30 NOVEMBER 2018
het depot, leuven
​
Report: philip verhaege 
​fOTOS: philip verhaege © 

Met dank aan: het depot
Er zijn van die artiesten die je in je leven toch een keer live moet gezien hebben. Wel, Jon Cleary is zo’n naam die niet zo heel vaak in onze contreien opduikt. We waren ook dan, en wij blijkbaar niet alleen, zeer verbaasd dat het concert plaatsvond in het Foyer van het Leuvense Depot.
Jon Cleary is sinds jaar en dag de muzikale rechterhand in Bonnie Raitt’s band en werkt ook vaak samen met Taj Mahal, jazzgitarist John Scofield en Dr. John himself.
 
Jon Cleary werd geboren in het pittoreske dorpje Cranbrook in het graafschap Kent maar besloot ruim 35 jaar geleden, en dit uit pure liefde voor de muziek, om naar Louisiana te verhuizen. Jon bestuurde er de muzikale cultuur en begon als gitarist, hanteerde even de drumsticks maar werd hij al even snel beïnvloed door Dr. John, Professor Longhair en Allen Toussaint. Met zijn vingerzettingen op een klavier werd Jon Cleary een meester in de New Orleans funk. Hij is zo bedreven op die toetsen én speelt met zoveel gevoel dat hij die krachtige NOLA sound moeiteloos designeert. Cleary mêleert dan ook moeiteloos funky en harmonieuze verfijningen van The Crescent City. Na een verrassende gospelintro opende Cleary met de titeltrack van zijn nieuwste album ‘Dyna-Mite’. Samen met zijn funky en hippe ritmesectie The Absolute Monster Gentlemen met bassist Cornell Williams, drummer .J. Hall (drums) en Nigel Hall (keys) kreeg Cleary al snel heel wat enthousiasteling aan het bewegen. Haast naadloos dook hij in het verleden met swingend funky chapiters als ‘Beg, Steal or Barrow’ en ‘So Damn Good’. Van het obscure funk nummer ‘Go Go Juice’, het meer stemmige ‘Bringing Back The Home’ -met zijn lekker mee bekkende refrein ‘jazz, funk, rhythm & blues and soul’…. - ging het naar naar het rijkelijke erfgoed van Professor Longhair met de overweldigende junker’s blues song ‘Tipitina’. 
 
Tijd voor een eerste en zeldzame soulballade moet Cleary gedacht hebben en spijkerde het mooi opgebouwde a-capella, én met wat vocale hulp van de Absolute Monster Gents, ‘What Do You Want The Girl To Do?’ uit 2012 in de setlist. Cleary nam zelfs even zijn gitaar voor ‘21st Century Gypsy Singin Lover Man’ origineel van Taj Mahal en ‘Bad News’ dat alweer werd ingekleurd met die funky baslijnen. De band creëerde geen nodeloze en complexe ritmes maar voegden zo hun eigen inventieve muzikale ingrediënten toe aan dit rijke muzikale feest. En dat was niet anders in Lowell Fulson’s ‘Reconsider Baby’, dat werd omgevormd tot een South Louisiana shuffle.  Met zijn aanstekelijke en authentieke New Orleans funk waanden we ons zelfs even in de befaamde Tipitina’s music venue, The Maple Leaf Bar of midden een club ergens in Frenchmen Street. Van de solide funkbeat  ‘Hit, Git, Quit, Split’ ging het naar de overheerlijke slowblues ‘Frencham Street  Blues’, dat ons recht naar het hart van de Crescent City bracht. Met de uitsponnen funky knaller ‘Mo Hippa’ werd een orgelpunt gezet achter een schitterende avond. Het zou wel een Mardi Gras standaard kunnen zijn. De Grammy award winnende singer-songwriter, producer en multi-instrumentalist is een van de meest swampy Britten. Jon Cleary & The Absolute Monster Gentlemen, een authentiek New Orleans funky celebration.