28 JUNI 2019
pODIA, GENK

REPORT: MARINO SERDONS
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: STAD GENK
​Electro, techno, rap, rock en folk: een eclectische  Genk On Stage 2019.
Was vrijdag een geslaagde poging om multicultureel Genk op de kaart te plaatsen met Iraaks, Syrisch en Turks talent. Dan zocht het hete weekend verkoeling met gratis water, ludieke petjes en inspirerende muziekgenres.  Zondagavond vielen dan heel even de eerste dure maar verfrissende regendruppels uit de hemel: een symbolische start voor headliner Earth Wind & Fire.
 
Even terugblikken naar zaterdag. Rond 20u stond Emma Bale op het podium. Ondertussen 20 jaar jong geworden en het Voice avontuur ontgroeid. Leuk voor de kids én hun te statische papa’s en mama’s. Ondertussen maakte op de Jardin Local-stage de twaalfkoppige band Wamaki’s wel furore met opzwepende afrofunk en een begeesterende Bert Peyffers? op toetsen, drums en megafoon. Minder verging het zangeres Lara Chedraoui van Intergalactic Lovers. Haar eerste twee songs kwamen, om het bescheiden te verwoorden, niet zo toonvast uit haar zoete keel.  Toegegeven, de songs zitten knap in elkaar, maar overtuigen deed de band niet.
Het hoofdpodium sloot af met het duo van Vive La Fête , no-nonsense  electropop uit de vorige eeuw. Terwijl in het Pand de pret op dance tunes verder beukte tot in de vroege ochtenduurtjes.
Terug naar zondag werd al vroeg duidelijk dat de hete zonnestralen het grote publiek liet twijfelen, de opkomst voor Jasper Erkens was echter meer dan behoorlijk. Hij liet zijn fans niet in de steek met een geslaagde akoestische presentatie van zijn nieuwe EP Innocent Desires. Een  singer songwriter pur-sang, toch? Ondertussen stroomde de Grote Markt vol voor Earth Wind & Fire, De indrukwekkende ritmesectie blies verkoeling over duizenden enthousiaste fans. Hoewel de danspasjes van Al McKay iets te gestileerd overkwamen, hield hij de hoogdagen van de jaren ‘70 in ere.  Knappe soul en funk met korte jazzsolo’s uit de blazershoek liet de Genkenaren 60 minuten schuchter meedansen.

En toen kwam de publiekswissel voor Brusseleir Gorik van Oudheusden. Wie?   De talentvolle rapper Zwangere Guy natuurlijk. Wie dacht dat hij zou (be)vallen op het podium, was eraan voor de moeite. Met opgeheven hoofd en een schare aan gillende en kwijlende  pubers vertolkte hij de juiste boodschap op nederlandstalige rap. Twijfel je nog over zijn gave? Luister dan eens naar zijn performance met Arno onlangs (Ma Mére)!  
Genk On Stage manifesteert zich vooral als een happening: gezellig met vrienden, met of zonder kinderen, iets drinken en eten op de gezellige terrasjes en ondertussen vooral genieten van een rijkelijk muzikaal palet. Wat niet verhinderde dat in de Stationsstraat het bier trouwens al enkele dagen rijkelijk in de kelen én over de stoepstenen vloeide.  Zaterdagavond verbaasde daar op het te kleine podium de talentvolle performance van Jamilo Milogro. Genkenaar, wereldburger en troubadour. Jonge kerel met een prachtige stem, dito uitspraak en onnoemelijk talentvol op accordeon.  Met zijn begeleiding op slagwerk, trombone en sousafoon bracht hij met nostalgische  flair een nederlandstalig oeuvre om U tegen te zeggen. En op zondagavond botste het publiek in de Stationsstraat op een muur van harde gitaarrock.  Geboeid en zweterig bleef je plakken voor het talent van het  Limburgse  trio The Hourglass Instinct. Twee namen om zeker te onthouden.
 
Trok Genk On Stage enerzijds de evidente kaart van electro, dance en techno voor de jeugd, en anderzijds wat mainstream amusement voor het ‘adulter’ gezelschap, met bijna 100.000 toeschouwers kan de organisatie terugblikken op een geslaagde zeventiende editie.  Eclectisch, feestelijk én cultuuroverschrijdend. Stad Genk waardig!