|
12 JULI 2019 |
Met: The Rumjacks, CJ Ramone, Flogging Molly, Thee Scarecrows Aka, The Heathen Apostles, Bar Stool Preachers
Main Stage
Yihaa! Het is weer zover. Dit weekend ligt het middelpunt van de rock ’n rollwereld in Gierle. Want het is weer Sjock!! Drie dagen met heel wat gevestigde waarden en vooral veel te ontdekken bands.
Op dag één krijgen we op de main stage drie bands voorgeschoteld. THE RUMJACKS uit Sydney, Australië krijgen de eer om het festival op gang te trappen. En dat doen de heren met een erg aanstekelijke mix van punk en celtic folk. Denk aan bands als Dropkick Murphys en Flogging Molly (de afsluiter van vandaag) met dat verschil dat bij The Rumjacks de nummers net iets te veel op elkaar lijken om er uit te schieten. Maar dat kan het massaal aanwezig publiek duidelijk niet deren, want er word al lustig gedanst en gesprongen. Een waardig feestje om Sjock ’19 te starten. En dan volgde voor mij al hét moment van het weekend. Als grote Ramones-fan stond ik op de eerste rij om één van mijn helden te aanschouwen: CJ Ramone! Op Sjock speelt hij zijn eerste show van een uitgebreide Europese tournee. Jammer genoeg zijn allerlaatste tour. CJ heeft voor deze tour een jonge band mee gebracht die gelukkig het strakke Ramones-tempo vrij goed aankunnen. Want niets zo erg als een band die Ramones-nummers wil spelen maar het tempo niet aankan. CJ Ramone en zijn metgezellen openen met de Chris Montez-cover “Let’s Dance”. Waarna er een lawine van Ramones-songs volgt afgewisseld met enkele nummers uit zijn laatste album “The Holy Spell”. Van zijn eigen nummers heb ik vooral “This Town” en “Blue Skies” onthouden. Twee nummers die niet zouden misstaan in het Ramones-oeuvre. Maar het publiek gaat uiteraard helemaal uit zijn dak bij de vele Ramones-klassiekers: “Rockaway Beach”, “Sheena is a punk rocker”, “Judy is a punk”, “I wanna be your boyfriend”, “Commando”, “53rd & 3rd”, “Strenght to endure”, “Outsider”, "My Brain Is Hanging Upside Down (Bonzo Goes to Bitburg)"… Te veel om op te noemen. Met “What’s your game” speelt CJ zelfs een nummer dat de Ramones nooit live hebben gespeeld. Na de Motörhead-cover “R.A.M.O.N.E.S” zit het er op. Een uur lang een feest van herkenning voor de Ramones-fans. En akkoord memorabel was deze passage van CJ Ramone niet en het tempo mocht soms wat hoger, vooral tussen de nummers werd er soms wat getreuzeld. Maar who cares, dit was een legende op het Sjockpodium, een legende die we nooit meer in Europa gaan kunnen bewonderen. Een band die we in de toekomst wel nog veel gaan kunnen bewonderen in Europa is Flogging Molly. Want deze band is dolverliefd op ons continent en de liefde is wederzijds, dat konden we merken tijdens hun optreden. Vanaf de eerste noot sloot het Sjock-publiek de band in de armen om ze vervolgens pas na een dik uur weer los te laten. De mix van punk, folk en rock zorgt voor een kolkende massa voor het podium. Hits als “Drunken Lullabies”, “Devil's Dance Floor” en “What's Left Of The Flag” gaan er in als zoete koek. Er wordt gedanst, gesprongen en veel gezongen. Wat een feest! Zanger Dave King is in topvorm, De band speelt op Sjock zijn voorlaatste concert van hun Europese tour en dat ze perfect op elkaar ingespeeld zijn kan je duidelijk merken. Tijdens “Crushed (Hostile Nations)” steekt men flarden “We will rock you” van Queen in de set waarop de fesivalwei helemaal los gaat. Flogging Molly kwam, zag en overwon. Ik ben heel benieuwd wie daar dit weekend nog over kan gaan Tom Coppers |
The Titty Twister
Het was alweer voor de 44ste maal dat de Poeyelheide ‘the place to be’ was voor de jaarlijkse hoogmis van de rock & roll. Om een hoogmis boeiend te houden, moet je naast het programmeren van gevestigde waarden ook risico’s durven nemen. Een eigenschap die de organisatie van Sjock duidelijk hoog in het vaandel draagt en die het publiek enorm kan smaken. Dat bleek maar weer eens uit de massa fans die reeds vrijdagavond naar de gekende locatie afzakten. En wees er maar zeker van dat ze het bij het rechte eind hadden, want zowel op de main stage als in de Titty Twister was het genieten geblazen. Voor het verslag van de gebeurtenissen op de main stage zorgt collega Tom Coppers, ikzelf focus mij op de Titty Twister.
Omstreeks 20.30 u mochten Thee Scarecrows Aka het Titty Twister weekend op gang trekken. Deze vogelverschrikkers gaven er meteen een stevige lap op. De unieke opstelling, waarbij twee drummers tegenover mekaar, dezelfde basdrum gebruikend, het ritme aangaven was duizelingwekkend. Voeg daarbij de rauwheid en puurheid van een cigarboxgitaar, een doordringende bluesharp, meng authentieke blues met psychobilly en overgiet het geheel met een scheutje punk en je weet waar deze band voor staat. Een prima opener, die het publiek gaf wat het wou…..ambiance! Ook The Heathen Apostles verstaan de kunst van op het eerste gezicht niet met mekaar te combineren muziekgenres, te verzoenen. Uit bluegrass, gothic, outlaw country, de uit de folk stammende murderballads en pure rootsmuziek, kneden de apostels hun eigen bloodgrass. Met Mather Louth beschikt de band niet alleen over een mysterieus uitziende frontvrouw, maar ook eentje met een enorm stembereik. Samen met het ruige gitaarwerk van Chopper Franklin, ex Nick Curran & The Lowlifes, en de opzwepende, folkgevoel ontketende vioolpartijen van Luis Mascaro, was deze doortocht een aangename kennismaking met een band die bol staat van originaliteit. Het was reeds na middernacht toen de uit Brighton komende The Bar Stool Preachers de eerste dag in de Titty Twister mochten afsluiten. Punk mag dan misschien zijn beste tijd gehad hebben, helemaal weg zal het genre nooit zijn. Zeker niet als het aan deze heren ligt, die ervoor zorgen dat het genre een update krijgt, zonder het typisch aspect ervan over het hoofd te zien. Want zoals het punk beaamt, dragen ook bij deze band de lyrics een boodschap uit. Zaterdag was een al flink eind op weg, toen de Preachers de lichten in de tent doofden. Op naar dag 2! Lambert Smits |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024