Zaterdag 29 februari 2020
CC Palethe, Pelt

Report: Lambert Smits
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: CC Palethe & Tom Coppers
Het was alweer voor de zesde maal op rij dat de Rockabilly Night op de programmatie van CC Palethe stond. Een band uit Amerika, eentje uit Frankrijk en het kruim van onze eigen in de rockabilly opererende muzikanten mochten de avond vullen.
Als eersten waren de uit Austin, Texas komende Jolie & The Jackalopes aan zet. Dat deden ze meteen met het instrumentale, door Los Straitjackets bekend gemaakte ‘Casbah’. Hun Texaanse roots werden nog eens extra in de verf gezet met ‘Texas Blues’ en van Townes Van Zandt leende de band ‘White Freightleiner’. Jolie en haar kompanen dachten van Cliff Richard’s ‘Lucky Lips’, een rockabillyversie te moeten neerzetten. Een poging die jammer genoeg niet erg overtuigend klonk. Als opener waren Jolie & The Jackalopes ok, maar als de band het verder wil schoppen, zullen er toch nog heel wat uurtjes in het repetitiekot moeten worden doorgebracht.
Velen waren gekomen voor de tweede act Slap’n Quiff & The Uncles feat. The Rockabilly All-Stars. Slap’n Quiff, een kei op de staande bas had reden om te vieren. Niet alleen was de bas al gedurende tien jaar een verlengde van zijn lichaam, maar bovendien had cultuurfunctionaris Tom Coppers hem gevraagd om een ‘specialleke’ te doen. Daarvoor had Quiff diep in zijn geheugen gegraven en een aantal gasten uitgenodigd met wie hij gedurende die tien voorbije jaren op een podium stond. Vooraleer de genodigden echter mochten aantreden, zette Quiff gesteund door zijn vertrouwde Uncles, nog een stevig ‘Dead End Track’ neer. Daarop volgend presenteerde Mike ‘Slap’n Quiff’ Matheve ‘We’re Gonna Bop’ en ‘Ginger Gal’, twee nieuwe songs. De gasten stonden te popelen om het podium te betreden en de eerste die zijn kunsten mocht laten horen was Koekoek Seven met een mooi ‘Nudi Bar Blues’. En ook de andere ‘2-3-Go’ leden tekenden paraat. Leadgitarist Johan Vandehoudt aka Sr. Jo nam plaats achter de microfoon voor ‘Restless’. Even later vervoegde Peter ‘King’ Wetsels het gezelschap voor ‘Devil In Miss Jones’ met een als kangoeroe vermomde Johnny Trash aan de drums. Samen met Sarah Cain bracht Peter even later het overbekende duet ‘Jackson’. Toen Johnny Trash zijn kangoeroe persoonlijkheid van zich af geworpen had, werd er nog een versnelling hoger geschakeld. Humor deed zijn intrede en Johnny Cash’s ‘Cocaine Blues’ was daar de geknipte tool voor, waarna Trash er vervolgens nog een schepje bovenop deed met ‘ I’m Gonna Kill You’. 
​Al die tijd had er een gitarist keurig zijn ding gedaan, zonder nog maar vernoemd te zijn geweest. Daar kwam verandering in toen hij de gitaar ruilde voor de piano en zich ontpopte als de Belgische Jerry Lee Lewis, namelijk Sebi Lee. Sebi deed de zwarte en witte toetsen rocken en rollen en zette meteen de zaal in vuur. Figuurlijk natuurlijk, letterlijk werd het even toen de vlammen uit zijn piano tevoorschijn kwamen tijdens het toepasselijke ‘Great Balls Of Fire’. Met verenigde krachten werd de finale ingezet met Fats Domino’s ‘I’m Ready’. Het publiek smulde ervan en smeekte om een bis. Die eer kreeg Sarah met ‘Summer Wine’. Prima set!
Vele jaren zorgen ze er al voor dat de typische rockabilly uit de jaren ’50, begin jaren ’60 levend gehouden wordt. De Franse viermansformatie The Nite Howlers deden dit nog eens over in de Peltse Zinnezaal. Met het eerste nummer ‘Because You’re Mine’ zat de sfeer er dadelijk in. In 2018 nam de band de single ‘7 Days A Week / Cold Cold Woman’ op. Nummers die ook nu op de setlist stonden. Die single kreeg vorig jaar een opvolger met ‘She’s Gone / Today & Tomorrow’, twee songs uit Charlie Feathers’ repertoire. Hun reputatie als rockabillyband die authenticiteit hoog in het vaandel draagt, deden de heren alle eer aan met nummers als ‘Nobody’s Guy’, ‘Big Time Mama’ en ‘Not For Love Or Money’ dat Gary Hodge in de fifties opnam. Over het feit dat Eddie Cochran nu wel of niet op dit nummer gitarist was, laten wij in het midden. Hodge zelf heeft, zover ik weet, die geruchten steeds ontkracht. Leadgitarist Jules Moonshiner kreeg zijn ‘moment de gloire’ tijdens het instrumentale surf getinte ‘Slave Girl’.
Deze 6de Rockabilly Night bood zeker wat ervan verwacht werd. Slap’n Quiff & The Uncles feat. The Rockabilly All-Stars trokken zonder meer het feestje op gang, waarna The Nite Howlers in ‘real fifties style’, het schitterend naar het einde begeleidden.