6 juli 2019
bevegemse vijvers, zottegem

REPORT: PHILIP VERHAEGE
​FOTOS:  PHILIP VERHAEGE ©
           

MET DANK AAN: rock zottegem
De Tour De France is opgang geschoten en trok deze middag door onze regio. Maar ook De Bevegemse Vijvers in Zottegem lokte een mensenzee van muziekfans. Er stond dan ook weer heel wat moois geprogrammeerd. En om dan toch in wielertermen te blijven, wel de band +Live+ won een millimeterspurt, net voor Tears For Fears en het danscaput Arsenal. Al stond onze eigenste Mooney ook wel op de fotofinish….
 
We waren net bekomen van al dat stagediven vrijdagavond toen Mooneye als eerste hun instrumenten mochten inpluggen op zaterdag. De band rond de sympathieke West Vlaming Michiel Libberecht openden begin dit jaar in een uitverkochte AB voor Black Box Revelation.
Ze werden dit jaar ook geëxclameerd tot winnaars van Studio Brussel’s De Nieuwe Lichting. Het nummer ‘Thinking About Leaving’, uit de debuut EP, ‘Mooneye’ mocht hier uiteraard niet ontbreken op de setlist. Tijdloze indie-pop is inmiddels het trademark van de band. ‘This Thing’ genoot van heel wat airwaves, en dat zal hoogstwaarschijnlijk niet anders zijn met de nieuwe rocksong ‘The Mountain’, dat hier werd ingekleurd met catchy hooks. Het nummer ‘Nothing Ever Happens’ in this town…. slaat alvast niet op dit Crazy Town.Onder andere het More Blues Festival en Jazz- en Rock Zottegem staan hier allemaal te drummen op slechts enkele weken tijd. Michiel vond het alvast leuk dat er zoveel volk was komen opdagen voor een openingsact, en hij zette het akoestische en afsluitende ‘Thinking About Leaving’ in de steigers. Typerender kon haast niet, maar Mooneye, bewees waarom zij de terecht winnaar waren van muziekwedstrijd De Nieuwe Lichting.  
 
Rock Zottegem heeft haast een patent op Nederlandse rappers en hiphoppers. Na passages van Kraantje Pappie, Jebroer, Lil’ Kleine en Gers Pardoel de voorgaande jaren was het nu de beurt aan Boef om de boel wat op te hitsen. Sofiane ‘Boef’ Boussaadia, een Nederlandstalige rapper en vlogger met Frans-Algerijnse roots rijgt de successen elkaar. Zijn debuutplaat ‘Slaaptekort’ behaalde platina. Monsterhits als ‘Habiba’, ‘Tempo’, ‘Hosselen’ en ‘SVP’ uit zijn recentste plaat ‘93’gingen er hier dan ook moeiteloos in bij het beschaafde jonge volkje. Boef met zijn witte Dior T-shirt en zware gouden halsketting had een bloedmooie vrouwelijke DJ aan zijn zijde én werd zelfs op het podium geriposteerd door een bodyguard. Hij vind het fijn om ‘Miljonair’ te zijn. Tja, wie niet ?
 
De Canadese Indierock formatie Walk Off The Earth is de eerste topper op zaterdag. Sinds hun ontstaan in 2006 ging het crescendo met de band. Zes jaar later scoorden zelfs een hit met een gereanimeerde versie van ‘Somebody That I Use To Know’, een cover van de Aussie Belg Gotye. Nu hebben ze de nieuwe release ‘Me!’ te promoten. Een zware drumintro leidde tot single ‘Fire In My Soul’. De sfeer zat meteen, en ook wij raakten onder stoom met dansbare popnummers als ‘Fifth Avenue’ en ‘Alright’. Al even verrassend waren de covermedleys ‘’Somebody That I Use To Know’, Ben E. King’s ‘Stand By Me’, ‘Come On Eileen’ van The Dexy’ Midnight Runners’ en ‘Wouldn’t It Be Nice’, origineel van The Beach Boys. Ik kreeg haast een Eurosong Festival gevoel. Laat het ons op muziek voor Dummies houden. Dan genoten we meer van opwindende versie als ‘Girls Like You’, credits  Marroon5 én het afsluitende ‘Rule The World’. Walk Off The Earth heeft een energieke en rijkelijk gemusiceerde show neergezet.   
 
De new wave sensatie Tears For Fears was enorm populair in de jaren tachtig. Hun debuutalbum ‘The Hurting’ uit 1983 omvatte zelfs enkele wereldhits. Twee jaar later  verscheen het tweede album, ‘Songs From The Big Chair’, met de hitsingles ‘Shout’ en ‘Everybody Wants To Rule The World. Het duo Roland Orzabal en Curt Smith zijn nog steeds het brein achter de formatie en hadden een strakke ritmesectie, inclusief vrouwelijk backingvocalen meegebracht. Naast al deze hits werd ons geheugen ook opgefrist met songs als ‘Sowing The Seeds of Love’, ‘Pale Shelter’  en  who remember this one…. ‘Head Over Heels’.  Roland Orzabal waagde zich succesvol en met een briljante soberheid ook aan Radiohead's ‘Creep’, om naadloos knallers als ‘Change’ en ‘Mad World’ de tent in te katapulteren. Hun retrospectief popnummers sijpelen na 35-jaar nog steeds doorheen je muzikale denkvermogen.  
 
Als er een band is die weet hoe een publiek te bespelen, dan is het +Live+ wel, dé multi-platinum band uit Pennsylvania. Ed Kowalczyk (vocals, gitaar), Chad Taylor (gitaar, backing vocals), Patrick Dahlheimer (bas) en drummer Chad Gracey scoorden hit na hit en verkochten inmiddels wereldwijd meer dan 22 miljoen albums. Ze waren in Zottegem met hun The ALTimate Tour en openden -na een indrukwekkende Intro Jam- met de opzwepende  rocktunes uit ‘All Over You’, ‘Selling The Drama’ en ‘Selling The Drama’. Tussen de setlist vonden we met R.E.M’s ‘Losing My Religion’ en ‘Paint It Black’ van The Stones twee opmerkelijk, maar zeer competente coverversies. Tijdens ‘I Alone’ sprong hun fanbase zoals ze in jaren niet meer hadden gedaan en ook ‘Lakini’s Juice’ werden overgoten met jammerende en opwindende gitaarriffs.
Als Ed over het podium heen en weer rent als een bezetene gaat tijdens ‘White, Discusssion’ het dak er haast ontegensprekelijk af. Gelukkig grijpt hij tijdig zijn akoestische gitaar voor de emotionele en kosmische afsluiter  ‘Lightning Crashes’. Hell Yeah…!
 
De New Yorkse formatie Interpol werd gevormd in 1998. Zanger/Gitarist Paul Banks,
drummer Samuel Fogarino en gitarist           Daniel Kessler hebben ook een pak straffe hits. Het vaak donkerblauwe  lichtspektakel was hier navenant aan hun postpunk sound. De grote publiekelijke schermen werden zelfs noodgedwongen even in zwart/wit omgetoverd. Sinds hun debuutplaat ‘Turn On The Bright Lights’ in 2002 opende Interpol voor legendarische bands als U2 en The Cure. De setlist werd netjes onverdeeld door nummers uit hun albums ‘Turn On The Bright Lights’, ‘Antics’, ‘Marauder’ en ‘Our Love To Admire’. Strakker openen dan met nummers als ‘C’mere’ en ‘If You Really Love Nothink’ kan haast niet. Het modern spijkerende ‘Public Pervert’, het gif donker en baslijnen begeesterde ‘Evil’ en de poprocker ‘The Rover’ waren slechts enkele knappe chapiters in de set. Interpol was met een uitgebalanceerde set alweer een hoogvlieger. 
 
Arsenal, de band van brainstormer Hendrik Willemyns en zanger John Roan. Ze excellerende eerder op grote evenementen als Rock Werchter, Labadoux en de Lokerse Feesten. Nu lag Zottegem aan hun voeten. Arsenal had vorig jaar met ‘In The Rush of Shaking Shoulders’ een nieuwe plaat te promoten. Een plaat die uit zijn voegen barst van Afrikaanse ritmes en funky chapiters. De zwoele intro van ‘Long Sun Low Shadow’ is zo metrologisch actueel deze zomer. Rock Zottegem on fire ! Het Afro-beat geënthousiasmeerde en onconventionele ‘Sausade, Pt1’ is nog zo’n een mondaine song. Iedereen zong en danste zich in het zweet. Het is dan ook zo’n (h)eerlijk dansnummer.
The show is over till the fat men sings…. Handengeklap houdt aan als ook de pop-getinte songs ‘Black Mountain’ en ‘One Day At a Time’ door de woofer knallen. Seks in the city ! Alweer, net zoals ook het sprankelende en opwindende ‘Sometimes’ en ‘Estupendo’ iedereen aan het swingen krijgt.Frontvrouw Leonie Gysel gaat maar al te graag in op de avances en sexy moves van John Roan.  En als ook de hit ‘Lotuk’, met zijn hypnotiserende synthesizer intro komt binnengerold is er geen houden meer aan. Arsenal deed zijn livereputatie alweer alle eer aan en trok finaal de stekker uit op de Main Stage van Rock Zottegem anno 2019. Heerlijk !

​