zaterdag 14 september 2024
CC Muze, Heusden-Zolde

Report: Lambert Smits
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Tom Michielsen en​ CC Muze
Voor de try-out van hun nieuwe theaterproductie ‘Als Muren Konden Praten’ had Manoesh de Zwarte Zaal van CC Muze gekozen. Deze setting gaf door het ‘Manoesh decor’ al dadelijk een warm huiskamergevoel.
De drie frontdames, zangeressen Marijke Hulsmans, Marianne Van Gemert en Elke Smeets lieten zich begeleiden door een topband. Die bestond uit gitarist Fabio Canini, drummer Daniel Vanderhoydonks, Rob Vanspauwen aan de staande bas en David Demynck op toetsen. In een leuke cabaretsfeer grasduinden de dames in het repertoire van iconen uit de helft van de vorige eeuw. Dat deden ze trouwens op een wel erg unieke manier, met zowel Engelstalige als Nederlandstalige nummers. Naast de eigen super mooie interpretaties van deze hits, en voor sommigen misschien enkele minder bekende songs, belichtte een videopresentatie iconen als o.a. Elvis, Frank Sinatra, Chuck Berry en Johnny Cash. Die bevatte naast leuke foto’s, ook een aantal leuke weetjes over deze legendarische artiesten. Maar laten we ons concentreren op de muziek van Manoesh, want die was niet alleen enorm veelzijdig maar, zoals te verwachten van zo een topband, ook weer formidabel. Dat liet zich al vlug merken door de eigenzinnige maar vooral prachtige arrangementen waarin de band de klassieke nummers verpakte. Voeg daarbij de schitterende ‘close harmony’ van Marijke, Marianne en Elke, die het geheel door hun leuke danspasjes ook nog visueel aantrekkelijk maakten, zodat ‘Als Muren Konden Praten’ zich ontplooide als een uitermate boeiende en schitterende show. Manoesh is ook niet voor één gat te vangen. Heerlijk swingen deden de dames op ‘Sh Boom’, terwijl Johnny Cash’s ‘Time’s A Waistin’ door de ‘Manoesh’ aanpak een nieuw leven kreeg ingeblazen. Je wagen aan het door Edith Piaf onsterfelijk gemaakte ‘La Vie En Rose’, moet je maar durven. Wel, Manoesh durfde het niet alleen aan, maar wist het nummer door de prachtige samenzang ook nog naar een hoger niveau te tillen. Genieten was ook de boodschap tijdens ‘What A Wonderful World’ van Sam Cooke, waar Fabio zijn talent op de zes snaren etaleerde, met een sublieme solo.
De tweede helft startte met ‘Lili Marleen’, gevolgd door het speelse ‘Tiger Rag’ waar Fabio bewees dat snelheid een handschoen is die hem perfect past. Multi-instrumentalist Daniel, die we eerder op ‘Tico Tico’ ook op trompet hoorde, ruilde nu de drums voor de 5 stringbanjo gedurende de klassieker ‘Tom Dooley’. Wij noteerden tevens nog indrukwekkende versies van ‘Just A Gigolo’ dat ooit ook nog door David Lee Roth gecoverd werd, Lloyd Price’s ‘Personality’ en ‘Hit The Road Jack’ van Ray Charles.
Dat er in de Nederlandse taal ook formidabele nummers werden uitgebracht, bewees Manoesh met een lieflijke versie van Conny Vandebos’ ‘Een Roosje, Mijn Roosje’. Dat het rockend ook kon, volgde later nog. Daarvoor koos Manoesh voor ‘Onder De Torenklok’ een bewerking van ‘Rock Around The Clock’. Vera Lynns ‘We’ll Meet Again’ was de afsluiter, maar het publiek vroeg meer. Hun verzoek werd ingewilligd met ‘Jailhouse Rock’, waar Marijke het publiek moeiteloos aan het meezingen kreeg.
Veelzijdige, creatieve en talentvolle muzikanten, drie zangeressen die naast zingen ook kunnen performen en een doordachte van schitterende arrangementen voorziene songkeuze, maken van ‘Als Muren Konden Praten’ een top belevenis. En zeggen dat dit nog maar een ‘try out’ was, dat belooft………!