|
|
24 oktober 2019 |
|
In negentig minuten tijd getransformeerd van nitwit tot adept. Hallelujah! Radio-icoon Sofie Engelen praatte alles aan elkaar in haar gekende naturel terwijl Pieter Peirsman live het volledige oeuvre van de overleden Jeff Buckley bracht. Nu ja, één album ‘Grace’ en nog een postuum uitgebrachte song. Al vanaf de eerste noot voelde je de enorme gedrevenheid en energie van Pieter: krachtig gezongen, loepzuiver in het hoge register, met lang aangehouden eindnoten. Zelfs het stemtimbre maakte indruk. Grace, Lila Wine, Mojo Pin, ...passeerden glansrijk het kritische oor. Geen mens in de zaal die zich nog druk maakte over de zoveelste coverband. Dit was een hoogstaand live beeld van een te vroeg overleden talent. Met talrijke ontroerende videobeelden en adequate duiding van Sofie kwam boven water welk trauma Jeff Buckley had opgelopen met de dood van zijn vader Tim, enkele dagen na de eerste ontmoeting op achtjarige leeftijd. Aanleiding voor Slow Pilot om dromerig, huilend én opzwepend Dream Brother te spelen. En in een cover van Edith Piaf voelde je bijna lijfelijk zijn adoratie voor het Franse icoon.
|
Jeff experimenteerde namelijk graag, getuige de roots Intermezzo Be Your Husband; klappend en stampend als zwarten tussen witte katoenvelden. Het idee van een live ‘rockumentary’ creëerde een gevoel van betrokkenheid, empathie en respect voor de wonderboy met de donkere bruine ogen. Video, interview, live muziek, alles vlot in symbiose met elkaar ...Met tot slot een miniconcert waarbij Slow Pilot nog eens voluit kon gaan in een vijftal resterende songs, waaronder het postuum uitgebrachte Morning Theft en een toepasselijk Last Goodbye. Ingenieuze arrangementen, getalenteerd en krachtig live op podium gebracht 25 jaar na het ontstaan van dat legendarische album Grace.
Slow Pilot plays Jeff Buckley with a remarkable story to remember. A must see and hear! |