5 oktober 2019
cc muze, heusden zolder

REPORT: marino serdons
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: cc muze
Ademen Raymond, blijven ademen….de koldereske afsluiter van een schitterend concert liet het publiek in een verticale mexican wave genieten van elke seconde.  Wat stelt leeftijd voor wanneer je als een geëngageerde muzikant een hele zaal kunt entertainen met  je ideeën en zielenroersels. 
Perfecte akoestiek in de nieuwe theaterzaal van CC Muze in het gerenoveerde mijngebouw. Het concert startte nogal statisch alsof de band dit hier eens op automatische piloot ging afhaspelen.
‘Warme dagen’ als gezapige introductie kon de harten nog niet ophitsen.  Melancholie kwam bovendrijven in een gesprek met zijn overleden vader. Het bekende teerbeminde ‘Omdat ik van je hou’ kreeg een musette begeleiding met contrabas en accordeon. Aan de bas tokkelde Mich Verbelen die zich even kon uitleven tijdens de meezinger ‘Je veux l’amour’. De droge humor van Raymond toverde even later een glimlach op het gezicht van gitarist Rik Aerts…het ijs was eindelijk gebroken.  De band kon nu voluit gaan in “Gisteren ging ik naar de cinema….”, waarbij het publiek zich met volle borst “ olé ola” een weg zong naar de pauze.
Dat Raymond op zijn 69ste nog steeds met liefde zingt over ‘de vrouw’ siert hem.  Dat hij zijn ironie en sarcasme nog steeds  geslaagd en niet kwetsend kan vertolken moet inderdaad een glorieuze bevrijding inhouden. Alle teksten uit het hoofd, zonder aarzelen, met veel enthousiasme en oprecht genot avond na avond brengen, getuigt van grootsheid. Bekende hits als ‘Bleke Lena’, ‘Twee meisjes’ en ’Joske’ wisselden af met minder bekende songs als ‘Je krijgt alles wat je wil’.  Een mooi overzicht van zijn oeuvre en vol met waarheid (beaamden de heren en dames).
​Groots waren ook zijn muzikanten. Het tweede deel startte met een instrumentale jazzrock intro voor ‘Brussels by Night’, zeer melodisch en met een knappe Bram Weijters op de toetsen.  Ook Raymond zelf kroop even later achter de keyboard en zong een ballad over Amsterdam, waar hij zijn hart verloren had. (Is dat zo?) Mooi op elkaar ingespeeld en met echt rockgevoel zinderde de bluesrock versie van ‘Maria, Maria ik hou van jou’ door de zaal, geaccentueerd door Raymond op Fender.  Het beste gitaarwerk, het hele concert lang, kwam echter van Rik Aerts (herinner u The Bet), een bescheiden juweel als gitarist in de Belgische pop-en rockscène.
Na het dansen van de polka en het Mexicaans wuiven vroeg Raymond, in een kolderesk ritmische lullaby als afsluiter, om te blijven ademen.  Wat we hem natuurlijk met plezier gunnen.
Raymond van het Groenewoud is een groots  entertainer, een leuke filosoof, een cabaretier met een gevoelige ziel, dat ons verblijdt met aanstekelijke levensliederen. Voller, rijker en krachtiger dan ooit!