|
3 FEBRUARI 2018 |
Het blues festival ‘7 Nights To Blues’ in Saint-Andréz-Lez-Lille, nabij het Noord Franse Lille was alweer toe aan zijn twaalfde editie. Zeven soirees blues muziek staan er steevast geprogrammeerd. Wij trokken op zaterdag 03 februari naar Salle André Wauquier voor onze vriend en Chicagoan Guy King.
Guy King werd geboren en getogen in de stad Misgav Dov in Israël. Hij kwam voor het eerst naar Amerika op zijn 16de, toen hij lid was van de vocale band The Caravan. Het gezelschap reisde enkele maanden door The States en dat gaf Guy de gelegenheid om naast het land ook zijn Engelse talenkennis te verrijken en het muzikaal landschap te ontdekken. Na deze uitgebreide tournee ging Guy terug naar zijn geboorteland om vijf jaar later terug naar Amerika te reizen. Hij genoot van de muziek die hem zo hard had geraakte en via Memphis en New Orleans belande hij uiteindelijk in Chicago. In de Windy City kwam hij al snel in contact met Willie Kent en werd bandleider voor Willie’s band The Giants. Na het plotse overlijden in 2006 van blues legende Willie Kent werkt Guy gestaagd en met succes aan zijn solocarrière. Hij is als het ware een rijzende superster in de ultra competitieve Chicago blues, jazz en soulwereld. In 2009 verschijnt zijn eerste soloalbum ‘Livin’ It’, dat meteen werd bedolven onder heel wat positieve superlatieven. Nu maakte Guy King met de release ‘Truth’ zijn debuut voor het Chicago gerenommeerde blues en jazzlabel Delmark Records. Voor deze uitgebreide Europese tournee krijgt Guy King backing van de Franse band Soul Shot. Cedric Le Goff (keyboard), Antoine Escalier (bas) en drummer Fabrice Bessouat zijn dan ook de ideale soulmates. Guy King opende zijn concert in stijl met het Chicago gitaarriffs overgoten ‘Bad Case Of Love’ van B.B. King, dat haast naadloos implementeerde in het titelnummer ‘Truth’, uit zijn recentste album. King voegde hier zelfs wat Latijnse ritmes toe met dank aan drummer Fabrice. Na het stemming wisselende ‘Hey Now’ werd ook B.B. King’s ‘Sweet Sixtien’ met die typerende signature gitaarriffs en orgeldeuntjes omsluierd. Maar er fladdert blijkbaar een klein vogeltje in King’s hoofd. En dat vertelt hem dat we van de blues houden, maar ook dat we gewillig zullen meeklappen en zingen. En dat gebeurde dan ook zo spontaan, dat zelfs een geroutineerde Guy King even onder de indruk was. |
Uit zijn eerste album ‘Livin’It’ kwam dan het funky ‘Go Out And Get It’. Na deze lekker loslopende groove tackelt Guy ons ook met enkele Memphis souldeuntjes in het lekker funky spijkerende ‘See Saw’, origineel van Steve Cropper.
Na een korte pauze opende Guy met het klassieke ‘Honest I Do’, om al snel zijn weg te vervolgen met het hemels mooie ‘Sea Saw’ en het soul chapiter ‘I Want To Ta-Ta You, Baby’, van Johnny ‘Guitar’ Watson. King’s subtiele en plukkende gitaarstijl doet ook wonderen in ‘My Happiness’. Deze autobiografische liefdessong is op zijn cd eigenlijk een duet met zijn vrouw Sarah Marie, waarin Guy zijn ontmoeting met de liefde van zijn leven beschrijft. Na een lange jazzy intro komt hij aandraven met wat misschien wel het hoogtepunt van de avond was. Bij zijn mentor Ray Charles haalde hij voor de gelegenheid ‘Georgia On My Mind’. Een klassieke langzame blues song met gave gitaarriffs, al blijft Guy's stem wel het middelpunt en laat hij zien wat een fijne en relaxte zanger hij wel is. Het swingende en met funky baslijnen gekleurde ‘Never Make A Move Too Soon’ was helaas het laatste orgelpunt van de avond. Al zou Guy King ons niet verlaten voor hij met het bisnummer ‘Fine Little Mama’ van Elmore James, een laatste eresaluut de zaal inzond. Guy King zorgde voor een onvervalste avond Chicago blues. En dat kruide hij met een amalgama van gedrenkte blues nummers die met diepe soul, R&B en swingende jazzy arrangementen zijn geïnterpoleerd. Het zou ons niet verwonderen moesten we hem op een van onze volgende zomerfestival opnieuw kunnen bewonderen. Fingers crossed! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025