13 april 2018
het depot, leuven
​
Report: PETER JACOBS
​fOTOS: PETER JACOBS ©


Met dank aan: het depot
 

‘Relaxt, spontaan en met veel enthousiasme en plezier

Een vriend en ik vroegen ons na het concert af hoe dit voor Jools Holland (60) betaalbaar blijft. Elk jaar opnieuw op tour met een band van 16 muzikanten, Jools inclusief, aangevuld met nog twee vocale ‘sterren’. We konden niet anders dan tot de conclusie komen dat Jools genoeg verdient met zijn televisiewerk en dat hij op tour gaan met zijn Orchestra puur voor de fun doet. Zelf zal hij er in ieder geval niet veel aan verdienen. Hij doet het waarschijnlijk meer voor de eer en om goede muzikanten een springplank te bieden. Daarom is een concert van Jools ook altijd spontaan en relaxt en loopt het over van enthousiasme en speelplezier. Dat was twee jaar geleden in De Roma al zo (Lees verslag HIER) en zo was het gisteren in Het Leuvense Depot van hetzelfde.
 
De band staat een beetje meer op elkaar gedrukt dan twee jaar eerder, niet voor de gezelligheid, het podium van Het Depot is nu eenmaal iets kleiner. Jools en band starten zoals gebruikelijk met ‘Double O Boogie’. Na nog enkele swing en blues songs is het publiek opgewarmd voor de eerste gast van de avond, Beth Rowley die twee Bessie Smith songs brengt, het ingetogen ‘Do Your Duty’ en het swingende ‘Give me a pigfoot (and a bottle of beer)’.
De publieksparticipatie wordt groter bij een New Orleans-intro die overgaat in een ietwat rommelige versie van ‘When The Saints Go Marching In’. Na de instrumentale ska-klassieker ‘Feelin’ Fine’ speelt Jools met zijn long-time-friend, drummer Gilson Lavis (66) , als duo, een heerlijk stukje Vaudeville ragtime.
Na dit kort omwegje is het de beurt aan de tweede vocale gast van de avond, Louise Marshall. Samen met Beth Rowley zou ze trouwens de hele avond de backing vocals verzorgen. Louise, met een prachtige soulstem verblijdt het publiek met schitterende uitvoeringen van het frivole ‘Waterloo Bridge’ en ‘The Joy Of Love’ uit de 18de eeuw, waar Jools en zijn mannen een reaggae-nummer van maakten.

Na een snelle boogie, het handelsmerk van Jools, is het tijd voor de eerste ‘ster’ van de avond, Marc Almond (61). Het is duidelijk dat hij de minst ontspannen persoon is van de avond. Het zal de aard van het beestje zijn, want de voormalige Soft Cel zanger is een oude vriend van Jools en trad al tientallen keren op met het Orchestra. Zo zagen we Jools en Marc al samen aan het werk op het Peerse bluesfestival in 2008.
Marc brengt de Soft Cel hit ‘Say Hello, Wave Goodbye’ en Edith Piafs ‘If You Love Me (Really Love Me). Het publiek is dolenthousiast en dat laten ze horen ook. Na de Ierse folksong ‘Gypsy Rover’ verovert Marc de harten van het publiek door een sterke versie van de Soft Cel klassieker ‘Tainted Love’ te zingen. Eigenlijk is het een soulsong, geschreven in 1964 door Gloria Jones, ooit nog mevrouw Marc Bolan (T-Rex). De bigband-versie van Jools en Marc blijft toch heel speciaal.
Na Joe Liggins’ ‘Honey Dripper’ en een gedreven drumsolo van Gilson Lavis kondigt Jools de absolute ster van de avond aan. Al meer dan 10 jaar treedt ze samen met Jools en zijn Orchestra op, Ruby Turner (59).
‘Let The Good Times Roll’ zingt ze en het publiek zingt uit volle borst mee. De hele set van Ruby klappen, dansen en zingen de aanwezigen mee, het is feest, zoals dat hoort bij een Jools concert. Vijf songs doet ze waarvan de rock ‘n’ roller ‘Roll Out Of This Hole’ en de vurig knallende gospel ‘Peace In The Valley’ de ultieme hoogtepunten van de avond vormen.
 
Als bisnummers krijgen we nog de overbekende, door iedereen meegezongen, Prince Buster ska-klassieker ‘Enjoy Yourself’. Met de trage boogie ‘I’m Going Home’ en Buddy & Ella Johnsons ‘Alright, Okay, You Win’ sluit Jools en zijn Orchestra, na een show van twee uur een fantastisch opmonterende en ontspannen vrijdagavond af. Het was nog wel de dertiende, en toch liep er niks mis!