woensdag 05 maart 2025
Boite A Musiques, Wattrelos (Fr.)​
​
Report: Philip Verhaege
Foto's: Philip Verhaege ©

​Met dank aan: Alex Labam en Boite A Musiques, Wattrelos ​​
Sharon Lewis geconfirmeerd al jaren haar status als Chicago bluesdiva. Het BAM in het Noord Franse Wattrelos was dan ook behoorlijk volgelopen voor de openingsavond van de dertiende editie van ‘Blues En Mars’. Sharon Lewis werd geboren in Fort Worth, Texas. Haar eerste muzikale ervaring absorbeerde ze bij het plaatselijk gospelkoor. In 1975 trok ze naar Chicago, daar waar ze sinds de vroege jaren’90 een vaste waarde in het bluescircuit werd. Met blues sisters als Bonnie Lee, Shirely Johnson, Zora Young, Karen Carroll, Grana’ Louise, Big Time Sarah, Deitra Farr en Mary Lane verkondigde Sharon een krachtige boodschap in de Chicago bluesscene. Ze maakte haar Delmark Records-debuut in 2007 als gastzangeres op Dave Specters ‘Live in Chicago’. De langspeler ‘The Real Deal’ was, samen met haar ritmesectie Texas Fire, haar debuutalbum op datzelfde gerenommeerde platenlabel, opgevolgd door het al even succesvolle ‘Grown Ass Woman’.
 
Voor dit Europese luik vindt Sharon haar soulmates in familie Özdemir met Kenan (gitaar), Levent op drums, daddy Erkan Özdemir op bas. Deze strakke ritmesectie mocht de avond op gang trekken. Groovy ritmes en funky tunes vormen de basis voor nummers als ‘Miracle’, origineel van The meters. Mardi Gras is net voorbij en het nummer ging haast naadloos over in ‘Life By The Drop’ van Doyle Bramhall én de uitgesponnen slowblues ‘Walk Out Like a Lady’, origineel van Larry Davis. Na deze fijne triptiek opende Sharon gezwind met het autobiografische ‘The Blues Is My Businnes’ (And Business is Good). Sharon oogt vermoeid, maar haar humor zit gelukkig ook hier wel vaker raak. Haar soulvol stemtimbre, met net dat ruwe kantje, kan maar moeilijk haar gospel geïnfluenceerde descendentie verbergen. Sam Cooke’s ‘Somebody Have Mercy’ ageert tot een swingende Chicago soulblues, ‘Give Me One Reason’ haalde ze zowaar bij Tracy Chapman, net zoals ook ‘Don’t Put Your Hands On Me’, origineel van Koko Taylor, draaghemels klonk.
 
Het moddervette en bijna subliminale ‘Chicago Woman’ had dan weer die typerende Chicago groove. Kenan trekt wel vaker de aandacht met zijn knappe gitaarriffs. ‘Soul Shine’, dé Warren Haynes’ magistrale ode aan genade en spirituele genezing, komt uit haar release ‘Grown Ass Woman’.  
Die titel, een uitdagende uitspraak die de blues verheerlijkt als kunstvorm, een textuur waarvan de oorsprong voortvloeit uit die Afrikaanse geschiedenis. 
​Sharon houdt wel van enige interactie met haar publiek. Ze verteld honderduit, ook over de ziekte die haar een tijdlang in zijn greep hield. Dit is het laatste Europese concert in een lange reeks, na haar terugvlucht wacht Sharon nog vier chemosessie in Chicago. But this is your show, not mine… dolt Sharon én een broeierige ‘The Real Deal’ werd doorspekt met heel wat soularrangementen.
 
Composities die zich makkelijk laten personifiëren met die injecterende gospel en R&B feeling. Met het funk gedreven  ‘Hell Yeah!’ werd een feesthymne aangewakkerd. Gitaarvirtuoos Kenan Özdemir, wat moet het bijwijlen leuk zijn om met heel de familie muzikaal op stap te gaan, accordeert het melancholische en swingende ‘Don’t Try To Judge Me’, het nummer creëert meteen ook het perfecte landschap voor Sharons vocalen. En dan moest het zwaar emotioneel beladen ‘Angel’ ons nog de nacht in sturen. Een song over haar engelbewaarder, een Godsgezant die ook op haar schouder is getatoeëerd. Intiem en haast poëtisch, maar o’ zo breekbaar. Sharon Lewis, een opwindende performer met een gepassioneerde persoonlijkheid. Dit concert was een bruisend en opwindende showcase, een vaak emotioneel schouwspel dat ook meteen de ziel blootlegt van blues divas als Sharon Lewis.
​