28 juni 2019
Kursaal, oostende

Report: patrick van de wiele
pHOTOS: monique hoste

Met dank aan: concertevents.be

Wie de afgelopen 55 jaar naar Nederlandstalige muziek luisterde, kan gewoonweg niet naast de Nederlander Rob De Nijs kijken. Tijdens zijn rijkgevulde carrière heeft hij tientallen hits uitgebracht, en deze “eminence grise” besliste dan ook om diep in zijn zesde decennium als artiest met een nieuwe theatershow op de proppen te komen, en wij waren erbij in Oostende.
Even na 8 namen de bandleden plaats op het podium, en dat waren een pianist/keyboardspeler, een accordeonist, een gitarist, een drummer en een bassist. De zaal zat voor ¾ vol met fans, en even daarna kwam Rob de bühne opgewandeld en zette de song ‘De ontmoeting’ in, een cover van disco Queen Donna Summer’s ‘Could it Be Magic’. Daarna vervolgde hij met ‘Ik laat je vrij’, waarna de hit ‘Bo’ eraan kwam. Rob vertelde ons dat Jasmine hier aanwezig was en voor haar zong hij, zittend op een kruk, ‘Diep in mijn hart’, waarbij achter hem oude foto’s geprojecteerd werden. Deze theatershow draagt als titel “Niet voor het laatst” en dat was precies ook de titel van zijn nieuwste album. Deze cd bevat o.a. bijdragen van zijn ex-vrouw Belinda Meuldijk, en de song ‘Nu het om jou gaat’ kwam daaruit. Vervolgens zette hij een mooie cover van de Bread hit ‘Lost Without Your Love’ in, en dat werd dan ‘Alleen is maar alleen’. Toen hij wou starten met zijn hit ‘De pieper’ moest hij plots met tranen in de ogen stoppen met zingen. Hij beefde en vroeg de zaal om 5 à 10 minuten rust, het ging niet meer. Ja, Rob is ondertussen 76 geworden en ik vermoed dat hij aan de ziekte van Parkinson lijdt. Even werd er getwijfeld of hij wel zou terugkomen, maar na die rustpauze kwam iedereen terug op de scène en het rocknummer ‘Eindelijk vrij’ werd ingezet, waarbij de accordeonist nu keyboard bespeelde. Aansluitend kwam de hit ‘Het werd zomer’ aan de beurt, waarin een gitaarsolo verwerkt zat. Verder dan met ‘Ik geloof in jou’, waarop de zaal begon mee te zingen. Rob keerde terug naar zijn nieuw album en bracht daaruit ‘Hij draagt de wereld up & down’ (of zoiets), om vervolgens nogmaals ‘Alleen is maar alleen’ te zingen. Vervolgens veerde het publiek recht voor de hit ‘Banger hart’, waarna een pauze aangekondigd werd.
 

Na een halfuurtje verscheen iedereen weer op het podium en ‘Zeg me nog één keer’ werd ingezet, met nu ook een gitaarsolo middenin. Vervolgens stelde Rob zijn bandleden voor, waarna hij uitpakte met een cover van Charles Aznavour’s chanson ‘Yesterday When I Was Young’, en dat werd dan ‘Eeuwig jong’. Toen keerden we terug in de tijd, meer bepaald naar 1963 met ‘Ritme van de regen’, ook weer een cover van The Cascades, ‘Rhythm of the Rain’. Die song liet hij overvloeien in een andere hit van hem, ‘Zet een kaars voor je raam. Terug nu naar het nieuw album met een song van Belinda weer, nl. ‘Niet voor het laatst’, meteen de titeltrack ervan. ‘Toerist in paradijs’ werd de volgende terugblik, waarop de accordeonist zijn instrument omruilde voor saxofoon, die weerklonk als intro, middenin en op het einde van dat eighties nummer. Nogmaals een song uit de nieuwste cd werd dan ‘Zwanenmeer’, maar niet vooraleer Rob ons vertelde dat zwanen hun hele leven trouw blijven aan dezelfde partner, iets wat mensen soms niet lukt… Op de tonen van de hit ‘Zondag’ veerde het publiek weer recht en zong mee. Daarna volgde nog een hit ‘Hou me vast (want ik val)’, waarna een gitaarsolo als intro leidde tot ‘Ik wil je’, waarin naast gitaar en sax solo’s ook drum en bassolo’s aan bod kwamen. Bij de eerste tonen van ‘Malle Babbe’ ging het publiek uit de bol, veerde recht en zong mee. En ja, de accordeon (of trekzak zoals Rob hem noemde) kwam uitgebreid aan bod. Vervolgens bracht hij zijn afscheidswoord, waarin hij ons bedankte om hem een onvoorziene rustpauze te gunnen. Hij had gebeden tot God om het kunnen hernemen, en dat was hem ook gegund. Als bisnummer kregen we de ballade ‘Zonder jou’ toe, met enkel pianobegeleiding. Om vervolgens met zijn hit ‘Alles wat Ademt’ uit 1985 af te sluiten. Dat lokte een daverend applaus uit, en toen was het afgelopen.
Alhoewel ik niet thuis ben in Nederlandstalige muziek, er ook geen fan van ben, moet ik toch bekennen dat dit optreden me geen minuut verveelt heeft. Rob heeft echt zijn best gedaan, en ondanks zijn belemmeringen, toch bewezen dat hij het nog niet verleerd is. Misschien zien we hem “Niet voor het laatst”???