. Had ik u trouwens al vermeld dat ook die geweldig, formidabel, memorabel, fantastisch, enzovoort was? Ik zal het hoogst waarschijnlijk nog wel eens herhalen ook dan. Op de tonen van de intro betraden de boosaardige overnemers het podium en barstten vervolgens los met 'As Life Slowly Fades'. Het lijkt wel een vervelende traditie te worden dat er tijdens een Evil Invaders show een technisch mankement optreed. Ook nu was het al na één nummer prijs. Op zo'n momenten bewijst Max Mayhem niet enkel een fantastische lead gitarist maar ook een meesterlijke schaduwkopman te zijn. Met veel naturel nam hij de hoofdmicrofoon over en stuurde hij de band doorheen een heerlijke improvisatie terwijl Joe z'n mankement oploste. Voor de goede orde, dit was dus nog voordat ik over het effectenbakske ging,dus aan mij zal het niet gelegen hebben.
Met 'Pulses of Pleaure' en 'Shot to Paradise' ging men vervolgens verder met materiaal uit de oude doos. Ik had mij laten vertellen dat er slechts een honderzeventigtal fans bij konden zijn vanavond. Toch zorgde dit kleine aantal metalheads ervoor dat de temperatuur in de ridderzaal pijlsnel de hoogte in schoot. Joe hitste het publiek dan ook constant op. Ik zweer het u, de blik waarmee hij soms maniakaal de zaal inkijkt... indien hij bij Evil Invaders geen deftige job had gevonden zou hij zeker en vast wel ergens in één of ander psychisch centrum terecht zijn gekomen, of misschien wel in een 'Mental Penitentiary' zo u wilt. Enniewee, daar waren we intussen ook al aanbeland in de set. De hele band ging als een razende machine tekeer. 'Feed Me Violence' klonk magistraal heftig gewoon. Hoe harder de set doorging, hoe doller het publiek werd. Alles en iedereen vloog door de lucht en ik vreesde op een bepaald moment terecht voor het schilderij met de statige kasteelheer. Of was het in mijn verbeelding dat ik ook die op een gegeven moment mee zag headbangen? Die hitte was echt niet goed meer voor een mens. Tijdens 'Oblivion', 'Fast, Loud 'n'Rude' en de toegiften werd de toestand vlak voor het podium zelfs ietwat gevaarlijk en moest ik mij uit voorzorg voor m'n materiaal toch meer naar de zijkant begeven. Mental Maniac Joe genoot er echter met volle teugen van en gaf zich volledig voor z'n publiek. Na 'Victim of Sacrifice' zat het optreden er echter volledig op en kon er lustig handjes worden geschud. Nog even allemaal poseren met onze geheven "devil horns" voor de obligatoire publieksfoto. Of de aangekondigde afterparty even spannend zou zijn als de preparty heb ik niet kunnen afwachten, ik had immers nog een lange autorit voor de boeg. De band trekt de komende maanden nog kris kras door Europa, komt begin Mei daardoor nog even een thuismatch spelen. Op 1 Augustus staan ze zowaar op het grote Wacken festival en op 22 September hebben ze de hele Trix voor zich. Zie ik u daar? Als het aan mij ligt wel. C U \m/ Setlist
|
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024