03 AUGUSTUS 2019
DE GROTE KAAI, LOKEREN

REPORT: PHILIP VERHAEGE
​FOTOS:  PHILIP VERHAEGE ©
           

MET DANK AAN: LOKERSE FEESTEN
De Grote Kaai vormt sinds jaar en dag het decor voor de Lokerse Feesten. Hét stadfestival dat stillaan uit zijn voegen dreigt te barsten. Tien avonden lang is het genieten van heerlijke en divergente muziek. Een nieuwe jaargang, een nieuwe editie. En dit reeds voor de vijfenveertigste keer. Het ingeklede festivalterrein zorgt met een nieuw muzikaal thema voor een gezellige aanblik. De pakhuizen voor de sporthal werden omgetoverd tot één grote platenkast. In de collectie namen van artiesten die hier reeds de revue zijn gepasseerd. Op zaterdag 03 augustus 2019 was het genieten van nostalgische muziek van eigen bodem en knappe Britse Indiepop. Om finaal af te ronden met de opwindende electro-movements van Goose en Dr. Lektroluv…
 
Het begon op zaterdagavond met Gabriel Rios, een Puerto Ricaanse Belg die neerstreek in Gent om er schilderkunst te studeren. Muzikale stijlbreuken en eclectische stijlen. Het is zowaar het natuurlijke habitat voor Rios. Als tiener luisterde hij vaak naar punk. Maar eens in Gent aanbelandt, ergens in 1996, richtte hij de band The Nothing Bastards op. Niet veel later riep hij de groep L. Santo in het leven. In 2004 registreerde Rios zijn solodebuut met ‘Ghostboy’. Drie jaar later was er dan ‘Angelhead’, waar hij een nieuwe muzikale richting insloeg. In datzelfde gezegende jaar won hij ook een European Border Breakers Award. Op het akoestische album ‘This Marauders Midnight’, prijkte de hitsingle ‘Gold’, de uiteindelijk een MIA award won in de categorie ‘Hit van het Jaar’. Rios werd hier geflankeerd door een bescheiden driekoppige blazers, contrabassist Ruben Samama en de Nederlandse celliste Amber Docters van Leeuwen.
Traag tergende ballades die je naar het hart grijpen wisselen af met kaskrakers en enkele nieuwe nummers. Het was wachten tot het onverslijtbare ‘Broad Daylight’, dat ook in Lokeren nog even puur en magisch klonk, voor er enige interactie ontstond met een volgelopen Grote Kaai. Maar ook ‘Burning Sun’, ‘Song No.7’ en uiteraard ‘Gold’ bleven moeiteloos overeind. En als Rios zijn Puerto Ricaanse fado laat botvieren in songs als ‘El Ratón’, zit de sfeer wel gebeiteld.
Muchas gracias…. Gabriel Rios !
In 2020 gaat Gabriel toeren met het achtkoppige collectief, The Colorist Orchestra. Check it out !
 
Joost Zweegers en zijn Novastar stond vorig jaar al eens op de Main Stage in Lokeren. Nu mocht hij dit huzarenstukje nog eens lekker overdoen. Novastar opende met ‘Never Back Down’. Binnenkomen met een van je grootste hits. Het is niet voor iedereen weggelegd. Zweegers, die er duidelijk zin in heeft, sappelt ook zijn pianotoetsen op het gedreven ‘Because’ en ‘To Feel Your Love’.  Een drijfnatte Zweegers schoudert graag zijn gitaar voor de ballade ‘Mars Needs Woman’. Meteen vier nummers uit zijn ‘greatest hits’ muzikale koekentrommel. Van het hemels mooi opgebouwde ‘Tunnelvision’ en ‘When The Lights Go Down On The Broken Hearted’, dat pas ontwaakt bij dr. Dre’s heavy baslijnen, gaat het gezwind naar ‘Wrong’, dat inviteerde tot meezingen. De gitaarriffs uit het nummer nemen je nog steeds bij het strot. Uit zijn vierde langspeler ‘Inside Outside’ konden we kennis maken met het viool geconstrueerde ‘Cruel Heart’. Gitarist Reinhard Vanbergen -in zijn involveerde bloemensalopet- ontpop zich hier met zijn vioolschikkingen alweer tot de perfecte multi-instrumentlist. ‘Home Is Not Home’ klinkt al net zo vertrouwelijk als al het klassieke stuff. De ideale uitsmijter was hier dan weer ‘The Best Is Yet To Come’. Een groot spraakwaterval zal Joost Zweegers wel nooit worden op een podium. Verder dan een ‘Thank You, Lokeren’ komt hij niet. Maar zijn schitterend energiek performen dito sound, vraagt dit alles dan ook niet!
 
De Engelse pop-rock band Keane met frontman Tom Chaplin (leadzang, keyboard, gitaar), Tim Rice-Oxley (toetsen), Richard Hughes (drums) en Jesse Quin (bas) zorgen voor een zoveelste hoogtepunt op zaterdagavond . De band werd opgericht in 1995, maar pas enkele jaren later verwierven ze enige naambekendheid met het album ‘Hopes and Fears’. In 2006 werd een wereldtournee afgeblazen nadat zanger Chaplin wegens een drugsverslaving werd opgenomen in een afkickkliniek. Na een korte adempauze staat de band Keane weer waar het hoort te staan. Tussen de grote jongens…! Chaplin was bijzonder goed bij stem én hij kreeg een volgepakte plein dan ook moeiteloos naar zijn hand. Opener ‘Bend And Break’ werd van bij de drumintro haast onafgebroken meegebruld. ‘Silenced By The Night’ uit hun vijfde studioplaat plaat ‘Cause & Effect’, is nog zo’n knaller van een song. En het zou niet het laatste nummers uit deze release worden. Haast naadloos liet Chaplin ‘On The Road’ en de melancholische ballade ‘We Might As Well Be Strangers’ neerdwarrelen over een volgepakt Grote Kaai. De nieuwe single ‘The Way I Feel’ Now’ en ‘Spiralling’ zijn radiovriendelijke popsongs die zijn ingekleurd met zomerse keyboardtunes waar een mens zowaar vrolijk van wordt. De nieuwbakken plaat die in september wordt uitgebracht zal ook vlotjes over de toonbanken gaan.
Chaplin’s fenomenale stem komt ook tot zijn recht in de intense en gevoelsmatige pianoballade ‘Bedshaped’, het hitgevoelige ‘Nothing In My Way’ en het vrolijke ‘You Are Young’. Nummers die de tijd des tand moeiteloos zullen doorstaan.  Het donkere ‘My Shadow’ kwam zowaar in antithese met het zwoele ‘This Is The Last Time’ en ‘It Is Any Wonder’. Een charismatische Chaplin jut zijn fanbase. Een vingerwijzing is voldoende om de Grote Kaai onder te dompelen in een magisch en feeëriek festival. Hij dweilt het podium af als een jonge hinde en de ‘singing contest’ gaat gewoon verder. Langzaam groeit de show finaal dan ook uit tot een metaforische zangfeest. Het jonge volkje brulde lekker mee op de tonen van  ‘Everybody’s Changing’,  ‘Somewhere Only We Know’, (hun doorbraaksingle uit 2004 én het album ‘Hopes And Fears’), het succesnummer ‘Crystal Ball’ en het mooi opbouwende en afsluitende ‘Sovereign Light Café’.  De band is muzikaal gegroeid en heeft een serieuze achterban opgebouwd. Keane is terug van nooit weggeweest. Tom Chaplin bedankt zijn fans en vooral de vele vrijwilligers van dit schitterende festival. Keane betoverde een volgepakte Grote Kaai met gitaarloze pop-rock! Goosebumps from start till finish..!!!
 
Ook de elektro band Goose Nonstop  was niet aan zijn proefstuk toe op de Lokerse Feesten. Drumbeats, synthesizers, harde bassen en een opwindende lichtshow. Het handelsmerk van deze Kortrijkzanen. Met Goose Nonstop herleeft het verleden met de toekomst. Ze herdefiniëren en remixen hun eigen nummers en riffs tot een nieuwe dimensie. ‘British Mode’, ‘Can’t Stop Me Now’, ‘Like You’ en ‘Words’. Het zijn maar enkele nummers die ons overrulen met enige accurate verstomming. Het is zowaar een dance-act met een ritmesectie. Frontman en zanger Mickael Karkoussse, drummer Bert Libeert, bassist en synthesizer crack Tom Coghe én Dave Martijn (gitaar, synthesizer) zijn een stelletje extraordinaire klasbakken in hun vak . In het verleden wonnen ze enkele MIA’s voor beste dance/elektronica en ‘Beste Live Act’ formatie. Een overenthousiast publiek genoot én maakten er samen een vet feestje van.
 
Dr. Lektroluv aka Stefan Vandenberghe is een van de electro-movements. De groengemaskerde Dr. Lektroluv staat in de frontline met zijn keys. Ook de dancedokter ontwikkelde heel wat beats waar je niet stil kan bij blijven. Hij neemt je mee op een dolle reis doorheen zijn electro-pop oeuvre. ‘Discothèque’, ‘Trough The Night’ en haal wat uitgesponnen beats betoveren een uitgelaten meute en drijf in ons de nacht in. Wie nog zin had kan zich verder uitleven in de Red Bull Music Room.